Բնության մեջ մի յուրատեսակ ծովային արարած կա, կոչվում է ասցիդիա։
Այս կենդանին կյանքի մի փուլում սկսում է ուտել ինքն իրեն՝ սկսելով սեփական ուղեղից։
Հայաստանում ապրող մարդկանց հսկայական զանգվածի պահվածքը հիմա շատ նման է Ասցիդիայի կենսակերպին։
Արդյո՞ք ինքնահոշոտում չէ աչք փակել հայրենիքը, պետությունը վաճառող, սեփական երեխաներին սպանող, երկիրը թալանող ոհմակի արարքների վրա և նույնիսկ ընտրության ժամանակ կրկին ձայն տալ դրան՝ արդարացնելով, թե ճանապարհներ են սարքում կամ թոշակ են բարձրացնում։
Արդյո՞ք ասցիդիայի օրինակով հայերը չեն ուտում սեփական ուղեղը՝ զբաղվելով ինքնախաբեությամբ ու փորձելով ամեն կերպ խուսափել իրականության հետ առերեսումից, մեղավորներ փնտրելով երևակայական միջավայրերում, բայց ոչ երբեք այնտեղ, որտեղ նստած են հայրենիքն ու զինվորին վաճառող սատանաները։
Գիտեք, սեփական ուղեղն ուտող ծովային կենդանի ասցիդիան աստիճանաբար զրկվում է ինքնապաշտպանական ռեակցիաներից, ապա՝ սատկում կամ դառնում կեր ծովային այլ կենդանիների համար։
Իսկ ի՞նչ են լինելու հայերը։