Երջանիկ է նա, ով իրեն Աստծու առաջ մի՛շտ ներկա է ճանաչում և Աստծուն՝ իր առաջ ներկա, ինչպես որ կա՛ էլ իրականում:

Հուլիսի 15-ը ռուս գրող, դրամատուրգ Անտոն Չեխովի հիշատակի օրն է։ Ռուս գրողը հիանում էր հայ արվեստագետներով, հայերի հյուրընկալությամբ, օրիորդների հմայքով:

Բեռլինի օպերացիայից մի քանի օր առաջ Ստալինը Կրեմլում ընդունում է գենշտաբի պետ գեներալ Անտոնովին:

Հեյդարը խնդրեց Պրիմակովին: Պրիմակովը կարգադրեց Գրաչովին կազմակերպել: Գրաչովը շահագրգիռ կողմից ճշտեց իր հասանելիքը ու ստացավ:

Ակնյայտ է` Նիկոլ Փաշինեանի «իրական Հայաստան» գաղափարախօսութիւնը, որն էապէս պայմանաւորուած է մէկ կողմից՝ հայ-ադրբեջանական «խաղաղութեան» եւ միւս կողմից՝ հայ-թուրքական թշնամութեան «զրոյացման» խօսոյթներով, ինքնին բխում է պարտուողական հոգեվիճակից եւ Թուրքիա-«Ադրբեջան» տանդեմին սպասարկելու ՀՀ իշխանութիւնների կատարողական յանձնառութիւնից, որքան էլ որ ՔՊ-ականները փորձեն վարդագոյն ձեւացնել իրականութիւնը։

Գեղեցիկ ու անկրկնելի է ներկայացրել ՂԱՐԱԲԱՂԸ Աղասի Այվազյանը: Կարճ տարածքում` մեծ ընդհանրացումներ ու պատկերավոր հզոր գեղարվեստական մտածողություն: ՈՒժ ու կորով սիրելի արցախցիներիս:

Ալեքսանդր Մանթաշյանցի ու Եսայի Փիթոյանի "ՄԱՍԻՍ՛՛ հեղուկատար շոգենավը։ Կառուցվել է Նյուքասլում "Չ․ Միտչել և ընկ․" կողմից 1882 թ․ ապրիլի 29-ին։ Պաշտոնապես, հանդիսավոր պայմաններում, ծովային կանոններին համաձայն շահագործման է ընդունվել մայիսի 18-ին։ Երկու օր անց ուղղություն է վերցրել Բալթյան ծովով Սանկտ-Պետերբուրգ, այնտեղից՝ Նևա ու Վոլգա գետերով հասել Կասպից ծով։

...Ապրեց լույսի նման, ապրեցրեց հայ արվեստը, գուրգուրաց ամեն ձեռագործ պատառիկի ու նախշի վրա, որոնք հայթայթելու համար հասնում էր Հայաստանի ամենահեռավոր շրջաններ ու գյուղեր: Արվեստաբան, թատերագետ Ռուբեն Զարյանը մի առիթով հիշել է, որ Սերիկը առանց տրտնջալու հասնում էր Հայաստանի ամենահեռավոր շրջաններ. այդպես էր պահանջում աշխատանքը՝ ուրեմն պետք է աներ, ինչպես բոլորը՝ այնպես էլ ինքը.

Ստեփանակերտի երկրագիտական թանգարանի արժեքավոր նմուշների շարքում էր հենց բուն թանգարանի մուտքի դուռը։ Այն պատրաստվել է արցախցի վարպետ Ռոբերտ Ասկարյանի կողմից՝ 1983-85 թվականներին...

Հուլիսի 8-ը հայ արձակի մեծագույն վարպետ Ակսել Բակունցի մահվան օրն է: Այս վերջին բառակապակցությունը մեծ վերապահությամբ կարելի է օգտագործել, քանզի արձակագիրը զոհ գնաց ստալինյան բռնաճնշումներին, ավելի ստույգ՝ տխրահռչակ «եռյակի» վճռով գնդակահարվեց: Իսկ դրան նախորդել էին տանջալից հարցաքննությունները, անմարդկային կտտանքները, անհիմն մեղադրանքները՝ «կարված» սուտ մատնություններից: Ամեն կերպ իր անմեղությունն ապացուցելու՝ բարձրագույն տարբեր ատյաններ հղած նրա նամակները ևս սպասված արդյունքը չտվեցին: