Երբեք այսքան աղմուկի մեջ այսքան մեծ լռություն չի եղել

Հիմա ամենադժվար բանը զրուցելն է: Խուսափում ենք հարցերից, լսում ենք անարձագանք, բառերը դժվար են տրվում: Ամեն ինչ հստակ է առանց խոսքերի: Բոլորն էլ գիտեն այն, ինչ գիտես դու: Իսկ նույն բանի կրկնությունը, կարծես, ստիպում է նորից վերապրել դրա ծանրությունը: Ոչ ոք ցանկություն չունի իր պրկված ջղերի մեջ ներարկել տագնապի հավելյալ չափաբաժինը: Լուռ մնալը արդեն քաջության պես մի բան է դարձել: Լուռ սպասումը ժամանակի նկարագիրն է: Լռել ու լսել: Լսել լացը, կրակահերթը, բոթը, հուսադրումի խոսքը, ցավի աղաղակը, հզորների մռնչյունը: Ու քայլել առաջ…

Երբեք այսքան աղմուկի մեջ այսքան մեծ լռություն չի եղել:

Հովիկ Չարխչյան

Մեկնաբանություններ