Սա անվանելու են դիվանագիտական քայլ։ Բայց դիվանագիտական քայլ անել քեզ ցեղասպանության ենթարկելու ծրագրեր մշակողի համար, նույնն է, թե գառը գայլի երախում սկսի գովել գայլի ատամների ամրությունն ու փայլը։

Բացի Ադրբեջանի հետ հարաբերությունները կարգավորելուց, Հայաստանում տեղի են ունենում այլ գործընթացներ, որոնք մի օր կարող են մեծ խնդիրներ առաջացնել մեր երկրի համար։

Վերջապես այսքան երկար «ծեծ» ուտելուց հետո արժեր, որ հասկանայինք պարզ ճշմարտությունը: Այն է դիվանագիտության, միջպետական հարաբերությունների հիմքը երկու հանճարեղ հրեայի՝ Մարքսի ու Ֆրեյդի ուսմունքներն են:

Ի՞նչ է կատարվում մեզ հետ։ Այդ ինչքան են մարդիկ ատել «նախկին ղեկավարների» Հայաստանը, որ, չնայած իրենց իսկ ապրած արժանապատիվ անցյալին, պատրաստ են լռելու ու հանդուրժելու այս հայրենավաճառ ստոր սատանային։ Սա ի՞նչ ֆենոմեն է, որ նախկին զինվորն անգամ չի զգում մեր ժողովրդի գլխին կախված վտանգները։

Երեկվանից շատերը քննադատում, հայհոյում են գյումրեցիներին այս դրոշների համար։ Մի մասը մտածում է դիտավորություն է, մյուսները կարծում են` պատահականություն, իրականում բացարձակ կարևոր չէ` դիտավորությու՞ն է, թե՞ ոչ...

Ցանկացած պայքարում կարևոր նշանակություն ունի գաղափարական հենքը՝ իր ճշգրիտ ձևակերպված թեզերով։

Եկեք իրար կողք դնենք երկու լուր և տեսնենք, թե ինչ է կատարվում Հայաստանում և դրա շուրջ։

Երեկ Հայոց ցեղասպանության թանգարան-ինստիտուտում ՀՀ քաղաքացիների հետ կայացած հանդիպման ժամանակ ՀՑԹԻ տնօրեն Հարություն Մարությանը հայտարարեց հետևյալը․ «Ես իշխանության հետ կապ ունեմ այնքանով, որ ընտրվել եմ, այլ, ոչ թե նշանակվել եմ Հոգաբարձուների խորհրդի կողմից։ Այսինքն՝ ես իշխանության ներկայացուցիչ չեմ։ Ես գիտնական եմ, հետազոտող եմ և Հոգաբարձուների խորհուրդն էլ ինձ է ընտրել․․․»

Փաշինյանի՝ Արցախն Ադրբեջանի կազմում ապօրինաբար և ինքնիրավչորեն ճանաչելուց հետո, Բաքվի հայասպան բռնապետը կատարեց իր քայլը։ Հավաքական Արևմուտքի և ՌԴ-ի այդ սիրելին, Բերձորում ելույթ ունենալով, վերջնագիր ներկայացրեց արցախահայությանը, ըստ որի, Արցախի խորհրդարանը պետք է անհապաղ լուծարվի, նախագահ Արայիկ Հարությունյանը պետք է հանձնվի ադրբեջանական ուժերին, իսկ բոլոր նախարարները, պատգամավորները և մյուս մյուսները լքեն իրենց պաշտոնները։ Ալիևի խոսքերով, «միայն այդ դեպքում նրանց նկատմամբ կարող են թեթևակի զիջումներ լինել, ու խոսք լինի համաներման մասին... Կա՛մ իրենք գլխիկոր կգան, կա՛մ այսուհետ իրադարձություններն այլ կերպ կզարգանան։ Բոլորը հիանալի գիտեն, որ այսօր մենք բոլոր հնարավորություններն ունենք այս տարածաշրջանում ցանկացած ռազմագործողություն իրականացնելու»։

Երկու օր առաջ հանրային լայն արձագանք ստացած տեսագրության կապակցությամբ բազմաթիվ զանգեր ու գրավոր հարցումներ ուղղվեցին ինձ՝ Ծիծեռնակաբերդի զբոսայգու տարածքում թղթերի թափոնի այրման կապակցությամբ բացատրություններ տալու խնդրանքով։ Ես չշտապեցի իմ կարծիքը հնչեցնել և մեղավորների անուններ տալ, շատ պարզ պատճառով․ ժամանակ էր պետք հասկանալու համար տեղի ունեցածի մանրամասնությունները և դեպքերի հաջորդականությունը, գլխավոր խնդիր ունենալով Հայոց ցեղասպանության թանգարանի անվան շուրջ վարկաբեկիչ հերթական միջադեպի բացառումը։