Կյանքիս ամենակարևոր օրերից մեկը

ՀՀ Գիտությունների Ազգայի ակադեմիայի Արվեստի ինստիտուտի գիտական խորհուրդը միաձայն որոշեց արվեստագետ, ազգագրագետ, պետական-հասարակական գործիչ ՍԵՐԻԿ ԴԱՎԹՅԱՆԻՆ նվիրված՝ «Ժանյակահյուս կյանք. Հայ ժողովրդի շնորհալի դուստրը՝ Սերիկ Դավթյան» գիրքս երաշխավորել տպագրության:

Ճիշտ է, մի քիչ ուշացրել եմ, բայց ավելի լավ է ամեն ինչ կարգին ու պատշաճ լինի, քան ուղղակի ասեմ՝ սա էլ արեցի:

Աննկարագրելի հուզված էի: Նախքան շենք մտնելն ու նիստին ներկա լինելը, ինքս ինձ ասացի.

«Սերիկ ջան, իմ Սերիկ, դու միշտ կողքիս ես, իմ պահապան հրեշտակ...»: Իմ հաջողության թալիսմանն է Սերիկը:

Հուզմունքիս մյուս պատճառն էլ այն էր, որ Սերիկը երկար տարիներ աշխատել է Արվեստի ինստիտուտում, եղել կիրառական արվեստի բաժնի առաջին վարիչը և ահա՝ տասնամյակներ անց, նրա մասին ուսումնասիրությունը քննարկվեց հենց իր հարազատ գիտական օջախում:

Գիտեմ, թե այսօր Սերիկն ինձ ինչ կասեր իր քնքուշ ու հանդարտ ձայնով, իր իմաստալից խոսքով: Ամեն օր մտովի երախտապարտ եմ նրան, նա ավելին է տվել մտքիս ու հոգուս:

Սերիկիս շնորհակալ եմ ամեն ապրած օրովս, զգացածովս ու անցած ճանապարհով:

Մի բան հաստատ գիտեմ՝ ՆԱ ինձ վերադարձրեց ինձ...

Մերի ՔԵՇԻՇՅԱՆ

Մեկնաբանություններ