Մոտ մեկ տարի առաջ միջազգային ֆորումներից մեկի հետնաբեմում շփվում էի խորհրդատվական ընկերության ղեկավար մի իտալացու հետ: Մոտավորապես իմ տարիքի էր, աշխարհով մեկ շրջագայող ու տարբեր տարածաշրջաններում բիզնես անող, միջազգային քաղաքական կոնյունկտուրան լավ ընկալող: Քննարկման ժամանակ եկանք-հասանք Հայաստան...
Դրանց արևմտամետ կոչելը մեծ սխալ է։ Դրանք անգամ չգիտեն, թե որոնք են իրական արևմտյան արժեքները։ Դրանց համար ոչինչ են մարդու արժանապատվությունը, ազատությունը...
Հային որ հարցնես՝ ի՞նչ ես անում, կասի՝ ընտանիք եմ պահում։ Բայց իրականության մեջ արդեն մի հազար տարի ավելի շուտ ինքը թուրքին է պահում, քանի որ ինչ կուտակում ու շինում է, վերջում խելոք թողնում է թուրքին...
Աշխարհի բոլոր պետություններն ունեն ՊԱՇՏՊԱՆՈՒԹՅԱՆ նախարարություն։ Բայց իրենք էլ չգիտեն, թե ումից պիտի պաշտպանվեն, եթե բոլոր պետություններն են պաշտպանվող...
Երաժշտական աշխարհից ևս մի շնորհաշատ արվեստագետ պակասեց: Կյանքից անժամանակ հեռացել է Հայաստանի ազգային կամերային նվագախմբի ջութակահարուհի Գոհար Դանիելյանը: Նա ջութակահար, դիրիժոր, երաժշտագետ Դանիել Երաժիշտի( Գրիգոր Դանիելյան) դուստրն էր:
Ամբողջ աշխարհը հանգիստ սպասում է, որ վերջում, ըստ արդյունքների, հայտարարեն, թե ում կողմից են։ Առավել խելացիները սպասելու ընթացքում նաև բոլոր կողմերից փող են կպցնում...
Օրացույցը գնալով նշանակությամբ է լցվում։ Հիմա օրը սովորական օր չի, այլ ինչ-որ մեկի տարեդարձը կամ հիշատակի օրը, ինչ-որ կարևոր իրադարձության կամ աղետի հիշեցում...