Իրանի այսօրվա բնական շահերը համընկնում են հայկական շահերի հետ

Դամասկոսում Իրանի դեսպանատան ոչնչացումը ջհուդական սադրանք էր, որը մի քանի նպատակ է հետապնդում .

ա) Իրանական պատասխանի բացակայության դեպքում նրան հեղինակազրկել իսլամական աշխարհում:

բ) Պատասխանի դեպքում ստուգել Իրանի իրական ռազմական հնարավորությունները։

գ) Իրանին սադրել և ներքաշել պատերազմի մեջ ԱՄՆ-ի և ջհուդամետ այլ արևմտյան պետությունների հետ:

Ի՞նչ ցույց տվեցին այս գիշերվա իրադարձությունները.

1) Իրանը լրջագույն ռազմական հնարավորությունների է տիրապետում, քանզի, չլինելով գլոբալ գերտերություն, նա կարողացավ նման պետություններին բնորոշ հզորություն ցույց տալ։ Վստահեցնում եմ, Իրանը այս փուլում մաքսիմալ վնաս հասցնելու նպատակ չէր հետապնդում, ուստի սին են ջհուդական բոլոր այն պնդումները, որ հարձակումը ձախողված է։

2) Իրանը իր հերթին ստուգեց իսրայելական պաշտպանության իրական հնարավորություները (պարզվեց, որ անթափանց և անխոցելի չէ) և միաժամանակ ամրապնդեց իր դիրքերը ոչ միայն իսլամական աշխարհում, ստանձնելով առաջնորդությունը, այլև ողջ աշխարհում։

3) Իրանը ցույց տվեց, որ ագրեսիան միայն ագրեսիայով է հնարավոր զսպել, որ ուժն է ծնում իրավունք և, որն ինձ համար ամենակարևորն է, պետական արժանապատվության օրինակ դարձավ։

Իրանը ապացուցեց արևի տակ լինելու իր իրավունքը որպես պետություն։

Այո, կարող էին թուրքի փալաս նիկոլի նման «մենք խաղաղություն ենք ուզում» գոռալ, սակայն, ի տարբերություն այս ողբերգության, պարսիկները լավ գիտեն, որ արևելքը դաժան է, փալասությունը չի ընդունում և չի ներում։

Իհարկե, իրադարձություններն այսքանով չեն ավարտվի, քանզի գործ ունենք ջհուդական կրոնական ֆանատիզմի հետ (տաճարի պահապանները), ովքեր ամեն կերպ փորձելու են իրենց գրերով առաջնորդվելով մեծ հրդեհ հրահրել տարածաշրջանում, սակայն ինչպես գրել էի, սատանայի նպատակները՝ նպատակներ, բայց Աստծո ճանապարհներն անքննելի են։

Ի՞նչ հետևություններ պիտի անի այս իրադարձություններից Հայ Ազգը.

ա) Վերադառնալ ուժի և միայն ուժի միջոցով արևի տակ լինելու իրավունքի հաստատման սկզբունքին;

բ) Վերականգնել ազգային արժանապատվությունը ամեն գնով, անգամ անհավանական սպառնալիքների գիտակցության և առկայության պարագայում (ավելի լավ է մեռնել կանգնած, քան թե լինել, բայց ծնկած)։

գ) Ճիշտ գնահատել համաշխարհային զարգացումներն ու պետականության փրկությունը փնտրել նախ և առաջ ներսում` համազգային ներուժի մեջ (Վճռական մենակի կեցվածքով), նոր հետո ճիշտ դաշնակիցներ ընտրելով։

դ) Հայաստանի հետ կողք կողքի, լուռ և առանց ավելորդ աղաղակումների, հզորագույն մի պետություն է ձևավորվել, որը կարողանում է ժամերի ընթացքում ոչ թե տասնյակ, այլ հարյուրավոր հրթիռներ և ԱԹՍ-ներ արձակել և ճեղքել աշխարհի լավագույն ՀՕՊ համակարգերից մեկը`Երկաթյա Գմբեթը։

Այդ պետությունը, հազարավոր պատժամիջոցների պարագայում, կարողացել է այնպիսի կիբերբանակ ստեղծել, որն ի վիճակի է հաջողված հաքերային հարձակում գործել կրկին լավագույնս պաշտպանված համարվող իսրայելական համակարգերի վրա։

Իրանը կարողացել է դառնալ այն պետությունը, որին վերջերս հաջողվեց 5-րդ սերնդի ռամական օդանավ կառուցել և, ի տարբերություն ռուսական ՍՈՒ 57-ի, այդ օդանավի 5-րդ սերնդի պատկանելիությունը որևէ մեկը կասկածի տակ չառավ, ավելին, Իրանը դարձել է ոչ միայն ԱԹՍ-ների խոշորագույն մատակարարներից մեկը, այլև՝ հրթիռակիր կատերների (հարավամերիկյան պետություններին է մատակարարում)։

Ի վերջո, որն ամենակարևորն է Հայերիս համար, Իրանի այսօրվա բնական շահերը համընկնում են հայկական շահերի հետ, ուստի անհրաժեշտ է մեր հարաբերությունները բարձրացնել և հասցնել բարիդրացիականից` ռազմավարական դաշնակցության մակարդակի։

ե) Սակայն, որպեսզի Դ կետը հնարավոր լինի, նախ և առաջ անհրաժեշտ է արժանապատվություն ունենալ և դրսևորել, որը, ինչպես արդեն նշել եմ, կարևորագույն բնութագիրն է հատկապես Մերձավոր արևելքում։

Իսկ ո՞րն է արժանապատվության դրսևորման առաջնային քայլը, որը Հայ ազգը կարող է ցույց տալ բոլորին ` դա ներքին թուրքից, ներքին տականքից, թուրքական փալասներից ձերբազատումն է և անգամ ամենթանկ գնով ՀԱՅՐԵՆԱՏԻՐՈՒԹՅԱՆ դրսևորումն է։

Պիտի վերադառնանք այն հավերժական գիտակցությանը, որ հողը արյունով են պահում, սակայն այդ արյունը պիտի իմաստավորված և արդյունավետ հեղել, իսկ դա հնարավոր միայն ԱԶԳԱՅՆԱԿԱՆ իշախանություն, այլ ոչ թե թուրքական փալասների օկուպացիոն իշխանություն ունենալու դեպքում։

Ուստի միակ ճանապարհը` ԱԶԳԱՅԻՆ ՀԱՅՐԵՆՏԻՐԱԿԱՆ ԱԶԱՏԱԳՐԱԿԱՆ ՊԱՅՔԱՐՆ Է ներքին և արտաքին թուրքերի դեմ:

Հրայր Կոստանյան

Մեկնաբանություններ