Բազմիցս գրել եմ ՀՀ-ում Գերմանիայի դեսպանության խայտառակ գործունեության վերաբերյալ: Մասնավորապես՝ սրանց հետ անհնար էր կապվել ժամանակակից կապի որևէ միջոցով, անհնար էր այցելության համար հերթ ամրագրել, իսկ հերթը վաճառվում էր տուրիստական գործակալությունների և սոցիալապես անպատասխանատու անձանց կողմից:

Ինչպե՞ս է ստացվում, որ պետական բյուջեից 6 միլիոն դոլարով պատվիրված Սնուփ Դոգի չկայացած համերգի համար «Հրազդան» մարզադաշտը պատրաստ էր, իսկ ֆուտբոլի Հայաստանի հավաքականի տնային խաղերի համար՝ ոչ, Հանրապետական մարզադաշտն էլ չի կարողանում տեղավորել բոլոր ֆուտբոլիստներին։ Կասեք՝ ՈՒԵՖԱ-ն մարզադաշտերին ներկայացվող իր պահանջները, չափորոշիչները ունի, սակայն կարելի է ու հարկ է վերջապես տեր կանգնել ազգային արժեք ունեցող այդ մարզադաշտին։

Կամ Էրդողան Ռեջեփը պաշտոնապես նշանակվել է Հայաստանի դաստիարակ, կամ` ստանձնել է հարավկովկասյան բանտի «կլյուչնիկի» դերը:

Ամբողջ Եվրոպան, բանուգործը թողած, «ուզում» է մեզ զենք տալ, որ մենք պաշտպանվենք իրենց իսկ դաշնակից Ադրբեջանից ու ՆԱՏՕ-ի անդամ Թուրքիայից։

Երևանում այժմ կառուցվում են 20 հազար, 25 հազար և 45 հազար բնակչությամբ 3 մեծ թաղամասեր։ ՈՒ՞մ փողերով են կառուցվում այդ նոր քաղաքները, ու՞մ համար են նախատեսված այդ նորակառույցների թանկ տները։ Երևանն ավելի է մեծանում,փոքրիկ, թզուկ Հայաստանի գլուխ-Երևանն ավելի է խոշորանում՝ վատ հետևանքներ առաջ բերելով։

ԱԱԾ սպաները պատվի են առնում իրենց գործակալին, իրենց հավաքագրած բոզին: Նախկինների դռները շպրտված մանկլավիկները Հայաստանի ձախողումների մեջ մեղադրում են նախկիններին:

Խորենացի-Նար-Դոս խաչմերուկի Խորենացու հատվածը բնակչության շրջանում առավել հայտնի է որպես «Գրիլների փողոց»:

Ոմանց համար հիմա թիրախ է դարձել, այսպես կոչված, «ոչմիթիզականությունը», որը իրական ընկալման դեպքում կարելի է բնորոշել որպես սեփական երկրի ամեն կտորին տեր լինելու փիլիսոփայություն (խոսքը պաթետիկ ճառասացների մասին չէ):

Արևմտականները Հայաստանում և Ռուսաստանում, ընդհանրապես ամերիկապաշտ հանրույթը ողջ աշխարհում սրբորեն և սկզբունքորեն հավատում է, որ Ռուսաստանը պարտվում է ՈՒկրաինայում:

Երբ օրվա իշխանությունները, իրենց «դեսպանները» և իրենց մերձակա «փորձագետները» սկսում են բացատրել «խաղաղության գործընթացի» էությունը, սկսում են խոսել ճանապարհային քարտեզի մասին, հասկանում ես, թե ինչքան ողորմելի վիճակում են պահում մեր երկիրը։