Թիրախն ամենևին էլ Հայրիկյանը չէր

Պարույր Հայրիկյանի նկատմամբ կատարված մահափորձին հաջորդեց տեղեկատվական մեծ պայքարը: Բոլորը փորձում էին կատարվածից իրենց շահը կորզել, այն ուղղորդել իրենց ցանկալի հուն:
Թե՛ ներքին, թե՛ արտաքին արձագանքները բավականին տարբեր էին:
Իշխող ուժը` ՀՀԿ-ն, մահափորձից վայրկյաններ անց անմիջապես և շատ կոշտ, իր բոլոր դեմքերով արձանագրեց, որ կատարվածի հետևում քաղաքական ուժեր կան, դա ոտնձգություն էր պետականության դեմ, նպատակն էլ ընտրությունների հանդարտ ընթացքը խաթարելն էր:
ԲՀԿ-ն, ՀՅԴ-ն, ՀԱԿ-ը ձեռնպահ մնացին «հետքեր»-մտքեր արձանագրելուց: Եթե չասենք, որ ՀԱԿ-ի ու «Ժառանգության» պարագայում ճիշտ հակառակն էր` մեղադրվեցին իշխանությունները: Ի դեպ, նույն ՀԱԿ-ը, ՀՅԴ-ն ու ԲՀԿ-ն դեպքին արձագանքեցին այն ժամանակ, երբ բոլորն արդեն արձագանքել էին: Եղան հայտնի քաղաքական գործիչներ էլ, որոնք ընդհանրապես չարձագանքեցին` Գագիկ Ծառուկյան, Լևոն Տեր-Պետրոսյան… Եվ եթե Տեր-Պետրոսյանի տարիքն այլևս «չի ներում» արձագանքելու համար, ապա ինչո՞ւ կեսբերան հայտարարությամբ հանդես չեկավ Ծառուկյանը, ով այդ նույն օրն արժանիորեն հասցրեց ցավակցել Վլադիմիր Ենգիբարյանին, խիստ անհայտ է:
Ինչ վերաբերում է Պարույր Հայրիկյանին, ապա նա ընդհանրապես շատ առաջ գնաց ու կատարվածի մեջ անչափ բաց տեքստով մեղադրեց Ռուսաստանին: Ճիշտ է` իմպերիալիստական:
Կատարվածում դրսի «հետք» տեսնելու առումով կարծիքները կիսվեցին. Ռուսաստան, Արևմուտք, թուրք-ադրբեջանական: Ելնելով անմեղության կանխավարկածից, անհեթեթ համարենք բոլոր այս պնդումներն էլ, այնուհանդերձ, ևս մեկ անգամ արձանագրելով, որ դրսի ուժերի ձեռքում կարող էր և լինել եթե ոչ մասնակցության ողջ «հսկիչ փաթեթը», ապա «փայ», անպայմանորեն, կարող էին ունենալ:
Դրսի մասնակցության հիմնական դրդապատճառները կարող էին վերաբերել Հայաստանի այսօրվա արտաքին քաղաքական ուղղվածությանը, ինչի առնչությամբ տևական ժամանակ, եթե կարճ ձևակերպենք, ընթանում է Քլինթոն-Էշտոն` մի կողմից, Պուտին-Լավրով` մյուս կողմից «գզվռտոցը». առաջինները պնդում են, որ թույլ չեն տա հետխորհրդային տարածքում ԽՍՀՄ-ի վերականգնումը, երկրորդները պնդում են` կտա՛ք:
Տարածաշրջանում և Հայաստանում այսօր կան երկու «գերան» հարցեր: Մեկը Եվրասիական միությանն անդամակցումն է, մյուսը` Ստեփանակերտի օդանավակայանի գործարկումը: Վերջինս հատկանշական է այն առումով, որ գործարկումն ապահովելու համար խոսվում է խաղաղապահ ուժերի, հիմնականում ՀԱՊԿ զորամիավորումների տեղակայման մասին:
Իր հերթին ԱՄՆ-ի և Ռուսաստանի միջև սառը պատերազմը, փոխադարձ խայթոցները վտանգավոր են դառնում նաև այդ հողի վրա: Հայաստանը տանելով դեպի Եվրասիա, իր զորքերը տեղակայելով Ղարաբաղ-Իրան սահմանագծում` Ռուսաստանը առևտրի նոր բնագիծ է նվաճում, ինչն Արևմուտքը թույլ տալ չի կարող:
Այնպես որ, այս երկու կողմերին էլ կարող էր ձեռնտու լինել Հայրիկյանի վրա կատարված մահափորձը շահարկելն ու դիվիդենդներ ձեռք բերելը: Որովհետև բոլորին է հասկանալի, որ թիրախն ամենևին էլ Հայրիկյանը չէ: Մեծ քաղաքականության մեջ ընդունված չափորոշիչ է` խփիր կողքինին, որպեսզի «հիմնականը» հասկանա իր անելիքը:
Սակայն բանն այն է նաև, որ մինչև հիմա միջազգային «աստղերի դասավորությունը», զարգացումները եղել են ի նպաստ Հայաստանի ու Սերժ Սարգսյանի, ով մանևրով կարողացել է հնարավորինս խուսափել մեծ կազուսներից:
Չերևացող պայքարում ինչ «ընթացակարգ» կկիրառեն «կողմերը», ինչպես նաև Սերժ Սարգսյանը, կերևա առաջիկայում:
Եվ այնուհանդերձ, Սերգեյ Լավրով-Ջո Բայդեն վերջին հանդիպումը, կարծես, փոքր-ինչ հուսադրող է, ու, ոնց որ, սառույցը մասամբ ուզում է հալվել:
Իսկ այդ հալոցքի տաքությունը Հայաստան կհասնի, թե ոչ, պետք է սպասել:

Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Աղոթարան
• Ա՜խ, եր­նեկ էս նոր տա­րին
• Երեք նա­խա­գահ­նե­րի կո­դե­րը
• Աղոթարան
• Երեք նա­խա­գահ­նե­րի կո­դե­րը
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Երեք նա­խա­գահ­նե­րի կո­դե­րը
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Ո՞վ է նա
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Но ставки сде­ла­ны, госпо­да!
• Ռի­տա Ա­լեք­սանդ­րով­նա, վեր տար քեզ հետ Ար­ցա­խի հա­մար մեր նա­հա­տակ ՏՂԵՐ­ՔԻՆ...
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Աղոթարան

Մեկնաբանություններ