Շատերին թվում է, որ քաղաքականությունը սիրելու բան չէ։ Մասնավորապես իմ մասին տարածված կարծիք կա, որ ես խորշում եմ քաղաքականությունից, բայց ստիպված եմ եղել դրանով զբաղվելու։ Հիմա էլ չսիրելով, համոզել երիտասարդներին զբաղվել քաղաքականությամբ որպես փրկության միջոց։
Հիշողության կորուստ չունեցողները անկասկած կհիշեն, որ իլխամ անասունը Հայաստանի տարածքով միջանցք ստանալու խոսակցության հիմքում դնում էր այն պնդումը, որ եթե Հայաստանի հանրապետությունը Արցախի հետ ստացել է միջանցք Ադրբեջանի տարածքում, ապա հավասարության սկզբունքով պետք է գործարկվի նմանատիպ միջանցք Ադրբեջանի և Նախիջեւանի համար հայկական տարածքի վրայով։
Ինչու՞ է հայ հասարակությունն այդքան ծանր տանում Ի. Ալիևի տեղեկատվական-հոգեբանական գրոհներն ու նվաստացուցիչ քայլերը։ Այդ երևույթն ունի երկու հիմնական պատճառ։
Որոշ կարկառուն դեմքեր փորձեցին Երևանի ավագանու ընտրությունները ներկայացնել որպես «ժողովրդավարություն»: Իրականում ստացվել է ապուշություն, որովհետև աշխարհում առաջին անգամ ձևավորվել է իշխող կոալիցիա, որն իրականում փոքրամասնություն է:
Ֆեյսբուքում կամ լրատվական կայքերի մեկնաբանություններում որոշ իրական կամ ֆեյքային անձինք հպարտանում են իրենց վարչապետով: Ում կողմից էլ լինի՝ Նիկոլ վարչապետով հպարտանալն աննորմալ ու անբնական երևույթ է:
Ինչու՞ է հայ ժողովուրդը, ավելի կոնկրետ` ՀՀ քաղաքացիները, հանդուրժողաբար մոտենում այն ամենին, ինչ կատարվում է Հայաստանում, Արցախում և դրանց շուրջ: Ասում ենք` հանդուրժողաբար, որպեսզի չասենք` հավանություն են տալիս:
Դառը իրականությունից վերածնունդ…
Կուզեք ասելիքս ու վարքս որակեք որպես էմոցիոնալ պոռթկում, սենտիմենտալիզմ, նյարդային ջղաձգում, անճարության հոգու ճիչ, վրեժի ծարավ՝ ինձ համար միևնույն է:
Ինչպես ուզում եք, այնպես էլ անվանեք:
Ձմռան նախաշեմին ավելի ընդգծված պայթյունավտանգ է դառնում մեր տարածաշրջանը։ Աշխարհը փոխանակ Իսրայելին զսպի, Իրանի նկատմամբ նոր պատժամիջոցներ է կիրառում, այս անգամ այն տարածվում է նաև իրանական ավիաընկերությունների վրա։