Ահա մի շատ բնորոշ պատմություն մի խաբված ընտանիքի կյանքից։ Պատմություն, որն անառարկելի փաստում է, որ, այո՛, երկրի պետական բյուջեն բարոյազրկված է մինչև ուղն ու ծուծը։ Եվ նրա ապաքինումը, թերևս, մեր հասարակության մեծագույն մարտահրավերն է։

Կյանքիս գրքի բազմաթիվ գլուխներ ավարտվեցին, փակվեցին: Պարապ կյանք՝ զավակ չունեցա, մի տուն չսարքեցի:

Հռոմ: Սուրբ Պետրոսի տաճարի դիմացի հրապարակը: Երեխաներ, որոնք խաղում են ավազով: Սակայն այժմ ոչ թե քառակուսիներ են սարքում, ասել է թե՝ լաբիրինթոս, այլ՝ սարեր:

«Իրատես»-ի հյուրն է ՀԳՄ նախագահ ԷԴՎԱՐԴ ՄԻԼԻՏՈՆՅԱՆԸ:

Ի՞նչ է օրատորիան, և ինչո՞ւ եմ ես այն հիշել։ Սա բազմամաս երաժշտական գործ է, որին մասնակցում են մեներգիչները, երգչախումբը և նվագախումբը։ Փառահեղ է օրատորիան, ունի դրամատիկական սյուժե։ Դրամատիկ և փառահեղ է նաև դրա լատիներեն անվանումը` oratorium, որ նշանակում է աղոթարան։

Վաղուց ինքս ինձ հարց էի տալիս՝ որտեղի՞ց են այսօր ի հայտ գալիս -յան վերջածանցով մուտանտները՝ գենետիկական շեղվածք ունեցողները: Դրանք հայեր են, որ ապրում են թե՛ արտասահմանում, թե՛ Հայաստանում:

Տնտեսագետների հավաստմամբ՝ «Հայաստանի տնտեսության նկատմամբ օտարերկրյա կապիտալի հետաքրքրության որոշակի աշխուժացում է նկատվում»:

Ցուցահանդեսներից մեկում հանդիսատեսը այսպես բնութագրեց ԺԻՐԱՅՐ ԱՂԱՎԵԼՅԱՆԻՆ (մի արվեստագետի, որին վաղուց եմ ուզում ներկայացնել հանրությանը): Նա հանգամանքների բերումով երկար տարիներ ապրել է Բոստոնում:

Ավետիք պապս երեք տղա, երեք աղջիկ ուներ։ Ամեն քույր իր եղբայրն ուներ, ամեն եղբայր իր քույրն էր ընտրել։ Իգնատ հորս բաժին քույր էր ընկել Քառանց տուն հարս գնացած, զարմանալի խոնարհ, ներողամիտ, պտղունցով, կար ու ձևող, կարկատող, գործող, գյուղի մեծ ու փոքրի ծննդյան օրերը ճշգրիտ հիշող Արզուքանը, որը կարողացավ էն ալավբոց մեծ պատերազմի տարիներին ու մինչև իր կյանքի ավարտը անՄանթաշ-անհայր պահել-պահպանել երեք տղա երեխաներին` Սեյրան-Սամսոն-Սարվան։ Նրանց տունը դպրոցի մոտ էր։

Սիրված դերասան, ժողովրդական արտիստ ԿԱՐԵՆ ՋԱՆԻԲԵԿՅԱՆՆ այլևս մեզ հետ չէ: