Հասկանալու համար, թե ինչ տեսակ եղկելի է հայ մտավորականությունն այսօր, պետք է ընդամենը տեսնել՝ գալու ե՞ն էսօր հանրահավաքին նրանք, ովքեր սրանից 2-3 շաբաթ առաջ բողազ էին պատռում արայիկի ու նիկոլի կազմակերպած հանրահավաքի ժամանակ:

Վերջին մի քանի օրերը պետք է դառնան Ֆրանսիայի քաղաքականության անբարո էությունը և կեղծավորությունը հիշելու օրեր։

Սիրելի Արցախի քոյրեր եւ եղբայրներ, Այսօր Լիբանանէն դուրս կը գտնուիմ, բայց որպէս Լիբանանահայ, կը միանամ իմ գաղութին «Մենակ Չէք» նախաձեռնութեան՝ որպէս զօրակցութիւն ձեր իւրաքանչիւրին: Արցախի տագնապը բոլոր հայութեանն է եւ «Մենակ Չէք» կուգայ գօտեպնդելու Արցախի տագնապի համահայկական տարողութիւնը:

Նայում եմ Հայկ Մարությանի քարոզարշավը և նորից ու նորից ապշում եմ մեր հասարակության պարզամտության ու միամտության վրա։ Եվս մեկ անգամ եմ համոզվում, որ 21-րդ դարի տեխնոլոգիաների (համացանց և մեդիա) հարցում մեր հասարակությունն ունի զրոյական գիտելիքներ, այլ կերպ ասած՝ հայ հասարակությունը պատրաստ չէր նման տեղեկատվական գրոհի։

2021-ից այս կողմ չկա որևէ ռազմական գործողություն, որը նախաձեռնվել և իրականացվել է ադրբեջանական զինված ուժերի կողմից ՀՀ-ի նկատմամբ, որի քաղաքական և դիվանագիտական հիմքերի թողտվությունը ապահովված չլինի հայկական իշխանությունների կողմից և նրա քաղաքական մարտավարության արդյունքում:

«Ասեք, կանենք»-ներին հլը նայեք: Արա, այ,... ինքներդ էլ գիտեք, թե՝ ինչե՛ր, դուք իսկի ձեր անմիջական պարտականությունները չեք կարողանում անել, մի բան էլ կողից ասածն եք անելո՞ւ...

Էս ЖЭК-ի պետ դառնալու տենդը խորացած արատների հրաշալի ցուցիչ է: ЖЭК-ի պետ, որովհետև ապաքաղաքականացվածության ձգտող թեկնածուները պետք է ընկալեն, որ, եթե իրենք խուսափում են իրենց հանրային, քաղաքական, անձնական դիրքորոշումը հայտնել նաև այն երևույթների վերաբերյալ, որոնք հետաքրքրում և անհանգստացնում են երևանցիներին քաղաքական մակարդակով ու մնում են «բիսեդկա-կոյուղի-ասֆալտ-բորդյուր-լիֆտ» տրամաբանության մեջ, ուրեմն թող համակերպվեն ЖЭК-ի պետի հավակնորդի ստատուսի հետ:

Բոլորն էլ, այդ թվում «միջազգային հանրություն» կոչված երկրների առաջնորդներն ու հասարակությունը շատ լավ գիտեն, թե հայի համար ինչ է նշանակում ադրբեջանական թեկուզ տասը վայրկյանանոց կալանքը, էլ ուր մնաց՝ տասնօրյա կալանքի ժամկետը։

Երեք հայ երիտասարդների առևանգումը (որոշ աղբյուրներով՝ ռուսների կողմից են հանձնվել) ադրբեջանցի զինվորականների կողմից հաջորդում է շաբաթներ առաջ մեկ այլ հայի առևանգմանը Կարմիր Խաչի «ձեռքից»: Առաջինը հանգիստ մարսեցին, հիմա էլ երկրորդ դրվագով ավելի սանձարձակ ու ավելի լկտի ձևով են հայերին տանում:

Երկու շաբաթ է՝ ավտովթարից մահացած մի 20-ամյա աղջկա մարմին չեն կարողանում Գորիսից տեղափոխել Արցախ, որ հողին հանձնեն։ Հիմնավորումը՝ ադրբեջանական կողմը չի թողնում։