Ահա մի ընդարձակ մեջբերում ՌԴ ԱԳՆ քիչ առաջ արված հայտարարությունից, որտեղ ցեղասպան և ֆաշիստական Ադրբեջանը ներկայացված է որպես կառուցողական կողմ, գրեթե՝ որպես հայկական ագրեսիայի զոհ, իսկ հակամարտության ամբողջ մեղքը բարդված է Հայաստանի և Արցախի հայության ու նրա ինքնապաշտպանական համեստ ուժերի վրա...
Հայաստանն ունի մոտ 3 միլիոն բնակչություն, խիստ սահմանափակ ռազմական ռեսուրս, բարոյալքված, պառակտված հասարակություն, անհասկանալի, թույլ, անմիաբան քաղաքական համակարգ...
Երկու խոսք ՄԱԿ-ի Անվտանգության խորհրդի երեկվա նիստի մասին։
Ո՛չ մի պետություն Ադրբեջանից չպահանջեց զորքերը հետ քաշել առնվազն սեպտեմբերի 19-ի դրությամբ եղած ելման դիրքեր, ինչն էլ միայն կարող էր հայերին նվազագույն բավարար հիմքեր տրամադրել պապենական հողերում և տներում իրենց կյանքը շարունակելու համար։
Խնդիրը, ինչպեսև հարիր է եվրոպական այդ երկու ամենախայտառակ ազգերին, ինչ-որ գաղափար, գաղափարախոսություն կամ այլ վեհ բան չէ, խնդիրն ընդամենը փողն է, այսինքն՝ ցորենն ու խնձորը:
1994 թ. զինադադարից հետո Ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորման մեկ ձևաչափ էր գործում՝ ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահությունը՝ ՌԴ, ԱՄՆ և Ֆրանսիա: Ըստ էության, այն ձախողվեց, և կարգավորման գործընթացը ոչ մի քայլ առաջ չգնաց:
1. Տարածաշրջանում նոր պատերազմ է հասունանում (էպիկենտրոնը՝ Լիբանան), որն անպայման անդրադառնալու է Հարավային Կովկասի վրա։
2. Թուրքիան Ադրբեջանի միջոցով կրկնապատկում է, այսպես կոչված, «Զանգեզուրի միջանցքի» բացման համար դիվանագիտական ու ռազմական ճնշումը։ Իրենց ժամանակացույցով՝ առաջիկա մի քանի ամսվա ընթացքում (մինչև տարեվերջ) պետք է փորձել ստանալ այդ ճանապարհը...