Ադրբեջան պետությունը ստեղծվել է արհեստական ձևով՝ տարբեր ուժերի բախման կենտրոնում, ու մի 100 տարվա պատմություն ունի։ Բայց արի ու տես, որ էդ 100 տարուց 50-ը ղեկավարում են Ալիևներ Հեյդարն ու Իլհամը, որոնք էդ երկրի նվիրյալներ են։ Հլը մնացածին էլ թողնենք մի կողմ...

Նիկոլ Փաշինյանը «խաղաղության խաչմերուկի» մասին խոսում է ճիշտ այնպես, ինչպես 2020-ի պատերազմից առաջ Ալիևի հետ խոսում էր «մինի, մեգա հեղափոխություններից», որոնք, իբր, լուծելու էին Արցախի խնդիրը (այդ փուլում Փաշինյան Նիկոլի համար «Արցախը Հայաստան էր, և վե՛րջ»)...

2018 թվականի « комсомол, спортсмен, наконец-просто красавец» թավշիստ Ն Փ-ից մնացել են միայն Ս Ս-ի նվիրած և իր հագով այդպես էլ 6-8 размер մեծ մնացած «կաստում-շալվարն» ու...ախուրյանցի Անոն:

Մեր համագյուղացի Վրեժ Կոստանդյանը հասցրեց միայն քսանն ապրել իրար հաջորդող այնքա՜ն գեղեցիկ ու զմխրուխտ գարուններից:

Գնում եմ Եռաբլուր... Նստում եմ տաքսի մեքենայի կաշվե սրահում ու ձեռքիս վարդերը դնում կողքիս....

Երեկ Եռաբլուրում շատ տարօրինակ բացահայտման ներկա եղա:

Հայաստանը զարգացման ճիշտ ուղով է գնում. այդպես է կարծում վերջին սոցիոլոգիական հարցումների տվյալներով հարցված մեր հայրենակիցների շուրջ 26 տոկոսը։

Շնորհակալ եմ միջազգային հարաբերությունների դոկտոր, պրոֆեսոր Armen Baibourtian -ին հրավերի համար։ Նրա զեկույցի նյութն Արցախն էր։ Այն գրավիչ էր, ուսուցողական, խորքային։ Առաջնորդարանի «Արմեն -Համբար» դահլիճում ներկա էին հոգևոր, քաղաքական այրեր, տիկնայք, ավանդական հասարակական միությունների ղեկավարներ, մտավորականներ, արվեստագետներ։ Դոկտոր Արմեն Բայբուրդյանը իր ելույթը սկսեց հիշատակելով François de Callières -ին, նրա աշխատությունները համարելով դիվանագիտության «Աստվածաշունչ» կամ դիվանագիտական պրակտիկա։ Ի հակադրություն Niccolò Machiavelli, առաջինը պնդում է, որ բանակցություններում խաբեությամբ, ստով նպատակին հասած հաջողությունը խախուտ է, կարճաաաժամկետ է, ուղղամիտ, շիտակ ձևով նպատակին հասած հաջողությունը ավելի դժվար է, բայց ավելի կայուն:

Մեր մոտալուտ ու հնարավոր հեռավոր ապագայի մասին լրջորեն մտածելիս շատ արագ գալիս ես այն եզրակացության, որ մեր ապագան աշխարհի գլոբալ ապագայի ածանցյալն է, և այս հարցին կարելի է մոտենալ միայն այս տեսանկյունից։

Ցավում եմ, որ «մունաթ» եկող պարոն Շարմազանովն ասում է, որ եթե ընդդիմադիր քաղաքացին քննադադում է նիկոլին և «նախկիներին», ապա նա նիկոլականից վատն է։