Պատերազմ ու պարտություն բերող իշխանությունները հիմա բոլորին փորձում են վախեցնել պատերազմով՝ ներկայանալով որպես խաղաղության աղավնի:

Հիշեք՝ աշխարհին ուժեղ Հայաստան պետք չէ, մեզ ոչ ոք չի օգնի, մենք կարող եք ապավինել միայն մեր ուժերին, ինչպես 90-ներին տղերքն արեցին այն, ինչ կարող էին: Իհարկե հույս ունենալով, որ մենք ավելի ու ավելի լավ կանենք և կշարունակենք իրենց անավարտ գործը:

Հատկապես վերջին շրջանում շատ ենք հանդիպում միմյանց ուղղված մեղադրանքներ որոնց բովանդակությունն է «այսինչը շարժվում է Նիկոլի օրակարգով»:

Անգլիացիք պղծեցին, ավերեցին ու թալանեցին ողջ աշխարհը, քանդեցին, բարոյալքեցին այն ամենը, ինչ հնարավոր է ու հնարավոր չէ, վերացրին ազգեր ու պետություներ, հիմա էլ որոշել են սեռափոխել Աստծուն: Այսպես, դրանց եկեղեցու երրորդ դեմքը՝ թագավոր Կարլից ու Քենթրբերիի արքեպիսկոպոսից հետո, Յորքի արքեպիսկոպոսն առաջարկում է «Հայր Մեր»-ը փոխել և ավելի պրոգրեսիվ դարձնել:

…Առավոտ , երբ հանդիպեցի Սարոյանին, առանց նախաբանի սկսեց. -Վահա՛գն, քիչ առաջ հեռախոս զնգաց: Հելլո՝ ըսի: Վովու՞ն հետ կխոսի՝, հարցուց կին մը: Ե՞ս վովուն հետ կխոսիմ՝ հարցուցի ես: Ինչպե՞ս թե վովուն հետ կխոսիմ... Այո, ըսի, վովու՞ն հետ կխոսիմ: Կին դարձյալ կհարցնե՝ իսկ ե՞ս վովուն հետ կխոսիմ: է՜, ի՞նչ գիտնամ՝ ըսի: Այդպես ոչ ան իմացավ «վովուն հետ կխոսի», ոչ ալ ես: Երկուքս ալ հայերեն խոսեցանք ու չհասկցանք իրար: Լավ չէ, երբ մարդիկ չեն հասկընար իրար...

Հոլանդացիք լավ ժողովուրդ էին ժամանակին, աշխատասեր՝ ի տարբերություն հայերի, տաղանդավոր՝ ի տարբերություն հայերի (Բոսխ, Ռեմբրանդտ, Վան Գոգ, Սպինոզա, պլյուս առաջատար ինժեներական և գիտական միտք), տանջված՝ հայերի նման:

Կա տարածված մոտեցում, որ նիկոլիզմի ուժը դրա ապագաղափարական բնույթն է, այն, որ նիկոլիզմը զերծ է ամեն տեսակ «իզմ»-երից, բացարձակ փոփոխական է, նման է միֆական Պրոթևսին՝ ունակ է ստանալ ցանկացած կերպարանք՝ ազգայնականի, գլոբալիստի, ազատականի, ավտորիտարիստի և այլն։

1980-ական թվականի սերնդի նման սերունդ չի եղել ոչ դրանից առաջ, ոչ դրանից հետո։ Տիգրան Մեծից հետո անկախ Հայաստան չի եղել։

Առավոտյան աչքովս ընկան մի քանի «ընդդիմադիր» ակտիվիստների քննադատական գրառումներ ընդդիմության վերաբերյալ, ժողովրդական լեզվով ասած՝ ծուղրուղու են կանչում:

Առնվազն զզվանք ու խղճահարություն են առաջացնում Արցախը փրկող այն գործիչները, ովքեր հայտարարում են, որ Արցախի նկատմամբ որդեգրած քաղաքականությամբ՝ Հայոց պատմության գերագույն պատուհասը հիմնահատակ խախտում է Հայաստանի Անկախության հռչակագիրը, ՀՀ Սահմանադրությունը: