Քանի օր է ձեռքս չի գալիս գրեմ՝ չտա Աստված, տեսնես հերթական «էսկալացիային» քանի՞ տան լույս է էլի մարելու, այս պահին երազող, Տիրոջ բարեգթությանը դիմող զինվորներից քանի՜սն են դատապարտված զոհվելուն... Երեկ էր՝ ենթասպաների փոքրիկ խմբով եկել էին բանկոմատից փող ստանալու...

Նիկոլ Փաշինյանի՝ հուլիսի 25-ին տեղի ունեցած մամուլի ասուլիսից հետո վիրավորանքների և ոտնձգությունների արշավը լրագրողների, հատկապես՝ Aravot.am-ի լրագրող Հռիփսիմե Ջեբեջյանի և «NewDay.am» լրատվական կայքի խմբագիր Անի Գևորգյանի նկատմամբ ներկայումս պրոյեկտվել է Երևանի ավագանու առաջիկա ընտրությունները լուսաբանող Անի Գևորգյանի վրա: Ասուլիսից հետո լրագրողի հասցեին համացանցում և էլեկտրոնային նամակներով տարածվող սպառնալիքները, ծանր վիրավորանքները, հայհոյանքները և ֆիզիկական հաշվեհարդարի կոչերը նոր թափ են հավաքել:

2018-ից մեր պետության և ազգային կյանքի բոլոր ոլորտները զավթած,Արցախը թշնամուն հանձնած ու միջազգային հարթակներում` քարոզչական բոլոր հնարավոր մակարդակներում անգամ Արցախն ուրացող անհայրենիքների իշխանությունը ի սկզբանե էր ի ցույց դնում, որ ոչ մի կապ չունի մեր ազգային իղձերի ու ազգային շահերի հետ։

Պաշտոնական Երևանը բոլոր հարթակներում, և Հայաստանում բոլորը խոսում են առաջիկա պատերազմի մասին։ Նիկոլը զանգում է բոլորին, ում համարը կա իր հեռախոսի մեջ։ Բայց շվարած հայ հասարակությանը ոչ ոք չի տալիս մի քանի պարզ հարցերի պատասխան...

Քանի որ շատերին հետաքրքրեց Աֆղանստան սովետական զորքերի մուտքի ժամանակաշրջանի ու այսօրվա Հայաստանի միջև պատմական զուգահեռների դրվագը, փորձեմ գրավոր ձևով կատարել խոստումս:

Ստրկության լավագույն բնութագրումները տալիս է Արիստոտելը։ Ըստ նրա՝ ստրուկը այն մարդը չի, ով թղթով է ստրուկ։ Կարող է նույնիսկ անձը լինի թղթով ստրուկ, բայց նա ստրուկ չլինի։ Եվ ընդհակառակը՝ անձը թղթով լինի ազատ ու հարուստ, բայց իրականում ստրուկ լինի։

Լենինը, իր իշխանության տակ անցած ահռելի երկրի չորս կողմերից, տարածքներ զիջեց հարևաններին, որպեսզի արտաքին պատերազմների վտանգը վերացնի ու անցնի ներսում իշխանությունն ամրապնդելուն։ Զիջել է բոլորին, այդ թվում՝ թուրքերին։ Պահել է այնքան, ինչքան կարողացել է։ Ուժը հերիքեր` ավելին կպահեր։

Շատ վառ երևակայություն է պետք, որպեսզի պատկերացնենք այն կոնցեպտուալ աբսուրդի չափը, որով մեր իշխանությունները 90-ականների սկզբին իբր թե կառավարում էին, ավելի ճիշտ, կործանում էին մեր՝ դրանից մի քիչ առաջ ծաղկուն երկիրը։

Արցախի ու Հայաստանի վիճակն օր-օրի դառնում է ավելի ու ավելի վտանգավոր։ Սեպտեմբերի 2-ի հանրահավաքը, ի աջակցություն Արցախի, տպավորիչ էր։ Չեմ ցանկանում անդրադառնալ ելույթ ունեցողների մտքերին...

Երբ մեր հերոսական արցախահայությանը կոչեր, պահանջներ ու նույնիսկ քննադատական բաներ եք գրում, մի պահ կանգ առեք ու, Աստված մի արասցե, ձեզ պատկերացրեք մեր Արցախի հայրենակիցների վիճակում: