Դուք վստահեցի՛ք, մե՛նք թերացանք, դուք հավատացի՛ք, երկմտեցինք մե՛նք. ձեր իմաստավորը դարձրեցինք անիմաստ և մնացինք առ ոչինչ:

Հանգիստ մի առու է, անունը «Հույս» դնեմ. գլուխը կախ, համեստ՝ իմ հոգին է ջրում։

ժանգակոլոլ ու մոմախեղդ ծխոտ բուրվառ, Կաթ կաթ կաթող, հոգնած ու հին մի մեղեդի, Կեղծված խունկի ծակող, տտիպ մուխի միջով ՈՒրուի պես դողդոջ քայլող մա՞րդ, թե նկար, Հիշո՞ց, ծաղրա՞նք, թե՞ ահալի, Պատգամ իբր, խրատ որպես ՝ Քահանան է հազիվ երգում:

Ինչ մաղթեմ այսօր ես՝ հոռետեսս, Կյանք նոր ոտք դնող հրեշտակներին, Թող ձեզնով հերքեք մռայլ թեզերս, Ասեք՝ ցնդե՜լ է մեր Արթուր քեռին։

Հիշո՞ւմ եք՝ անցած ուսումնական տարին աշակերտները դիմավորեցին առանց բազմաթիվ դասագրքերի։ ԿԳՄՍ-ն ձախողել էր այդ հույժ կարևոր գործը։ Այս տարի էլ է ձախողել։ ԿԳՄՍ նախարարի տեղակալ Արաքսիա Սվաջյանը «Սպուտնիկ Արմենիային» հայտնել է. «Երեք առարկայից այս տարի չունենք դասագրքեր, բայց հին դասագրքերով դասավանդել հնարավոր չի լինի, որովհետև այս առարկաների դասագրքերն ամբողջությամբ փոխվել են» ։ Նա ասել է, որ դասագիրք չունեն նաև 10-րդ դասարանների համար նախատեսված «Հայոց պատմություն» առարկայից։

Ինքս ինձ խոստացել էի մինչև սեպտեմբեր ավարտել նոր գիրքս՝ «Ալեքսանդր Մանթաշյանց․ ողջ ճշմարտությունը մեծ մարդու մասին» և այսօր ավարտեցի։

50-ականների վերջերին, ձմեռային մի ցուրտ երեկո, Երևանի ծայրամասում (իսկ այն ժամանակվա ծայրամասն այժմյան «Բարեկամություն» մետրոյի տարածքն էր), գողերը հարձակվում են երիտասարդ տղամարդու վրա։ Հայտնի չէ, թե որքան գումար է լինում երիտասարդի դրամապանակում այդ երեկո, բայց որ ձեռքի ժամացույցն էլ են վերցնում, հաստատ է.

Երկու աղջիկ էին, լավ էլ սիրուն, ասացին միացիր մեզ երեքով ուրախ կլինի․․․

«Բարձրագույն կրթության և գիտության մասին» օրենքի նախագիծը վերակենդանանալու նշաններ է ուզում ցույց տալ։ Հիշեցնենք, որ երեք տարի առաջ, բուհական ինքնավարության կոպիտ խախտման և այլ հիմնավորումներով, նախագիծը տապալվել էր։

Մ. թ. 885-ի այս օրը՝ օգոստոսի 26-ին, Բագարանում, Գևորգ Ա Գառնեցի կաթողիկոսի ձեռամբ, իշխանաց-իշխան Աշոտ Բագրատունին օծվեց Հայոց թագավոր (որպես Աշոտ Ա Մեծ), սա Աշոտ Ա Բագրատունու, որպես հայոց թագավոր միջազգային ճանաչումն էր, բայց նա հայոց իշխանների և հոգևոր դասի կողմից հայոց թագավոր էր հռչակվել դեռևս 869-ին, իսկ 870-ականներից Հայաստանը փաստացի անկախ էր։