Մասիս քաղաքի թիվ 1 մանկապարտեզի տնօրեն Աննա Սարգսյանը համարձակվել է չվայելել Մասիսի քաղաքապետ Սաշա Հակոբյանի վստահությունը: Ավելի ստույգ՝ վայելել է 8 տարի շարունակ: Սակայն ինչ-ինչ հանրային հուզումների վերջնարդյունքում Աննա Սարգսյանը քաղաքապետի կողմից շնորհազրկվում և հայտնվում է նախ Մասիսի քաղաքային հիվանդանոցում, այնուհետև տեղափոխվում է Երևան, «Էրեբունի» բժշկական կենտրոնի Անհետաձգելի սրտաբանության բաժանմունք: Ես եղա հիվանդանոցում, հանդիպեցի Մասիս քաղաքի թիվ 1 մանկապարտեզի տնօրեն Աննա Սարգսյանի, մի քանի ժամ անց էլ՝ նրա փաստաբան Վարդան Զուռնաչյանի հետ: Սակայն մինչ զրույցներիս հրապարակումը շատ նուրբ ու նշանակալից մի ուղերձ հղեմ Մասիս քաղաքի ավագանուն. հարգելիներս, ձեր բնակավայր քաղաքում վաղուց խախտված են համակեցության նորմերը քաղաքապետի և քաղաքապետարանի աշխատակազմի՝ մի կողմից, և մյուս կողմից՝ գործարար Օլգա Սարգսյանի, նրա դուստր Աննա Սարգսյանի միջև: «Իրատեսը» մի քանի հրապարակումներով անդրադարձել է խնդրին, ծանոթացեք նյութերին, հանդիպեք քաղաքապետ Սաշա Հակոբյանի հետ, այնուհետև այցելեք «Էրեբունի» բժշկական կենտրոն և ուշի ուշով ունկնդրեք արդեն անկողնային հիվանդ և բավականին ծանր վիճակում գտնվող Աննա Սարգսյանին: Այսօր ձեզ վիճակված է լինել վերոնշյալ հակամարտության և՛ դատավորը, և՛ դատապաշտպանը: Լինել և կարգավորել այս բազմախորհուրդ ու կարծես ավելի թեժացող խնդիրը:
«ԳՆԵԼ ԱՊԻՆՅԱՆԸ ԲՌՆՈՒԹՅՈՒՆ ԷՐ ԳՈՐԾԱԴՐՈՒՄ ԱՇԽԱՏԱԿԻՑՆԵՐԻՍ ՆԿԱՏՄԱՄԲ»
-Տիկին Աննա, ի՞նչ է տեղի ունեցել, ինչո՞ւ եք հայտնվել այստեղ, այն էլ որպես անկողնային հիվանդ:
-Արյան բարձր ճնշումով աշխատավայրից տեղափոխվեցի Մասիսի քաղաքային հիվանդանոց, շտապօգնության մեքենայով: Դա տեղի ունեցավ ապրիլի 22-ին: Առիթը քաղաքապետ պարոն Հակոբյանի կողմից մանկապարտեզ ուղարկված հանձնաժողովի պահվածքն էր: Այդ հանձնաժողովում նախադպրոցական գործի մասնագետներ չկային, փոխարենը հանձնաժողովում էր Գնել Ապինյանը, ով բռնություն էր գործադրում աշխատակիցներիս նկատմամբ, ստիպելով նրանց գործել իր, ավելի շուտ քաղաքապետի կամքով: Երեքխմբանոց մանկական հիմնարկում մի՞թե կարելի է նման հաշվեհարդարային վարք դրսևորել: Եվ ովքե՞ր էին ժամանել մանկապարտեզ՝ գործին անտեղյակ, ոչ մասնագետ մարդիկ: Իսկ հանձնաժողովում ընդգրկված, Մասիսի Սիս համալսարանն ավարտած իրավաբան Լուսինե Աստաբացյանը պարզապես տակնուվրա արեց մանկապարտեզը, ուր վաստակաշատ մանկավարժներ են աշխատում, ովքեր իմ և Լուսինեի տարիքի չափ աշխատանքային ստաժ ունեն: Ինքս, մասնագիտական կրթությունից բացի, ավարտել եմ Հայաստանի կառավարման ակադեմիայի հանրային կառավարում բաժինը:
«ՔԱՂԱՔԸ ՄԻԱՆՁՆՅԱ ԿԱՌԱՎԱՐՈՒՄ Է ՍԱՇԱ ՀԱԿՈԲՅԱՆԸ»
-Հետո՞ ինչ պատահեց:
-Արյանս ճնշումը չէր կարգավորվում և հիվանդանոցի մասնագետների պնդմամբ ինձ տեղափոխեցին Երևան, ավելի հիմնավոր բուժում ստանալու նպատակով: Վիճակս այսօր էլ բարվոք չէ, ախտորոշել են նյարդային գերլարվածություն, արյան չկարգավորվող բարձր ճնշում: Ես քրոնիկ հիվանդ չեմ, հիվանդանոցում եղել եմ մի անգամ, երբ Սաշա Հակոբյանը վերընտրվեց քաղաքապետ և թիվ 1 մանկապարտեզում իր առաջին ոտնձգությունն իրականացրեց:
Ես մեկ ամսից ավելի է` գտնվում եմ ստացիոնար բուժման մեջ, ունեմ անաշխատունակության թերթիկներ և որքան տեղյակ եմ, նա իրավասու չէր իմ փոխարեն տնօրենի պաշտոնակատար նշանակելու մասնագիտական կրթություն չունեցող մեկին, ով մինչ այդ աշխատել էր «Օրանժ» ընկերությունում: Առհասարակ քաղաքապետի վերաբերմունքը անհասկանալի է, նա պարբերաբար զանգահարում էր Մասիս քաղաքի հիվանդանոց և փորձում էր պարտադրել բուժանձնակազմին, որ ինձ այլ հիվանդանոց փոխադրեն: Մի խոսքով, Մասիսի հիվանդանոցից ուղեգրով ես Երևան եմ տեղափոխվել: Բայց այստեղ էլ Սաշա Հակոբյանը ինձ հանգիստ չի թողնում: Նրա նպատակը ինձնից ազատվելն է: Պատճառն էլ անհայտ չէ, ինչ-ինչ գործեր պետք է իրականացնի մանկապարտեզում, որոնց ես խոչընդոտել էի: Իսկ ինձ փոխարինողը անգլերենի մասնագետ է, «Օրանժ» ընկերությունում աշխատել է որպես վաճառքի մենեջեր: Նորընծա այս տնօրենը սպառնալիքներով է խոսում մանկապարտեզի աշխատակիցների հետ, ահաբեկում է, թե կազատի աշխատանքից և այլն: Քաղաքապետն ինձ մտացածին պատճառով նկատողություններ հայտնեց: Այդ հարցով մտել ենք դատարան: Հունիսի 2-ի նիստում պետք է քննվի ինձ հայտարարված երկու նկատողության իրավացիությունը: Այս ամենը լուծարել է մանկապարտեզի բնականոն աշխատանքը, ավագ խմբի դաստիարակ Գեղեցիկ Գրիգորյանն էլ է նյարդային ծանր վիճակում հայտնվել հիվանդանոցում:
-Քաղաքապետարանի կրթության բաժինը երբևէ փորձե՞լ է միջամտել, կարգավորել իրավիճակը:
-Կրթության բաժնի ղեկավարը կիրթ ու բանիմաց մարդ է: Ցավոք, նրա դիտողություններն ու կարծիքները շրջանցվում են:
-Իսկ քաղաքի ավագանի՞ն:
-Քաղաքը միանձնյա կառավարում է Սաշա Հակոբյանը, Մասիսում ավագանու ներկայությունը զգալի չէ:
«ՆԱ ՁԵՎԱԿԱՆ ՀԻՄՔԵՐ Է ՍՏԵՂԾԵԼ, ՁԵՎԱՎՈՐԵԼ Է ԱՆՕՐԻՆԱԿԱՆ ՄԱՐՄԻՆ»
Զրուցակիցս է փաստաբան
ՎԱՐԴԱՆ ԶՈՒՌՆԱՉՅԱՆԸ:
-Ներկայացրեք խնդիրը իրավական տեսանկյունից:
-Աննա Սարգսյանի շահերի պաշտպանն եմ, մենք հայց ենք ներկայացրել Մասիսի առաջին ատյանի դատարան: Քաղաքապետը անօրինական ձևով նախ նկատողություն է հայտնել Աննա Սարգսյանին, հետո նաև խիստ նկատողություն: Քաղաքապետն ունի իրավունք նկատողություն հայտնելու իր ենթակայության տակ գտնվող հաստատության տնօրենին, սակայն այս դեպքում բացակայում են հիմքերը: Քաղաքապետը ձևական հիմքեր է ստեղծել, ձևավորել է անօրինական մի մարմին, որը կամայական ստուգումներ է իրականացրել: Այս ամենից բացի, նա մանկապարտեզի կնիքն առգրավելու նպատակով դիմել է ոստիկանությանը, պարբերաբար փորձել է պարզել, թե արդյո՞ք Աննա Սարգսյանը հիվանդանոցում է գտնվում և իսկապե՞ս հիվանդ է: Մենք հայց ենք ներկայացրել, որպեսզի դատարանը վերացնի վերոնշյալ անօրինական նկատողությունները:
Այժմ ընթերցողի ուշադրությանն ենք ներկայացնում հակամարտության մյուս կողմի՝ Մասիսի քաղաքապետ պարոն Սաշա Հակոբյանի պատասխանը փաստաբան Վարդան Զուռնաչյանին:
«ՀՀ փաստաբանների պալատի փաստաբան
Վարդան Զուռնաչյանին
Ի պատասխան Ձեր գրության, հայտնվում է, որ հաշվի առնելով, որ ՀՀ Արարատի մարզի Մասիս քաղաքային համայնքի թիվ 1 մանկապարտեզ ՀՈԱԿ-ի տնօրեն Աննա Սարգսյանը չի ներկայանում աշխատանքի, տնօրենի ժամանակավոր պաշտոնակատար է նշանակվել Սվետլանա Անտոնյանը՝ 17.05.2016-ին: Անտոնյանն ունի բարձրագույն կրթություն: Վերջին տասը տարվա ընթացքում չունի նախադպրոցական կրթության ոլորտի կամ մանկավարժական, գիտամանկավարժական աշխատանքի, կրթության կառավարման ոլորտի առնվազն հինգ տարվա ընդհանուր աշխատանքային ստաժ:
Քաղաքապետ՝ Ս. ՀԱԿՈԲՅԱՆ
20.05.2016 թ.»
Պատրաստեց
Վրեժ ԱՌԱՔԵԼՅԱՆԸ
Հ. Գ. Երկու կողմերին հանգամանալից լսելու մեր ավանդույթը պահպանելով՝ նախորդ ուրբաթ՝ մայիսի 27-ին, ժ. 13-ն անց 12 րոպեին զանգահարեցի թիվ 1 մանկապարտեզի տնօրենի պաշտոնակատար Սվետլանա Անտոնյանին: Զանգահարեցի խմբագրության հեռախոսով և խնդրեցի տիկնոջը պատասխանել մեկ ուղղորդիչ և անմեղ հարցի. արդյոք նա մինչև թիվ 1 մանկապարտեզում պաշտոնավարելը աշխատե՞լ է «Օրանժ» ընկերությունում, որպես վաճառքի մենեջեր և արդյոք ունի՞ մասնագիտական կրթություն: Սվետլանա Անտոնյանը սկզբունքորեն հրաժարվեց այս հարցերին պատասխանելուց, թե.
-Չեմ կարող պատասխանել Ձեր հարցերին: Ի՞նչ իմանամ, թե ի՛նչ հեռախոսով եք զանգում:
Տիկին Անտոնյանը մեզ առաջարկեց իր մասին տվյալները ճշտել Մասիսի քաղաքապետարանից: Մարդ է՞լ չիմանա, թե ինքը որ թվին որտեղ է սովորել ու ինչ մասնագիտություն ստացել: Է՜հ, ինչպես ասում են՝ սա մեր Մասիս քաղաքն է, ու ամեն ինչ այստեղ հնարավոր է:
Կպատահի:
Իսկ ինձ մնում է մի բան՝ ի սրտե ցավակցել և՛ թիվ 1 մանկապարտեզի կոլեկտիվին, և՛ երեխաներին ու նրանց ծնողներին: