06.05.2013|
18:36
Երեկ մի «կարգին, օրինավոր» ընդդիմադիր գործչի, ում «հոգևոր հայր» քաղաքական ուժը մասնակցել էր ընտրություններին, խոսեցնելը հերոսություն էր: Նրանք կամ չէին պատասխանում զանգերին, կամ ասում էին` հայտարարություն ենք տարածելու, կամ էլ դեռ գնահատականներ չենք տալիս: Թե ինչու ողջ կազմով, գույնով, այլընտրանքով ընդհատակ էին անցել, խիստ անհասկանալի էր: Հեչ որ չլիներ, կարող էին, չէ՞, ողջ ուժով կրկին քննադատել իշխանություններին, ինչպես մինչ այս են վարվել, սակայն ընտրել էին «Ամենալավ երգը լռությունն է» կարգախոսը: