Արդյոք Հունգարիայի վարչապետ Վիկտոր Օրբանը, թեկուզ ոչ հրապարակային, մտահոգություն հայտնե՞լ է Գուրգեն Մարգարյանին կացնահարող Ռամիլ Սաֆարովին Ադրբեջան արտահանձնելու վերաբերյալ։
Աշխարհի ամենաժողովրդավարական երկիր Շվեդիան, երկիր, որտեղ առաջին անգամ հիմնադրվել է օմբուդսմենի (մարդու իրավունքների պաշտպան) հաստատությունը, Թուրքիային է հանձնում Շվեդիայում ապաստան հայցած քուրդ այլախոհին։
44-օրյա ադրբեջանա-թուրքական պատերազմից հետո Թուրքիան որոշեց, որ Ստամբուլյան կոնվենցիան չեղարկելու ճիշտ «ժամանակն» է (ինչն արվեց 2021 թ. մարտի 19-ին), թեպետ, իբր այդ կոնվենցիայի հետևողական ջատագովներից էր:
Ստի և կեղծիքի հեղափոխությամբ գալով իշխանության, որոշ ժամանակ անց, վարչապետ կոչեցյալը, օգտվելով իշխանական լծակներից, չառարկեց ՄԻԵԴ հարցադրումներին, ապա, հանձնարարելով իրեն ենթակա դատախազությանն ու դատավորին, ինքնարդարացվեց։
Երբ հիշում եմ 2018 թվականի «հեղափոխական» հեղաշրջողների ու ոգևորվածների, Նիկոլի ծննդյան օրը սպիտակ վերնաշապիկներով հրապարակ վազող ու տրնգի տվողների և քաղաքական ներկա ընդդիմադիր համարվողների ու նրանց ծարավը ջրողների դեմքերը հիմա, նմանեցնում եմ շատ փչած ու հետո սմքած փուչիկի՝ ճմրթված, օգտագործված ու դեն նետված:
Երևան քաղաքի մի շարք կարևոր խնդիրների մասին
Երևանում ամենալուրջ խնդիրներից մեկն այսօր, թերևս, տրանսպորտային հաղորդակցության շատ տխուր վիճակն է, որի անբաժանելի մասն է ոչ միայն մեծ ավտոբուսների պակասը, այլև փողոցների անցանելիությունը։
Ալմա-Աթայի 1991 թ. դեկտեմբերի 21-ի հռչակագրում, այո, ամրագրված է տարածքային ամբողջականությունը և գոյություն ունեցող սահմանների անխախտելիությունը: Բայց բազմիցս ենք ընդգծել, որ տարածքային ամբողջականությունից խոսում և դրանով փորձում են սահմանափակվել, վերջակետ դնել միայն ազգային ինքնորոշման իրավունքը բռնությամբ լռեցնելու սիրահարները:
Եվս մեկ անգամ ապացուցվում է, որ բոլոր չարիքների հիմքում տգիտությունն է:
Համոզված եմ, որ այս ամենը կանցնի կգնա, բայց ամոթի, մեղքի զգացումները մեզ դեռ երկար չեն լքելու:
Մեծ սիրով տեղեկացնում եմ, որ իրեն իրավաբան համարող Տիգրան Եգորյանի «դանոսի» հիման վրա հրավիրվել էի Կենտրոնի քննչական՝ հարցաքննության։ Հրավիրվել էի վկայի կարգավիճակով, սակայն քննիչն ինձ հարցաքննեց որպես «փաստացի կասկածվող»՝ մեղադրյալի իրավունքներով (ի դեպ, շատ ճիշտ արեց):
Որևէ պետության կազմում գտնվող պետական կազմավորումը համարում են ինքնուրույն պետություն ոչ թե մինչև ազգային ինքնորոշման իրավունքի իրացումը, այլ դրանից հետո. սա աքսիոմատիկ, պարզ ճշմարտություն է, ինչպես, օրինակ, Կոսովոյի պարագայում։
Քանի որ վերջին շրջանում Ադրբեջանի բռնապետ ղեկավարը խոսում է չափազանց շատ, և մեծ քանակի նյութեր են կուտակվում, ցանկանում եմ ուղղակի պարբերաբար ելույթներից որոշ հետաքրքիր հատվածներ տեղադրել, որոնք սովորաբար կորում են լրահոսում։