Բոլոր վերլուծական-ուղեղային հետազոտական կենտրոններում բարձրաձայնում են հայ-ադրբեջանական նոր պատերազմի հավանականության մասին, իսկ Հայաստանում վերջին մեկ տարվա ընթացքում շատ «բովանդակալից» և «վճռորոշ», ոմանց կարծիքով, «ճակատագրական» բանավեճ-քննարկումներ են ծավալվում:

Հայկական պատմամշակութային ժառանգության յուրացման և ոչնչացման ադրբեջանական պետական քաղաքականությունը բռնազավթված Արցախում շարունակում է երկրաչափական պրոգրեսիայով աճել: / The Azerbaijani state policy of appropriation and destruction of Armenian historical and cultural heritage continues to grow exponentially in the occupied Artsakh.

Կա՞ արդյոք 29.800 կմ ՔՊ-ական Հայաստանում որևէ այլ քաղաքական ուժ, կուսակցություն, շարժում, կոալիցիա, միավոր բացի իշխող ՔՊ-ից, որը պատրաստվում է ընտրություններին, մոնիտորինգ անում իր հնարավորությունները, վեր հանում իր բացերը, կոնսոլիդացնում ուժերը, մշակում քաղաքական կոնցեպցիաներ, հասարակության տարբեր շերտերի հետ աշխատանքի ռազմավարություն մշակում, սոցիալական տարբեր ցանցերում դառնում ավելի տեսանելի, լիդերի կամ լիդերների քաղաքական իմիջային մշակումներ անում, շփվում մարդկանց հետ հողի վրա և դառնում նրանց խնդիրները լուծել և պահանջները բավարարել առաջարկող քաղաքական գործակալը:

ՈՒկրաինայի նախագահը բանակի ղեկավարին երեկ ազատեց: Ասում են՝ տարաձայնությունը նոր համատարած զորակոչ անելու ծավալների մեջ է: Զելենսկին ասում է՝ պետք է դրական տրամադրված լինենք, որ հաղթենք. լայնածավալ զորակոչ անելուց խուսափում է: Բանակի ղեկավարը հակառակն էր ասում՝ համատարած զորակոչ, բանակը շատ մարդու կարիք ունի:

Հայաստաը դարձավ Միջազգային քրեական դատարանի լիիրավ անդամ, ինչից հետո ուկրաինացի երեխաներին «առևանգած» ՌԴ-ի նախագահ Վլադիմիր Պուտինի այցը Հայաստան այլևս վտանգված է, քանի որ Հայաստանը սրանով պարտավորվում է նրան, որպես Հագայի դատարանի որոշմամբ հետապնդվող, ձերբակալել։

Ադրբեջանական պետական քարոզչամեքենան խճճվել է սեփական կեղծիքների մեջ՝ կապված հայկական մշակութային ժառանգությունը աղվանական ներկայացնելու հետ, կորցրել տարածաժամանակային ընկալումները։

Նիկոլ Փաշինյանը կամ, ինչպես կասեր Ալենը, ՀՀ «ընտրված» վարչապետը, ըստ նախնական որոշման, հանրաքվեի է դնելու սահմանադրության փոփոխության հարցը, որի մեջ փոփոխվելու են 3 հիմնական կետեր: Կենտրոնանանք Անկախության հռչակագրին հղումը հանելու վրա։ Ինչու՞ են ուզում հանել կամ փոխել Անկախության հռչակագիրը. մի պարզ պատճառով, քանի որ այն իր հերթին հղում է անում 1989 թվականի դեկտեմբերի 1-ի «Հայկական ԽՍՀ-ի և Լեռնային Ղարաբաղի վերամիավորման մասին» Հայկական ԽՍՀ Գերագույն խորհրդի և Լեռնային Ղարաբաղի Ազգային խորհրդի համատեղ որոշման վրա, որը, ըստ ազգակործան Նիկոլի, տարածքային պահանջ է դիտվում մեր հարևան երկրի կողմից, և, ըստ նրա, հենց այդ պատճառով է, որ խաղաղության պայմանագիր չի կնքվում:

Երբ ոմն աղբ Աժ ամբիոնից ասում է՝ «սա հայրենիք ա՞, սա մնացորդ է» և այլն, իրականում նա ի ցույց է դնում իր հոգեբանական կոմպլեքսը, ինքը ատում էր հորը իր անհաջողությունների, իր անկարողության ու իմպոտենտ լինելու, իր խեղճ ու մուտիլովշիկ լինելու համար: Ինքը գենետիկ արդարության փրկության խնդիր ունի իր մեջ, ինքն իրեն փոքրիկ Ադոլֆ է զգում, ինքն իր հետ խոսում, հերքում, երբեմն երզում իր հզորության մասին, որ դեռ պիտի գա, ու իր արդարությունը այն է, թե «ես մեղավոր չեմ, բոլորն են մեղավոր և առաջինը՝ հայրս, ով թույլ էր, անկամք, աղքատ և... »:

Համարվում է, որ հիմա Հայոց բուն 4516 թիվն է (չնայած, ինքս համոզված եմ, որ մեր ազգի պատմական ընթացքը դրանից առնվազն մեկուկես անգամ ավելի երկար է, բայց մնամ ընդունվածի մեջ):

Փաշինյանի ու ՔՊ-ականների կատաղի արշավը հայոց ինքնության հիմնաքարը հանդիսացող Հայաստան-հայրենիքի հասկացության դեմ ոչ այլ ինչ է, քան տեղեկատվական ու հոգեբանական հարձակում, բռնություն ու տեռոր...