ԱՄՆ-ի նախագահ Ջո Բայդենը հայտարարել է, որ ուկրաինական զորքերի հարձակումը Կուրսկի շրջանում Ռուսաստանի նախագահ Վլադիմիր Պուտինին իսկական երկընտրանքի առաջ է կանգնեցնում. սա տեղի ունեցողի վերաբերյալ ամերիկացի առաջնորդի առաջին պաշտոնական մեկնաբանությունն է։ «Մենք անմիջական, մշտական կապի մեջ ենք ուկրաինացիների հետ։ Սա այն ամենն է, ինչ ես կարող եմ ասել դրա մասին, քանի դեռ հարձակումը շարունակվում է», - ըստ Ֆրանսպրես գործակալության՝ հայտարարել է Բայդենը:               
 

Չինաստանը յուրացնում է բևեռները

Չինաստանը  յուրացնում է բևեռները
11.07.2014 | 00:15

Չինաստանը, իհարկե, բոլորովին էլ հյուսիսային երկիր չէ, այնտեղ նույնիսկ կենտրոնական ջեռուցման համակարգը քաղաքներում աշխատում է դեռ Մաոյի առաջարկած ծրագրով` «Յանցզի գետից ներքև, և տները այնտեղ տաքացնելը պետության գործը չէ»: Այնուհանդերձ, «բևեռային նավատորմի» ստեղծումը գերակա խնդիրներից մեկն է դարձել, և բևեռախույզի մասնագիտությունը, ինչպես նշանավոր չին բևեռախույզ գիտնական Վեյ Վենլյանը, որ մասնակցել է Անտարկտիդայում տասնյակ արշավների, հատկապես վայելում են երիտասարդների համակրանքը: Շատ վերլուծաբանների կարծիքով, համաշխարհային տիրապետության համար վերջին մարտը բևեռների համար պայքարն է դառնալու: Անտարկտիդան, ուր ժամանակին իրենց հայացքն էին ուղղել թե Հիտլերը, թե Ստալինը, թե ԽՍՀՄ-ի ու ԱՄՆ-ի հետպատերազմյան ղեկավարները, շատ երկրների է գրավում իր ձեռք չտված բնական պաշարներով: Արկտիկայում, որի համար արդեն սկսվել է պայքարը ամենաբարձր մակարդակի վրա, վիթխարի հանքային ու ձկնային պաշարներ կան, նաև մերձավոր ապագայում տնտեսապես շատ շահավետ ծովային ճանապարհներ: Արդեն հիմա շատ երկրներ ակտիվ ներգրավվել են մոլորակի բևեռային հատվածներում իրենց հավակնությունները պաշտպանելու պայքարում: Այդ պայքարում հետ չի մնում և Չինաստանը, բևեռային հետազոտությունների չինական ծրագիրը համարվում է աշխարհում ամենահզորներից մեկը:
Անտարկտիդայում չինական առաջին ուսումնասիրությունները 1980-ականներին են սկսվել: Չինական արկտիկական ու անտարկտիկական գիտական ծրագրերի կազմման ու բևեռային արշավախմբերի նյութատեխնիկական ապահովման համար պատասխանատու է Արկտիկայի ու Անտարկտիկայի հարցով չինական վարչությունը: 1983 թ. Պեկինը միացել է Անտարկտիկայի պայմանագրին, երկու տարի անց ստացել է Անտարկտիկայի հարցով համակարգային պայմանագրի խորհրդակցական մասնակցի կարգավիճակ, 2009-ին բացեց երրորդ գիտական կայանը Անտարկտիդայում: ՈՒշադրությունից դուրս չի մնացել և Արկտիկան: 2004-ին բացվեց Արկտիկայում առաջին գիտական կայանը, իսկ անցյալ տարվա մայիսին կարևորագույն իրադարձություն տեղի ունեցավ. Արկտիկական խորհուրդը համաձայնեց Չինաստանն ու Հնդկաստանը ճանաչել իբր դիտորդ արկտիկական տարածաշրջանում: Այդ միջպետական կազմակերպությունը, որ զբաղվում է Արկտիկայի բնապահպանության, զարգացման ու սոցիալական ոլորտներով, աշխատանքները սկսել է 1998-ին և իր կազմում ունի բոլոր բևեռամերձ պետությունները, նաև Հյուսիսի ժողովուրդների կազմակերպության ներկայացուցիչների` ալեուտների, սաամների, էսկիմոսների և այլոց: Չինաստանը, սկզբունքորեն չլինելով բևեռամերձ պետություն, այնուամենայնիվ, երկար ժամանակ համառորեն ջանում էր այդ կարգավիճակը ստանալ: Չինաստանն ակտիվորեն ստեղծում էր արկտիկական նավատորմ: Տարբեր ժամանակներ գիտահետազոտական ու տրանսպորտային խնդիրներ Անտարկտիկայում լուծում էին չորս, այժմ արդեն հնացած նավեր, հիմա նրանց է միացել «Սյուելուն» (Ձնե վիշապ) սառցահատը, որ ՉԺՀ-ի պատվերով կառուցվել է ՈՒկրաինայում: Ֆինլանդիայի և Շանհայի նավաշինարաններում արդեն կառուցվում են նոր սառցահատներ, որ կարող են հաղթահարել չորս մետր հաստությամբ սառույցը («Սյուելունը» կտրում է մինչև 1,5 մետրը): Ստեղծվել է բևեռային ավիացիա, գիտական ուսումնասիրությունների համար կառուցվել են «Սյուեյան» (Ձնե ծիծեռնակներ) անօդաչու սարքերը: Չինաստանն աստիճանաբար դառնում է Գրենլանդիայի հանքարդյունահանման խոշորագույն ներդրողներից մեկը, Պեկինը մտադիր է Իսլանդիայի հետ ազատ առևտրի համաձայնագիր կնքել: Վերջերս Չինաստանի ռազմական գիտությունների ակադեմիայի գիտահետազոտական կենտրոնի ներկայացուցիչները զեկույց հրապարակեցին, որի համաձայն Արկտիկական տարածաշրջանի նավթագազային ռեսուրսները կարևոր գործոն են Չինաստանի տնտեսության կայուն աճի համար: Նրանց կարծիքով` ՉԺՀ-ն պետք է ակտիվորեն միջոցներ որոնի այդ ոլորտը զարգացնելու համար: «Արկտիկական տարածաշրջանը հարուստ է նավթային ու գազային ռեսուրսներով, որոնք կարելի է արագ և հարմար միջոցներով տեղափոխել», ասված է զեկույցում: «Դա կարևոր նշանակություն ունի Չինաստանի տնտեսության կայուն զարգացումն ապահովելու համար»,- ընդգծում են չին մասնագետները:
Վերջերս Չինաստանը սկսեց Հյուսիսային ծովային ճանապարհի առևտրական շահագործումը` Բերինգի նեղուցով երթուղի դուրս բերելով «Յուն Շեն» բեռնանավը (19,5 հազար տոննա ջրատարողությամբ): Նավը, դուրս գալով Դալյան նավահանգստից, ուղևորվեց Ռոտերդամ և 35 օրում հասավ հոլանդական ափ: Ավանդական երթուղին Սուեզի ջրանցքով 48 օր է տևում, առևտրական շահավետությունն ակնհայտ է: «Ծովային նոր երթուղու բացումով մենք մոդիֆիկացնում ենք նավագնացության համաշխարհային ինդուստրիայի շուկայական սկզբունքները, նոր երթուղին նշանակալից կրճատում է տարածությունը չին արտադրողների ու Եվրոպայում, Հյուսիսային Ամերիկայում սպառման շուկաների միջև»,- ասաց Ցի Շաոբինը` Դալյանի ծովային համալսարանի պրոֆեսորը, գրում է China Daily-ն: Նրա կարծիքով` հաշվի առնելով Չինաստանի կարգավիճակը իբրև աշխարհում խոշոր արտահանողի, նրա շատ նավահանգիստներ շահում են նոր երթուղուց: Չին փորձագետները կարծում են, որ 2020-ին Արկտիկայով համաշխարհային առևտուրը կաճի մինչև 15 %: Չինաստանն արդեն իրեն հռչակել է ծովային մեծ տերություն, և նոր ծովային ճանապարհների յուրացման ծրագրերում, այդ թվում` դեպի հյուսիս, մեծ փողեր են ներդրված: ԽՍՀՄ-ը վերահսկում էր Հյուսիսային ծովային ճանապարհով օտարերկրյա նավերի նավարկությունը, և ճանապարհը վճարովի էր: Հիմա իրերի վիճակը լիովին փոխվել է, 80-ականների համեմատությամբ Հյուսիսային ծովային ճանապարհով ռուսական բեռների փոխադրումը 5-6 անգամ նվազել է. 6-8 միլիոն տոննա տարեկան բեռնափոխադրումից մինչև անցած տարվա մեկ միլիոն տոննան:
Միջազգային օրենսդրությամբ ոչ մի երկիր չի տիրում Հյուսիսային ու Հարավային բևեռներին ու նրանց մերձակա հողերին: ՄԱԿ-ի ծովային իրավունքի կոնվենցիայի 76-րդ հոդվածով` հինգ պետությունների իրավունքները, որոնց տարածքները գտնվում են բևեռային շրջանի ներսում` Ռուսաստան, Կանադա, Նորվեգիա, ԱՄՆ, Դանիա, սահմանափակված են նրանց տնտեսական գոտիներով` ափեզրից 200 մղոն: Քաղաքական մեծ կշիռ ունենալով` Պեկինը ջանում է ստանալ որոշակի քաղաքական իրավունքներ և իրավական հիմքեր Արկտիկայում հետագա գործողությունների համար: Առաջին տպավորիչ քայլերն այդ ուղղությամբ արդեն արվում են: Այս ամբողջ ակտիվությունը, ինչպես գրում են ԶԼՄ-ները, չի կարող չանհանգստացնել Ռուսաստանին, որի համար Արկտիկան ռեսուրսների գծով գլխավոր հույսերից մեկն է: Սակայն, շատ փորձագետների կանխատեսած առճակատումը Չինաստանի ու Ռուսաստանի միջև այդ ուղղությամբ, հավանաբար, հետաձգվում է: «Ռոսնեֆտի» ղեկավար Իգոր Սեչինը առաջարկել է Չինաստանի խոշորագույն նավթագազային կոնցեռններին ռուսական արկտիկական շելֆի արդյունահանման ծրագրերում մասնաբաժին ունենալ: Նրանք կարող են հավակնել մասնակցելու հինգ նախագծերի 1,7 միլիարդ տոննա նավթի և 2 տրիլիոն խորանարդ մետր գազի արդյունահանման ծրագրերում: «Ռոսնեֆտը» չին գործընկերներին առաջարկել է մասնակցել Պեչորայի ծովախորշի ու Բարենցի ծովի նախագծերին: Արդեն ավանդույթ է դարձել այս պետությունների փոխհարաբերություններում, որ բոլոր հարցերն ու պրոբլեմները, ի վերջո լուծվում են «հնչուն մետաղով»: Այս դեպքում, Reuters-ի տվյալներով, հարցի գինը 30 միլիարդ դոլարի վարկն է: Միշտ պրագմատիկ, հիմա արդեն նաև Ձնե վիշապը բևեռային տարածքներում նախ և առաջ տեսնում է իր տնտեսական շահերի ու հումքային անվտանգության գոտի: Այդ պատճառով Չինաստանի էքսպանսիան դեպի բևեռներ շարունակվելու է և շարունակվելու է շատ ակտիվ:


Սուսաննա ՊՈՂՈՍՅԱՆ
Շանհայում մեր հատուկ թղթակից

Դիտվել է՝ 1485

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ