ԱՄՆ-ի նախագահ Ջո Բայդենը հայտարարել է, որ ուկրաինական զորքերի հարձակումը Կուրսկի շրջանում Ռուսաստանի նախագահ Վլադիմիր Պուտինին իսկական երկընտրանքի առաջ է կանգնեցնում. սա տեղի ունեցողի վերաբերյալ ամերիկացի առաջնորդի առաջին պաշտոնական մեկնաբանությունն է։ «Մենք անմիջական, մշտական կապի մեջ ենք ուկրաինացիների հետ։ Սա այն ամենն է, ինչ ես կարող եմ ասել դրա մասին, քանի դեռ հարձակումը շարունակվում է», - ըստ Ֆրանսպրես գործակալության՝ հայտարարել է Բայդենը:               
 

Հա­յաս­տա­նի փետր­վա­րի 6-ը և ապ­րի­լի 5-ը

Հա­յաս­տա­նի փետր­վա­րի 6-ը և ապ­րի­լի  5-ը
11.02.2020 | 02:57
Նախ՝ ե­րա­զան­քի մա­սին: Որևէ երկ­րի մի­ջին վի­ճա­կագ­րա­կան քա­ղա­քա­ցի­նե­րի 0,00000000000000 տո­կո­սը միայն կա­րող է ու­նե­նալ… ե­րա­զան­քի Սահ­մա­նադ­րա­կան դա­տա­րան: Չա­փա­հաս ու խե­լա­միտ մար­դը, նույ­նիսկ ա­մե­նա­քա­ղա­քա­կա­նաց­ված ու գեր­հայ­րե­նա­սեր, կա­րող է ե­րա­զել, որ իր եր­կիրն աշ­խար­հում ա­ռա­ջի­նը լի­նի բո­լոր չա­փա­նիշ­նե­րով՝ ցա­մա­քում, ծո­վում ու տիե­զեր­քում, բայց ոչ… Սահ­մա­նադ­րա­կան դա­տա­րան: Մար­դիկ, ընդ­հան­րա­պես, գե­րա­դա­սում են ամ­բողջ կյան­քում չհայ­տն­վել հի­վան­դա­նո­ցում, դա­տա­րա­նում ու բան­տում: Դա կապ չու­նի ոչ ազ­գի, ոչ սե­ռի, ոչ պե­տու­թյան, ոչ քա­ղա­քա­կա­նու­թյան հետ: Հո­գե­բա­նու­թյուն է:
Հա­յաս­տա­նի փետր­վա­րի 6-ը մի քա­նի ամս­վա ի­րա­դար­ձու­թյուն­նե­րի ծա­վալ ու լիցք ու­ներ: Կենտ­րո­նը Բաղ­րա­մյան 19-ն էր: Մի քա­նի հե­տաձ­գում­նե­րից ու օ­րա­կար­գի փո­փո­խու­թյուն­նե­րից հե­տո Աժ ար­տա­հերթ նիս­տի ամ­բողջ բո­վան­դա­կու­թյու­նը տե­ղա­վոր­վում է վար­չա­պետ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի հըն­թացս լրագ­րո­ղի հար­ցին նե­տած եր­կու բա­ռում՝ «Շու­տով կհան­գու­ցա­լուծ­վի»: Շու­տով՝ ի­մա՝ ապ­րի­լի 5-ին: ԱԺ նա­խա­գա­հը Սահ­մա­նադ­րու­թյան փո­փո­խու­թյուն­նե­րի նա­խա­գի­ծը հան­րաք­վեի դնե­լու ԱԺ ո­րո­շու­մը ու­ղար­կեց ՀՀ նա­խա­գա­հին, և նա ապ­րի­լի 5-ին նշա­նա­կեց հան­րաք­վեն: Փաս­տա­ցի՝ հար­ցը քն­նարկ­վեց եր­կու հար­թու­թյան մեջ՝ ի­րա­վա­կան ու քա­ղա­քա­կան, և կա­յաց­վեց քա­ղա­քա­կան ո­րո­շում: Նույ­նիսկ ի­րա­վա­բան­նե­րը սկ­սե­ցին քա­ղա­քա­կան շա­հար­կում­ներ, որ բնա­կան է ստեղծ­ված ի­րա­վի­ճա­կում. բո­լորն ու­զում են ու­րի­շի ձեռ­քով շա­գա­նակ­ներ հա­նել կրա­կից: Սահ­մա­նադ­րու­թյու­նը չի նա­խա­տե­սում նա­խա­գա­հի ստո­րագր­ման կամ դրա հա­մա­պա­տաս­խա­նու­թյու­նը Սահ­մա­նադ­րու­թյա­նը ո­րո­շե­լու հա­մար ՍԴ դի­մե­լու ըն­թա­ցա­կարգ: Ա­ռա­վել ևս, որ շա­հե­րի բա­խում է ա­ռա­ջա­նում, երբ ՍԴ ան­դամ­նե­րը պետք է ո­րո­շեն ան­մի­ջա­կա­նո­րեն ի­րենց առ­նչ­վող հար­ցը: Բայց ԼՀԿ նա­խա­գա­հը, որ թերևս սկզ­բից ա­մեն ինչ գի­տեր, հույս էր հայտ­նում, որ նա­խա­գա­հը չի ստո­րագ­րի, ԲՀԿ-ն լռու­թյան ժամ էր վերց­րել: Փաս­տա­ցի՝ ԱԺ 3 ու­ժերն էլ կողմ են հան­րաք­վեին, անց­կաց­ման ձևե­րի մեջ են տե­ղա­վո­րում կաս­կած­ներն ու ան­հա­մա­ձայ­նու­թյու­նը: Հան­րաք­վեի դր­ված հար­ցը ըն­դուն­վում է, ե­թե կողմ է քվեար­կել մաս­նա­կից­նե­րի կե­սից ա­վե­լին, բայց ոչ պա­կաս, քան մաս­նակ­ցե­լու ի­րա­վունք ու­նե­ցող քա­ղա­քա­ցի­նե­րի 1/4-ը: Ընտ­րող­նե­րի թվի վեր­ջին տե­ղե­կու­թյու­նը 2018-ի ԱԺ ար­տա­հերթ ընտ­րու­թյուն­նե­րից է՝ Հա­յաս­տա­նում 2 575 939 ընտ­րող կա՝ հար­ցը ըն­դուն­ված կհա­մար­վի, ե­թե կողմ լի­նի 644 000 մարդ: Ընտ­րու­թյուն­նե­րում «Իմ քայ­լը» ստա­ցել է 885 000 ձայն, բայց դա 2018-ի դեկ­տեմ­բե­րին էր, ի՞նչ պատ­կեր կլի­նի 2020-ի ապ­րի­լին:
Նախ՝ կա­րող է ի­րա­վի­ճակ փոխ­վել և հան­րաք­վե չլի­նել, ե­թե ՍԴ նա­խա­գահն ու ան­դամ­նե­րը, այ­նուա­մե­նայ­նիվ, հրա­ժա­րա­կան տան: Սա­կավ հա­վա­նա­կան է, բայց բա­ցառ­ված չէ: Փետր­վա­րի 7-ին հայ­տա­րա­րու­թյուն ա­րեց միայն ՀՀԿ-ն՝ խս­տո­րեն դա­տա­պար­տե­լով իշ­խա­նու­թյան նա­խա­ձեռ­նած «ՀՀ Սահ­մա­նադ­րու­թյան փո­փո­խու­թյուն­նե­րի» նա­խա­գի­ծը. «Սա հա­կատ­րա­մա­բա­նա­կան, հա­կաի­րա­վա­կան և հա­կա­սահ­մա­նադ­րա­կան փո­փո­խու­թյուն է, ո­րով փորձ են ա­նում դա­դա­րեց­նել ՍԴ այն ան­դամ­նե­րի լիա­զո­րու­թյուն­նե­րը, որ նշա­նակ­վել են 2015-ից ա­ռաջ գո­յու­թյուն ու­նե­ցած Սահ­մա­նադ­րու­թյամբ»: ՀՀԿ-ն բե­րում էր ի­րա­վա­կան փաս­տարկ­ներ ու ա­նում քա­ղա­քա­կան եզ­րա­կա­ցու­թյուն. «Հաշ­վի առ­նե­լով Հա­յաս­տա­նի պե­տա­կա­նու­թյա­նը սպառ­նա­ցող այս ար­կա­ծանդ­րու­թյան ողջ վտանգ­ներն ու հետևանք­նե­րը՝ նա­խա­ձեռ­նած գոր­ծըն­թա­ցի ամ­բողջ պա­տաս­խա­նատ­վու­թյու­նը կրում են թե Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը, թե պե­տու­թյան զավթ­ման հեր­թա­կան ա­րա­րի մեջ ներգ­րավ­ված բո­լոր ան­ձինք» և «պատ­րաս­տա­կամ է ան­հա­պաղ, ին­տեն­սիվ և լայն քն­նար­կում­նե­րի պե­տու­թյան առջև ծա­ռա­ցած այս վտան­գի հետևանք­նե­րը կան­խե­լու հա­մար խնդ­րով մտա­հոգ բո­լոր հա­սա­րա­կա­կան և քա­ղա­քա­կան կա­ռույց­նե­րի հետ», «հոր­դո­րում է Հա­յաս­տա­նում հա­վա­տար­մագր­ված դի­վա­նա­գի­տա­կան ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րին և մի­ջազ­գա­յին կա­ռույց­նե­րին ար­ձա­գան­քել հա­կա­սահ­մա­նադ­րա­կան ճա­նա­պար­հով Հա­յաս­տա­նի Սահ­մա­նադ­րու­թյան փո­փո­խու­թյուն­նե­րի այս ա­ղա­ղա­կող գոր­ծըն­թա­ցին»։ Բայց ՀՀԿ-ն այդ­պես էլ չի պա­տաս­խա­նում գլ­խա­վոր հար­ցին՝ ին­չու՞ ինքն ա­ռա­ջի­նը հե­ռա­ցավ՝ հայտ­նի ձևա­կեր­պու­մով ու ին­չու՞ Հրայր Թով­մա­սյա­նը կամ ՍԴ որևէ ան­դամ չու­նեն նույն ի­րա­վուն­քը: Կոչ ա­րե­ցին և ԵԽԽՎ Հա­յաս­տա­նի հար­ցով հա­մա­զե­կու­ցող­նե­րը. «Այս թե­մա­նե­րը կարևոր են, և ա­ռա­ջարկ­վող փո­փո­խու­թյուն­նե­րը կա­րող են եր­կա­րա­ժամ­կետ հետևանք­ներ ու­նե­նալ սահ­մա­նադ­րա­կան ինս­տի­տուտ­նե­րի գոր­ծու­նեու­թյան վրա։
Այս հա­մա­տեքս­տում, հաշ­վի առ­նե­լով այս կա­պակ­ցու­թյամբ բարձ­րաց­ված ո­րոշ հար­ցեր, մենք կոչ ենք ա­նում Հա­յաս­տա­նի իշ­խա­նու­թյուն­նե­րին հնա­րա­վո­րինս շուտ դի­մել Վե­նե­տի­կի հանձ­նա­ժո­ղով՝ որ­պես Եվ­րա­խոր­հր­դի սահ­մա­նադ­րա­կան ի­րա­վուն­քի փոր­ձա­գի­տա­կան մար­մին, կար­ծի­քի հա­մար: Մենք հա­վա­տում ենք, որ այս կար­ծի­քը, ո­րը հնա­րա­վոր է ա­րագ ըն­դու­նել հրա­տապ ըն­թա­ցա­կար­գով, ար­ժե­քա­վոր կլի­նի բո­լոր շա­հագր­գիռ կող­մե­րի հա­մար, նե­րա­ռյալ՝ հայ ընտ­րա­զանգ­վա­ծի՝ հան­րաք­վեի անց­կաց­ման դեպ­քում»: Դեռ չի ու­ղարկ­վել: Կամ՝ չի հա­ղորդ­վել ու­ղար­կե­լու մա­սին:
Ինք­նին հաս­կա­նա­լի է, որ կձևա­վոր­վեն «Ա­յո»-ի ու «Ոչ»-ի ճամ­բար­ներ, ա­ռա­վել քան ակն­հայտ է, որ ա­մե­նա­մեծ ճամ­բարն ու ա­մե­նա­մեծ խն­դի­րը լի­նե­լու է եր­րոր­դը՝ «Ինձ ի՞նչ»-ը: Նախ­կի­նում նա­խա­գա­հա­կան, այժմ խոր­հր­դա­րա­նա­կան ընտ­րու­թյուն­նե­րում իշ­խա­նու­թյան հարց է լուծ­վում ու մի­ջին վի­ճա­կագ­րա­կան ընտ­րող­նե­րի մե­ծա­մաս­նու­թյու­նը ի­րեն պար­տա­վոր­ված է զգում ընտ­րու­թյան գնալ: Ին­չու՞ պի­տի նույն այդ ընտ­րո­ղը գնա հան­րաք­վեի՝ 7 մար­դու դեմ կամ կողմ: Սա ընտ­րո­ղի հա­մար կեն­սա­կան հարց չէ: Չի ազ­դում նրա կեն­սա­մա­կար­դա­կի վրա: Չի նպաս­տում նրա կյան­քի փո­փո­խու­թյա­նը: Սահ­մա­նադ­րու­թյան հան­րաք­վե­նե­րի փոր­ձը դա­ժան է՝ 1995-ին ըն­դուն­ված Սահ­մա­նադ­րու­թյու­նը փո­փոխ­վել է 2005-ին ու 2015-ին։ 2003-ին, Աժ ընտ­րու­թյուն­նե­րի օ­րը անց­կաց­ված, հան­րաք­վեն տա­պալ­վեց՝ չհա­վա­քե­լով օ­րեն­քով պա­հանջ­վող կողմ ձայ­նե­րը: 2005-ի­նը մա­մու­լը ո­րա­կեց «ուր­վա­կան­նե­րի հան­րաք­վե», ընդ­դի­մու­թյու­նը՝ ռե­կոր­դա­յին ընտ­րա­կեղ­ծա­րա­րու­թյան ա­ռու­մով, հայ­տա­րա­րե­լով, որ առն­վազն 1 մի­լիոն ձայն կեղծ­վել է: 2015-ի փո­փո­խու­թյուն­նե­րը ևս ընդ­դի­մա­դիր­նե­րի կար­ծի­քով խախ­տում­նե­րով ու վար­չա­կան ռե­սուր­սի կի­րառ­մամբ ըն­դուն­վե­ցին: Հա­մա­րենք, որ 2020-ին ընտ­րա­կեղ­ծիք­նե­րը բա­ցառ­վում են, ինչ­պե՞ս ընտ­րո­ղին տա­նել ընտ­րա­տե­ղա­մաս: Սա հարց է, ո­րի պա­տաս­խա­նը թե «ա­յո»-ի, թե «ոչ»-ի ճամ­բար­նե­րը հա­մա­տեղ պի­տի տան: Եվ միակ հարցն է, որ­տեղ շա­հե­րի հա­մընկ­նում ու­նեն, ե­թե «ոչ»-ի ճամ­բա­րը բոյ­կո­տի կոչ չա­նի: Միան­շա­նակ է, որ «ա­յո»-ի ճամ­բա­րը հար­ցը դուրս է բե­րե­լու ՍԴ-ի տի­րույ­թից ու վե­րա­ծե­լու է իշ­խա­նու­թյա­նը վս­տա­հու­թյան հան­րաք­վեի՝ ա­պա­վի­նե­լով Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի պահ­պան­վող բարձր վար­կա­նի­շին: Ոչ մի կաս­կած, որ նա ան­ձամբ է 60 օր քա­րո­զար­շավ վա­րե­լու: Փաս­տա­ցի՝ ի հա­շիվ ՎԱՐ­ՉԱ­ՊԵ­ՏԻ աշ­խա­տան­քի: Ոչ մի կաս­կած, որ քա­րո­զար­շա­վում նրան հարց­նե­լու են՝ ին­չու՞ եք փա­կում մեր քա­ղա­քի/գյու­ղի ծնն­դա­տու­նը, ման­կա­տու­նը, ծե­րա­նո­ցը, դպ­րո­ցը, ին­չու՞ մեր կար­ծի­քը չեք հարց­նում ու խո­շո­րաց­նում եք հա­մայ­նք­նե­րը, ինչ­պե՞ս է մեր գյու­ղի ջրի հար­ցը լուծ­վե­լու, որ ան­տառ­նե­րը չկտ­րենք՝ ո՞նց ապ­րենք, սպան­դա­նոց­նե­րի հար­ցը ի՞նչ ե­ղավ՝ ժա­մա­նակն անց­նում է, ավ­տո­մե­քե­նա­նե­րի մաք­սա­զերծ­ման հար­ցը ին­չու՞ չեք լու­ծում, բա­լա­յին հա­մա­կար­գը, որ սահ­մա­նել եք, Երևա­նում պայ­ման­ներ ստեղ­ծե՞լ եք կա­նոն­նե­րը չխախ­տե­լով՝ երթևե­կի, ին­չու՞ եք նույն հան­ցան­քի հա­մար եր­կու ան­գամ պատ­ժում: Ա­մուլ­սարն ի՞նչ եք ա­նե­լու: Կամ՝ Երևա­նում հաս­տատ հարց­նե­լու են, ե­թե վար­չա­պե­տը միայն յու­րա­յին­նե­րով շր­ջա­պատ­ված չլի­նի, հի­մա «Ար­ցա­խը մերն է, ու՝ վե՞րջ», թե՞ այդ­քան էլ մե­րը չէ ու այդ­քան էլ վերջ չէ: Ստամ­բու­լյան կոն­վեն­ցիան ի՞նչ ե­ղավ: Հա­յոց լե­զուն ու գրա­կա­նու­թյու­նը, հայ ժո­ղովր­դի պատ­մու­թյու­նը որ բու­հե­րում պար­տա­դիր չլի­նեն, վս­տա՞հ եք, որ դպ­րոց­նե­րում սո­վո­րե­լու են: Հայ ա­ռա­քե­լա­կան ե­կե­ղե­ցուց ի՞նչ եք ու­զում, ին­չու՞ եք ե­կե­ղե­ցու պատ­մու­թյու­նը դպ­րոց­նե­րից հա­նում: Բու­հե­րին ինք­նա­վա­րու­թյու՞ն եք տա­լիս, թե՞ կա­խում կա­ռա­վա­րու­թյու­նից: Մետ­րո­յի նոր կա­յա­րան­նե­րի կա­ռու­ցումն ի՞նչ ե­ղավ: Մեր շեն­քի վե­րե­լա­կը ո՞վ է փո­խե­լու: Ներդ­րում­ներն ի՞նչ ե­ղան, ին­չու՞ աշ­խա­տա­տե­ղեր չեն ստեղծ­վում… ՈՒ հա­զիվ թե վար­չա­պե­տը նրանց պա­տե­րին ծե­փի ու մայ­թե­րին փռի՝ իբրև վնգս­տա­ցող «շնա­բա­րո դուրս­պր­ծուկ­ներ»: Կամ՝ թա­թիկ­նե­րը կտ­րի: Ա­ռա­վե­լա­գույ­նը ա­սե­լու է՝ «ՍԴ հար­ցը կլու­ծի Հա­յաս­տա­նի ժո­ղո­վուր­դը»: Կամ՝ «Ապ­րի­լի 5-ին Հե­ղա­փո­խու­թյա­նը ա­սում ենք Ա­յո, Ա­զա­տու­թյա­նը ա­սում ենք Ա­յո, Ա­պա­գա­յին ա­սում ենք Ա­յո և կո­ռուպ­ցիո­ներ­նե­րի վրա շրխ­կաց­նում ենք դու­ռը»: Մինչև քա­րո­զար­շա­վը կարճ ժա­մա­նակ կա գտ­նե­լու հար­ցի պա­տաս­խա­նը՝ իսկ ո՞վ է լու­ծե­լու Հա­յաս­տա­նի ժո­ղովր­դի բարձ­րաց­րած հար­ցե­րը: «Ա­յո»-ի շտա­բին, ինչ­պես «ոչ»-ի, տր­ված է ընտ­րու­թյուն՝ քա­րոզ­չու­թյու­նը տա­նել ի­րա­վա­կա՞ն, որ ոչ մե­կին չի հե­տաք­րք­րե­լու, թե՞ քա­ղա­քա­կան, որ վտան­գա­վոր հար­ցե­րի տա­րափ է հա­րու­ցե­լու, ճա­նա­պար­հով: Հա­մադ­րե՞լ: Հա­կադ­րե՞լ: Ա­մեն ին­չի մեղ­քը «նա­խորդ հան­ցա­վոր ռե­ժի­մի» վրա բար­դե՞լ, իսկ որ հարց­նեն՝ դուք ի՞նչ եք ա­նում՝ ձե­րոնց աշ­խա­տա­վարձ-պարգևատ­րում­նե­րը բազ­մա­պատ­կե­լուց բա­ցի: Ձեր տն­տե­սա­կան հե­ղա­փո­խու­թյու­նը ու՞ր կո­րավ: Ձեր նշա­նա­կած կադ­րերն ին­չու՞ են կա­շառք վերց­նում: Խոր­հր­դա­րա­նում ար­տա­բեր­ված հու­զա­կան ճա­ռե­րը քիչ են ընտ­րո­ղի հետ հան­դի­պում­նե­րում հա­ջո­ղու­թյան հա­մար: Մի­ջին վի­ճա­կագ­րա­կան հա­յի հա­մար 0+0 է, թե քա­նի՞ տա­րով է ըն­տր­վում ՍԴ նա­խա­գա­հը կամ ան­դա­մը ու քա­նի՞ տա­րի է աշ­խա­տե­լու: Նույ­նիսկ նա­խա­գա­հա­կան ընտ­րու­թյուն­նե­րի կեղ­ծիք­նե­րը վա­վե­րաց­րած ՍԴ-ի կեն­սագ­րու­թյու­նը բա­վա­րար փաս­տարկ չէ՝ ոչ մի հան­րաք­վե ե­րաշ­խիք չի տա­լիս, որ հեր­թա­կան գր­պա­նի ՍԴ դա­տա­րան չի ձևա­վոր­վի: Նույ­նիսկ ե­թե Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը խոս­տա­նում է. «Մենք կու­նե­նանք մի ՍԴ, ո­րը չի լի­նի քա­ղա­քա­կան որևէ ու­ժի կամ խմ­բա­վոր­ման կամ պաշ­տո­նյա­յի կրն­կի տակ, այլ կլի­նի ժո­ղովր­դի ա­ռաջ, հաշ­վե­տու ժո­ղովր­դին, սահ­մա­նադ­րա­կան բարձ­րա­գույն դա­տա­կան ա­տյան, բայց ոչ ա­վե­լի բարձր, քան ժո­ղո­վուր­դը: Հենց այս­պի­սի ՍԴ է պետք ՀՀ-ին, մեզ բո­լո­րիս, ՍԴ, ո­րը կե­րաշ­խա­վո­րի ժո­ղովր­դա­վա­րու­թյու­նը, օ­րեն­քի իշ­խա­նու­թյու­նը, ի­րա­վուն­քի գե­րա­կա­յու­թյու­նը ՀՀ-ում և ոչ թե սպառ­նա­լիք կլի­նի ժո­ղովր­դա­վա­րու­թյան հա­մար»:
ՈՒ ինչ­քա՞ն ժա­մա­նակ է Հա­յաս­տա­նը լի­նե­լու ա­ռանց ՍԴ-ի, ե­թե 9 ան­դամ­նե­րից 7-ին հան­րաք­վեով «ոչ» աս­վի: Կամ՝ ի՞նչ է լի­նե­լու, ե­թե «ոչ» չաս­վի:
Փաս­տա­ցի՝ ՍԴ-ի հար­ցը ըն­դա­մե­նը մա­կերևույ­թին է, ի­րա­կա­նում հան­րաք­վեով Նի­կոլ Փա­շի­նյանն ու ՔՊ-ն խն­դիր են դնում վե­րաց­նել «հիբ­րի­դա­յին հե­ղաշ­րջ­ման» ծրագ­րերն ու փոր­ձե­րը՝ ներ­սի ու դր­սի շա­հագր­գիռ կող­մե­րին ա­պա­ցու­ցե­լով, որ Հա­յաս­տա­նի իշ­խա­նու­թյու­նը ա­մուր է, ու ժո­ղո­վուր­դը ոտ­նձ­գու­թյուն­ներ թույլ չի տա ո՛չ իշ­խա­նու­թյան, ո՛չ պե­տու­թյան դեմ: Իսկ դա նշա­նա­կում է, որ գար­նա­նը բո­լոր ու­ժե­րի գերբևե­ռա­ցում է լի­նե­լու, չեն բա­ցառ­վում սադ­րանք­ներն ու ֆորս մա­ժոր­նե­րը, և ՍԴ հան­րաք­վեն վերջ­նա­կա­նա­պես լու­ծե­լու է իշ­խա­նու­թյան հար­ցը, բայց այդ մա­սին կամ կլ­ռեն, կամ չեն խո­սի, ո­րով­հետև ա­մեն խաղ իր են­թա­տեքս­տով ի­մաստ ու­նի, ո­րի բա­ցա­հայ­տու­մից հե­տո խա­ղը ի­մաս­տազ­րկ­վում է:
Ա­նա­հիտ Ա­ԴԱ­ՄՅԱՆ
Հ. Գ. Իսկ հե­տո՞: Հե­տո կմ­նա կարճ ժա­մա­նակ՝ հա­մազ­գա­յին թշ­նա­ման­քի, հայ­հո­յան­քի ու ա­տե­լու­թյան դաշ­տից անց­նե­լու նոր­մալ կե­ցու­թյան ու նոր­մալ գի­տակ­ցու­թյան գե­րա­կա­յու­թյան: Աշ­խար­հի հետ հա­րա­բեր­վե­լու ու­ղի­ներ ու­նե­նա­լու հա­մար: Աբ­սուր­դի թատ­րո­նին վերջ դնե­լու ու աշ­խա­տե­լու՝ ա­ռանց քա­ղա­քաք­րեա­կան ծեք­ծե­քում­նե­րի:
Ո­րով­հետև ժո­ղովր­դի ե­րա­զան­քը նոր­մալ եր­կիր ու նոր­մալ իշ­խա­նու­թյուն ու­նե­նալն է:
Նոր­մալ կյանք ու նոր­մալ ա­պա­գա: ՈՒ այդ ե­րա­զան­քի ճա­նա­պար­հին նրա հա­մար չկան ոչ նախ­կին­ներ, ոչ ներ­կա­ներ, ոչ հին, ոչ նոր, կա պե­տու­թյան ինք­նիշ­խա­նու­թյան, ազ­գա­յին անվ­տան­գու­թյան ու տն­տե­սա­կան ան­կա­խու­թյան խն­դիր: Հե­րիք է թույն թո­րել ու ազ­գի ե­րակ­ներն ուղ­ղել՝ պե­տու­թյունն ու ժո­ղո­վուր­դը խա­ղա­լիք չեն ոչ նախ­կին­նե­րի, ոչ ներ­կա­նե­րի, ոչ նրանց փոխ­հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րի պար­զա­բան­ման հա­մար:
Վեր­ջա­պես ժո­ղո­վուրդն էլ պի­տի սո­վո­րի մտա­ծել ու ընտ­րել, պա­տաս­խա­նատ­վու­թյուն ստանձ­նել իր ընտ­րու­թյան հա­մար՝ ձեր­բա­զատ­վե­լով ան­ձե­րի պաշ­տա­մուն­քից ու մեր­ժու­մից: Այդ ըն­թաց­քում այն­քան կու­սակ­ցու­թյուն­ներ կս­պա­ռեն պա­հան­ջար­կը, որ գու­ցե մնան 3-7-ը, ե­թե սո­վո­րեն ար­ժե­հա­մա­կարգ ու­նե­նալ ու տա­բու­ներ: Խն­դի­րը տար­բե­րեն նպա­տա­կից: Բո­վան­դա­կու­թյու­նը՝ ի­մաս­տից: Բա­զում են կո­չե­ցյալք, սա­կավ են ընտ­րյալք: Աղմ­կել կա­րող են բո­լո­րը, ԽՈՍՔ ա­սելն է վճ­ռո­րո­շը: Բա­րի երթ:
Դիտվել է՝ 4820

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ