«Ամեն անգամ, երբ հիվանդանոցի մասին անպատշաճ խոսակցություններ են շրջում, չափազանցությամբ հանդերձ` դրանցից մեկ-երկուսը ճշմարիտ են թվում: Այսպես, մահմեդականություն ընդունելուց հետո Վարդան անունով մի տղա վերադառնում է հայ եկեղեցու գիրկը և ապահովության ու պատսպարվելու համար տեղավորվում հիվանդանոցում, որպես մոմարանի աշակերտ: Բայց մոմարանի վերակացուի անբարոյական վայրագության զոհ դառնալով` ստիպված հեռանում է ու կրկին տաճկանում: «Մասիս»-ում տպագրված են նաև այսպիսի տողեր. «Ովքե՞ր են ճեմարանի ուսուցիչները. պանիր-հացով ու զեյթին հացով բավարարվող բարեհամբավ վարժապետներ, որոնք գիշերը գինովնանալով` ճեմարանում ծեծկռտուք են սարքում, հայհոյելով և աղաղակելով` միմյանց ճակատ են պատռում ու քիթ արնոտում»:
Բիւզանդ ՔԷՉԵԱՆ
1860 թ.
Խաչատուր ԴԱԴԱՅԱՆ