Անդրադարձ

Իմ մտորումների առիթը «Իրատես»-ում (31.10.2014) հրապարակված հարցազրույցն է` «Ինձ համար Հայոց ցեղասպանության ճանաչումը նույնքան կարևոր է, որքան թուրք ժողովրդի շրջանում հայերի մասին մտածելակերպի փոփոխությունը» վերտառությամբ: «Իրատես»-ի հյուրն է ԹՈԼԳԱ ՔՈՐԱՆ, որը «ծնվել է 1982-ին, Ստամբուլում: 2006-ին ավարտել է Բողազիչի համալսարանի սոցիոլոգիայի և պատմության ֆակուլտետները: Ապա սովորել է կենտրոնական Եվրոպայի համալսարանում (CEU, Բուդապեշտ) և ստացել համալսարանի ազգայնական ուսումնասիրությունների բաժնի MA դիպլոմ. թեզը` «Երիտասարդ թուրքերի ազգայնական քաղաքականության ազդեցությունը երիտասարդների վրա»: 2008-ից մինչ օրս ուսանում է Չիկագոյի համալսարանի արևելագիտական ֆակուլտետում: Հայաստանում է երկրորդ անգամ»։ Իմ լա՛վ ընկեր և «Իրատեսի» սիրված ու գնահատված հեղինակ Խաչատուր Դադայանի մտահոգությունները (որ արտահայտված են հարցազրույցի վերջում), միաժամանակ ցավը, հասկանում եմ և կիսում. եթե սերունդը չգիտի իր ազգի մշակութային պատմությունը, իսկ վաճառականությունը, որ քաղաքակրթական և մշակութային դրսևորում է, քանի որ վաճառականությունը քաղաքակրթության շարժիչ ուժերից մեկն է, չի կարողանում իր ապրած ժամանակահատվածում կարևոր և ազգանպաստ գործունեություն ծավալել (ապացույց՝ այսօրվա առևտրականները, ովքեր այդպես էլ վաճառական չդարձան), ապա... Վաճառականը երկրից երկիր ոչ միայն վաճառքի համար ապրանք էր տեղափոխում, այլև մշակութային ու քաղաքակրթական նորություններ՝ իրենց լավագույն դրսևորումներով: Առակս զինչ ցուցանե՝ Խաչատուր Դադայանի տասնամյակների ուսումնասիրություններն ու հետազոտությունները լիարժեք դասընթաց կարող են լինել իմ անդրադարձի նյութը դարձած հրապարակման մեջ նշված բուհերի ուսանողների համար: Կարծում եմ՝ համապատասխան կառույցներին պետք է դիմել առաջարկով, այլ ոչ թե խնդիրը թողնել գործի կարևորությունը ըմբռնելու նրանց կարողությանը: Նրանք շատ զբաղված են և ժամանակ չունեն հետաքրքրվելու իրենց համար նոր ու անծանոթ ասպարեզով: Նրանց զբաղվածության չափն ու բովանդակությունը բոլորիս է հայտնի՝ դիմորդ-քննություն-ուսանող=փող-ապրանք-փող տնտեսագիտական դասական բանաձևին: Իսկ ինչ վերաբերում է Թոլգա Քորայի թուրք լինելուն, այս էլ քանի դար մոլորության մեջ են թրքախոս դարձած մարդիկ, որոնց մի մասը պահպանել է հիշողությունն իր ազգային պատկանելության մասին, մյուսները շարունակում են մնալ մոլորության մեջ... Թոլգա Քորան իսկական լազի տիպար է... Մի օր ինքը կխոստովանի: Համոզված եմ:

Մարի ԲԱՐՍԵՂՅԱՆ-ԽԱՆՋՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• «Մեծ ոճիրը»
• Не так ст­рашен черт, как его малюют!
• Արա­րատ Միր­զո­յան, Ձեր հրա­ժա­րու­մը փա­րի­սե­ցիու­թ­յուն է
• Ինչու՞ են մա­հա­նում մեր զին­վոր­նե­րը՝ դեռ չհայ­րա­ցած մեր ե­րի­տա­սարդ­նե­րը
• Ինչպես միշտ՝ Կալաշնիկով
• Որտե՞ղ է տրամաբանությունը` արդարության հետ միասին
• Ես խղճում եմ մոլորյալներին
• «Սահման քաջանց զենքն է յուրյանց»
• Մենք հաղթում ենք նաև պաշտպանվելիս
• «Գետի ջրերին արցունք մի՛ խառնիր»
• Օրհնեցե՛ք, սրբազան հայրեր
• Հարգենք ինքներս մեզ ու մեր մեծերին, և մեզ կհարգեն ու մեզնից կակնածեն օտարները
• Չի՛ կարելի հայրենիքը փոխանակել մի կտոր հացի հետ
• Հազար զենք էլ լինի, եթե սահմանդ պահող չլինի ու զենքդ կիրառող չլինի...
• Հապաղելու ժամանակ չունենք
• Հարյուր երկու տարին քի՞չ է, թե՞ շատ
• «Հայերին անընդհատ բռնության մեջ չի կարելի պահել, որովհետև նրանք բռունցքվում են»
• Ընտանի՞ք, թե՞ անհատ, ընտանի՞ք, թե՞ պետություն
• Քրիստոնեության և իսլամի միջև չկան քաղաքական հակասություն և թշնամանք
• Դարձյալ անմեղ հայի արյուն է թափվում օտար երկրում

Մեկնաբանություններ