Մերձավորարևելյան տարածաշրջանը մեծ պատերազմի շեմին է, որն «ինչ-որ մեկը շատ-շատ է ցանկանում»՝ ասել է ՌԴ ԱԳՆ ղեկավար Սերգեյ Լավրովը ՄԱԿ-ի անվտանգության խորհրդի նիստում։ «Պաղեստինա-իսրայելական հակամարտության չկարգավորվածությունը ապակայունացնող ազդեցություն է թողնում ողջ տարածաշրջանի վրա։ Ճգնաժամը Գազայի շուրջ դարձել է լիբանանա-իսրայելական առճակատման կատալիզատոր»,- հայտարարել է նա։               
 

Փաշինյանի քաղաքականության հետևանքը

Փաշինյանի քաղաքականության հետևանքը
12.09.2024 | 19:08

«Մեր անվտանգության երաշխավորը կա՛մ մենք ենք, կա՛մ չկա երաշխավոր։ Բոլոր նրանց, ում անունն ուզում ենք դնել անվտանգության երաշխավոր, մենք իրենց համար մանրադրամ ենք։ Մեր հարցերը մենք պիտի լուծենք»,- երեկ ԱԺ-ում ասել է Նիկոլ Փաշինյանը:

Առաջին հայացքից շատ գեղեցիկ է հնչում, մանավանդ՝ Փաշինյանի շուրթերից, ով իրեն դիրքավորել է՝ որպես ինքնիշխանության խորհրդանիշ:

Բայց արդյո՞ք իրականության հետ աղերս ունի Փաշինյանի հայտարարությունը:

Բնականաբար, ոչ:

Եթե Փաշինյանը Ռուսաստանին այդ դերում չի տեսնում և փաստորեն ակնարկում է, որ Արևմուտքում էլ երաշխավորներ չկան, ապա նա ապավինում է Ադրբեջանին, այլ խոսքով՝ ակնարկում է, որ այդպիսի երաշխիքներ կարող է ստանալ Բաքվից:

Տարածաշրջանում ձևավորված ուժային դիսբալանսի պայմաններում հնարավոր չէ այլ կերպ հասկանալ Փաշինյանի պնդումը, որովհետև ինչ-որ գործոն, Հայաստանին տրված անվտանգային երաշխիք միայն կարող է զսպել Բաքվի ախորժակը:

Փաշինյանի «Մեր հարցերը մենք պիտի լուծենք»-ը ոչ թե ինքնիշխանության դրսևորում է, այլ Բաքվից երաշխիքներ ստանալու ակնկալիք:

Այլ խոսքով, ռուսական ազդեցությունից ազատվելու հետևանքը դառնալու է ադրբեջանական ենթապետության վերածվելը:

Սուրեն ՍՈՒՐԵՆՅԱՆՑ

Դիտվել է՝ 6699

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ