Երեկվա «ահաբեկչության» աղմուկ-աղաղակի և եղելության տարազեկման խառնաշփոթից չկարողացա գլուխ հանել իրականությունից: Արդեն տեղյակ եմ, որ գլխավոր մասնակիցներից մեկը Արթուր Մովսիսյանն է, որը 44-օրյայում տղային է կորցրել, որդու աճյունը դեռ սգո սեղանին` հավաքել է իր ջոկատն ու մեկնել Արցախ: Սա հատուկ եմ նշում` հուշելու «տեռորացավով» տառապողներին, որ Արթուրը պատահական մեկը չէ:
Ինքնապարտադրական քայլին Արթուրն ընկերների հետ դիմել է այն բանից հետո, երբ ոստիկանությունն սկսել է Ոսկեպար ու Բաղանիս մեկնող և այնտեղ գտնվող «Մարտական եղբայրության» անդամներին ամենուր` թե՛ սահնանին, թե՛ Երևանում և այլուր ձերբակալել:
Արդ` ողջունում եմ ԱՐԹՈՒՐ ՄՈՎՍԻՍՅԱՆԻ, ՎԱՐԴԳԵՍ ԳԵՎՈՐԳՅԱՆԻ և ՍՏԵՓԱՆ ՀՈՎԱԿԻՄՅԱՆԻ ընդվզումը Հայաստանի սահմաններն անսահմանորեն կրճատող, հայոց հողերն անվերջորեն թշնամուն զիջող, հայոց դարավոր թշնամիների սպասարկու և պաշտպան, ՀՀ հակապետական և ԱՀԱԲԵԿԻՉ իշխանության դեմ:
Իրական ցասումն առջևում է:
Դավիթ Գյուլզադյան