Մեկն էլ կողքից լսի, կասի՝ վա՜յ, էս խոզ խանձողը էս ինչքան շատ ա մտածում էս ազգի մասին, չի ուզում պատերազմ լինի, զոհեր լինեն, որդերկորույս ծնողներ լինեն, հողեր կորցնենք...

Մայիսի 8-ին լրանալու է Նիկոլ Փաշինյանի վարչապետ ընտրվելու 6 տարին։ Այս 6 տարիներն անճանաչելիորեն, դեպի վատը փոխեցին Հայաստանը․ հանրությունը մեծապես պառակտվեց ու հիասթափվեց, Արցախը հայաթափվեց, մոտ 5 հազար զոհ ունեցանք, Հայաստանից շուրջ 300 քառակուսի կիլոմետր օկուպացվեց Ադրբեջանի կողմից, արտաքին պարտքն ավելացավ 5 միլիարդ դոլարով և այլն: Ֆուտբոլային թիմը, երբ խայտառակ հաշվով պարտվում է, մարզիչը հրաժարական է տալիս, կամ պաշտոնանկ է արվում, Հայաստանը ֆուտբոլային թիմի չափ չկա՞, որ պետության ղեկավարումը մեծապես ձախողած, երկրի անվտանգությունն ապահովել չկարողացող թիմը հեռանա։

Յուրաքանչյուր հայ մայիսի 9-ին պետք է իր ֆիզիկական ներկայությամբ աջակցի արդարության ու արժանապատվության համահայկական շարժմանը։

Բոլոր փուչ ազատականներին, օտարամոլներին և продвинуты խաղացողներին միավորում է մի քանի հանգամանք: Նախ՝ հատվածական ինֆորմացիան, այլ ոչ թե գիտելիքը, և երկրորդ՝ ձևախեղված քննադատական մտածողությունը, որով նրանք քողարկում են տարրական գիտելիքների (հատկապես՝ հայ ժողովրդի պատմության) բացակայությունը: Մնում է հույսը դնել հատվածական ինֆորմացիաների հմուտ ժանգլյորության և օտար նարատիվների շահարկման վրա:

Թույն ու թարախը կրկին ժայթքեց։ Պատրաստվե՛ք ատելությամբ լի մայիսի, բոլոր կողմերի բորենիները պիտի հոշոտեն իրար, ու լույսը պիտի խավարի այդ ամպերի մեջ։ Վարձկան մամուլը պիտի աշխատի ինտենսիվ, որ արանքում մի քանի հավասարակշռված վերլուծություն էլ չգտնեք հանկարծ։

ՈՒնենք 4 օր Հանրապետության Հրապարակում տեղծելու իրական մաքուր հարթակ, որտեղ դիմավորելու ենք Տավուշից եկող ՀԱՆՈՒՆԻ երթը, Սրբազանի գլխավորությամբ:

Նիկոլ Անհողի իշխանության ներկայացուցիչներից, նիկոլականներից, ժեխից, փթիրից, իշխանական ԶԼՄ-ներ կոչվող «աղբից», իշխանական լրագրող կոչվածներից, տարատեսակ մերձնիկոլական գործիչ-գործիքներից, տգետ, անհայրենիք զանգցածից և «զիբիլից» զատ մի քանի ժամ է Բագրատ Սրբազանին հուժկու թիրախավորել են բազմաթիվ ադրբեջանական ԶԼՄ-ներ և ալիևյան գործիչներ, որոնց բառապաշարը և բառամթերքը ոչնչով չի տարբերվում վերը նշվածների բառապաշարից և զրպարտչական նյութերից:

Փոխարենը ճշտեն, թե ի՞նչ անասելի ու անդառնալի վնաս է պատճառել Հայոց ցեղասպանությունը, որքա՞ն կլիներ հայության թիվը, եթե չլիներ Հայոց ցեղասպանությունը, թուրքական քարոզչությանը ներդաշնակ զբաղմունք են գտել՝ կազմենք զոհերի ցուցակը, որ իբր թուրքերի համար հավաստի լինի...

Նիկոլը հայադավության ու պետական դավաճանության ձագարափոսի մեջ, որպես հանցակիցներ, ներքաշել է նաև պետական մի շարք կառույցների պաշտոնյաների ու ծառայողների, ինչպես, օրինակ, Տավուշում և այլուր հայ ոստիկանի համազգեստ հագած իր ենիչերիներին՝ ներքին և արտաքին թշնամու գործիքներին:

Աննա, այն որ Նիկոլն ու իր թիմակիցները չտես-գյորմամիշ են՝ դա փաստ է ու բացարձակ զարմանալ պետք չէ, որ դրանք ու դրանց կանայք «կայֆերի» մեջ են եղել 44-օրյա պատերազմի ժամանակ: