Այսօր երիտասարդների գործուն աջակցությամբ իշխանության եկած կառավարության անդամներից մեկին՝ կրթության և գիտության նախարարի պաշտոնակատար Արայիկ Հարությունյանին, ԵՊՀ-ում ցույցով են դիմավորել, իսկ վերջինս գնացել էր Արեւելագիտության ֆակուլտետի հիմնադրման 50-ամյակի միջոցառումներին մասնակցելու։ Ուսանողների դժգոհության պատճառը ուսխորհուրդների լուծարումն է և վերակազմավորումը։ Սա փոխնախարարի հրաանգն է եղել բուհերին։ Արայիկ Հարությունյանն ասել է, որ մասամբ է տեղյակ խնդրին, դրանով փոխնախարարն է զբաղվում։
Տարակուսելի է, որ նախարարությունը մի որոշում է կայացնում բուհերի հարցում, որից նախարարը մասամբ է տեղյակ և փոխնախարարը փաստորեն «ինքնագլուխ> որոշել է լուծարել, օրինակ, ԵՊՀ-ի ուսխորհուրդը։ Շատ անլուրջ չէ այս ամենը։ Նախ եթե Արայիկ Հարությունյանը նոր պետք է ուսումնասիրի խնդիրն, ինչու՞ է որոշումն արդեն հասել բուհ, իսկ եթե պարզվի, որ փոխնախարարին որոշումն այնքա՞ն էլ ճիշտ չէ (խոսքն ամենևին այն մասին չէ, թե պետք է լուծարել ԵՊՀ-ի ուսխորհուրդը, թե ոչ, այլ երևույթի մասին է)։ Հիմա ի՞նչ, նախարարը պետք է հրահանգի փոխնախարարն իր հրամանը հե՞տ վերցնել։ Ինչ տարօրինակ իրավիճակ է, գերադասը չգիտի, թե իր տեղակալը ինչ որոշում է կայացրել ու «հետին թվով> պետք է դրա ճիշտն ու սխալը որոշի։
Սակայն իրականում Արայիկ Հարությունյանը լավ էլ տեղյակ է խնդրից, պարզապես ցուցարարներին հանդարտեցնելու համար փոխնախարարին է մեջտեղ բերում։ Միայն նրա այն հայտարարությունը, թե «կուլիսային որեւէ խոսակցություն էլ չի կարող լինել, ինչը տարիներ շարունակ բնորոշ է եղել ձեր ուսանողական խորհրդին», լավագույն ապացույցն է, որ ԿԳ նախարարի պաշտոնակատարը ոչ միայն մասամբ է տեղյակ խնդրից, այլ փոխնախարարի որոշման հետևում հենց նրա հրամանն է։ Ուրեմն ինչու է ինքը կուլիսային մակարդակում որոշումներ կայացնում հետո ցուցարարների առջև թիրախներն ուղղում դեպի փոխնախարարը։ Միթե իրենք չէին ասում, որ ամեն ինչ թափանցիկ ու բաց է լինելու, սա՞ է բաց աշխատաոճը։
Ռուզան ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ