Երբ իրականությունն աբսուրդային է և ընդհանրապես ոչ մեզ վայել թեմաների մեջ ենք, ապա մարդ հոգնում է նույնիսկ խոսելուց:

Նշանավոր հայ դերասան, ԽՍՀՄ ժողովրդական արտիստ, կինոյի և թատրոնի մեծ կատակերգու Մհեր Մկրտչյանը ծնվել է 1930 թվականի հուլիսի 4-ին Գյումրիում:

Ադրբեջանի՝ Շանհայի համագործակցության կազմակերպության (ՇՀԿ) շրջանակներում Չինաստանի հետ ռազմավարական գործընկերության մեջ մտնելու հռչակագիր ստորագրելը ցուցադրում է այդ պետության արտաքին քաղաքականության և տարածաշրջանային ազդեցության հետևյալ հիմնական ասպեկտները...

Քիչ առաջ ֆեյսբուքը հեռացրեց հունիսի 2-ին տեղադրած իմ նյութը՝ այն համարելով իրենց կանոնների կոպտագույն խախտում։

Մինչ ԱՄՆ Պետքարտուղարի տեղակալ Ջեյմս Օ'Բրայենը վերջին երկու շաբաթներին «Միջին միջանցքի» գլխավոր լոբբիստի դերն էր ստանձնել՝ նպատակ ունենալով Հարավային Կովկասում և Կենտրոնական Ասիայում սահմանափակել Ռուսաստանի, Իրանի և Չինաստանի ազդեցությունը, Ալիևը մեկնում է Աստանա՝ Շանհայի կազմակերպության գագաթաժողովին, ու դրա ընթացքում ռազմավարական համագործակցության հավաստիացումներ տալիս Պուտինին, Չինաստանի հետ ստորագրում է ռազմավարական գործընկերության հաստատման հռչակագիր:

Հլը սրան նայեք մի հատ, սրա երջանիկ դեմքին նայեք, նստած ձևին ու հասարակ սպիտակ շապիկին, որն արժե մի քանի հարյուր եվրո: Կոնկրետ գինը կապ չունի։

Այսօր ԱԽ քարտուղար Արմեն Գրիգորյանը հրաժարվել է խոսել լրագրողների հետ՝ չնայած դա նրա «սիրելի զբաղմունքներից» մեկն է:

Եթե Հայաստանում կա մեկը (բացի իշխանություններից), ով հիմարաբար հավատում է, թե Սահմանադրությունը Ադրբեջանի պահանջով փոխելով հնարավոր է խաղաղության պայմանագրի կնքում, ապա պետք է հիասթափեցնեմ։ Կա նաև հաջորդ, հաջորդի հաջորդ (ու էդպես շարունակ) պահանջների փաթեթ։ Եվ ամենակարևորը` դրանք չեն վերջանալու, ընդհուպ մինչև հայկական պետականության կործանման պահը։

Անգլիացիների մեջ շատերը կան, որ ատում են ֆրանսիացիներին։ Կան, որ չեն սիրում իսպանացիներին։ Ու դա դարերով է այդպես։ Ֆրանսիացիների մեջ կան, որ չեն սիրում արաբներին, անգլիացիներին, իսպանացիներին։ Ճապոնացիների մեջ կան, որ ատում են ռուսներին, կան ամերիկացիներին ատողներ, կան չինացիներին ընդհանրապես մարդ չհամարողներ։

Կա ստրկամտության մի վատթարագույն տեսակ, երբ մարդը մտասևեռված կերպով որևէ գաղափարի ստրուկն է դառնում։ Նման մարդը մի կերպ ընկալած գաղափարի սահմաններից դուրս այլ բան չի տեսնում ու չի ընդունում, կամ պարզապես իր ինտելեկտուալ հնարավորությունները թույլ չեն տալիս դա։