Մարդու իրավունքների նախկին պաշտպան Լարիսա ԱԼԱՎԵՐԴՅԱՆԻ խոսքով, որևէ հարցի հետ կապված որևէ արդարություն այս երկրում դժվար է ակնկալել: Հանրապետությունում կատարվող հանցագործությունների շղթան, ըստ իրավապաշտպանի, արդեն օրինաչափություն և կառավարման պրակտիկա է դարձել. «Ինձ անհանգստացնում է ամենաշատը այն, որ դա արվում է ոչ թե մի անձի նկատմամբ, այլ ողջ հասարակության: Ես կարծում եմ, որ այդ գործառույթով շարժվում են բոլոր օլիգարխները: Որքան էլ ոսկե տառերով գրենք, որ մենք ժողովրդավարության ենք ուզում հասնել, միևնույն է, անիմաստ է: Իրավական ցինիզմի այդ աստիճանն արդեն դառնում է վտանգավոր: Քրեականի մեջ կան այնպիսի հոդվածներ` 37,38, 39,40, որտեղ ասվում է, որ ցանկացած գործողություն, որը կարող է դրդել հանցագործության , ենթակա է հետաքննության»,-լրագրողների հետ խոսելով հանցագործությունների անպատժելիության մասին, ասաց նա:
«Այս գործողությունները քաղաղաքականութուն է, սա մարդու տեսողության խնդիր չէ, որը մերժվում է, որը արմատախիլ է անում հասարակության այն հույսերը որը հույս ունի, որ թեկուզ հարյուր տարի հետո կդառնանք իրավական պետություն: Թողտվությունը, որը կիրառվել է և Վահե Ավետյանի և Բուդաղյանի դեպքում, և ոչ իրավաչափ մոտեցումը բոլոր հանցագործությունների դեպքում, թույլ է տալիս ասել, սա այն ճանապարհը չէ, որ մեզ կբերի տաճար: Սա այն ճանապարհն է, որ հեռացնում է քաղաքակրթության աստիճաններից, որին մենք ձգտում ենք»,-շարունակեց Լ.Ալավերդյանը:
Իրավապաշտպանի մեկնաբանմամբ, ցանկացած պետություն դառնում է իրավական կամ ոչ, երբ հասունանում է կրիտիկական պահը, երբ մարդիկ պատրաստ են վճռական պայքարել իրավական պետություն ունենալու համար: «Ես այնքան եմ ուսումնասիրել և զբաղվել այս հարցերով, որ վստահ կարող եմ ասել` ուրիշ ճանապարհ չկա: Ինքը` հասարակությունը, պետք է հասունանա: Այդ տեմպերը մենք տեսնում ենք, բայց դեռ չենք հասնում նվաճումների»,-արձանագրեց բանախոսը:
Հասմիկ ՄՈՎՍԻՍՅԱՆ