Մեր հասարակությունը տարիներ շարունակ փնտրում է մի մարդ, ով..., և սկսում է թվարկել բազմաթիվ արժանիքներ ու բնավորության գծեր, սուբյեկտիվ կարծիքի կամ անձնական համակրանքի վրա հիմնված մտքերի կամ ցանկությունների, երբեմն նույնիսկ անիրական կամ միֆական լիդերի մի կերպար, ով պետք է գա և «փրկի» մեզ (ինչից կամ ումից՝ պարզ չէ)։ Ու հենց այս լոգիկայով լիդեր ընտրելը մեզ դրեց 2018-ից հետո տեղի ունեցած դեպքերի ու դրա հետևանքների առջև։

Շատերը շատ բաներ ճիշտ են ասում, բայց… Նախ՝ հաճախ մի ծայրահեղությունից ընկնում են մյուսը՝ Արցախի այսրոպեական վերադարձից մինչև՝ «միայն հաջորդ սերունդները կարող են վերադարձնել Արցախը» խոսույթը։

Նիկոլ Անհողը Ծաղկաձորում ներկա է գտնվել նախկին «Գոլդեն փելես» հյուրանոցի վերաբացմանը:

«‎Մենք պետք է սկսենք մտածել չորրորդ հանրապետության գաղափարի մասին»‎, «‎Հայաստանին անհրաժեշտ են ոչ թե սահմանադրական բարեփոխումներ, այլ նոր սահմանադրություն».‎ այս երկու «հանճարեղ» արտահայտությունները արել է Նիկոլ Փաշինյանը։

ՀՀ ներկայիս իշխանության մեծագույն մեղքը, անշուշտ, ազգային աղետ սանձազերծելն է՝ ի դեմս հայաթափված Արցախի և Հայաստանի կորուսյալ մի շարք տարածքների: Բայց դրան չզիջող մեղք ու հանցանք է նաև հայ ժողովրդին ներքինու վերածելու ճիգերը:

Հայ հրապարակախոսական պրոպագանդայի մշակները օվսաննա են ճչում այն պետությունների հասցեին , որոնք հայտարարում են, թե թույլ չեն տա Հայաստանի սահմանների որևէ փոփոխություն:

Հայաստանում կառավարիչ նշանակված փաշինյանը երեկ խոսելով հանրապետությունը լուծարելու մասին, մեր ազգի նվիրական երազները, իղձերը և նպատակները համեմատեց կարմիր բլուզի, իսկ մարտահրավերները կատաղած ցլերի հետ։

Նիկոլի երեկվա՝ սահմանադրության մասին հարցազրույցից հետո մեծ է գայթակղությունը՝ հանրային տրամադրությունները տանելու նույն ճանապարհով՝ քննարկել-քննադատել-հերքել նրա ասածները։ Դա սխալ ճանապարհ է։ Նիկոլը ձևակերպեց ընտրության իր առաջարկը՝ կամ նոր պատերազմ կամ սահմանադրության փոփոխություն։

Մի քանի րոպե տարբերությամբ Իլհամ Ալիևը և Նիկոլ Փաշինյանը նույն տեքստերն են արտաբերել և երկուսն էլ հայտարարել են Հայաստանի Սահմանադրությունը փոխելու և Անկախության հռչակագրից հրաժարվելու անհրաժեշտության մասին։

Նիկոլի միակ օրակարգն իր ֆիզիկական անվտանգությունն է, որն այս պահին ապահովում է նրա իշխանության լինելը: