«Վաղուց ժամանակն է, որպեսզի Ալլա Պուգաչովան ճանաչվի որպես օտարերկրյա գործակալ և զրկվի Ռուսաստանի Դաշնությունում իր ամբողջ ունեցվածքից՝ Ռուսաստանի Դաշնության զինված ուժերը վարկաբեկելու և արևմտյան քարոզչության օգտին աշխատելու համար»,- հայտարարել է ՌԴ Պետդումայի պատգամավոր Ալեքսեյ Ժուրավլյովը։ Ավելի վաղ Պուգաչովան Instagram սոցիալական ցանցում Կիևի մանկական հիվանդանոցի վրա հրթիռի խոցման մասին գրառում էր արել։               
 

Բագրատունյաց մեծանուն տոհմի նվիրյալ զորականը, հետախույզը

Բագրատունյաց մեծանուն տոհմի նվիրյալ զորականը, հետախույզը
13.06.2023 | 14:11
Ռուսական և հայկական բանակների գեներալ, հանրահայտ Բագրատունիների իշխանական տոհմի ներկայացուցիչ Հակոբ Գերասիմի Բագրատունին ծնվել է 1879 թվին Ռուսական կայսրության Թիֆլիսի նահանգի Ախալցխա քաղաքում, ազնվականի ընտանիքում: 1898-ին ոսկե մեդալով ավարտել է Թիֆլիսի արական գիմնազիան, 1900-ին` Կիևի ռազմական ուսումնարանը, 1907-ին` ռուսական բանակի գլխավոր շտաբի Նիկոլաևյան ակադեմիան:
1900-ից բանակային ծառայության, հետախուզական աշխատանքի հաջող փորձ ունեցող զինվորականը կիսատ է թողնում Գլխավոր շտաբի ակադեմիայի դասընթացներն ու մեկնում ռուս-ճապոնական դիմակայության ճակատ: Մարտական ծառայությունների համար պարգևատրվել է Սուրբ Աննայի 4-րդ, Սուրբ Ստանիսլավի 3-րդ աստիճանի մեդալներով:
Հետպատերազմյան տարիներին ինտենսիվ են եղել Հ. Բագրատունու ծառայողական առաջխաղացումները: Բարձրակետը եղել է Թուրքեստանի զինվորական օկրուգի շտաբի հակահետախուզության բաժնի պետի պաշտոնը: Իրականացվել են հետախուզական մեծ ծավալի հանձնարարություններ Մոնղոլիայում, Տիբեթում, Կորեայում, Աֆղանստանում, Միջին Ասիայում, բացահայտվել Տաշքենդում, թուրքեստանյան մի շարք այլ քաղաքներում պանթուրքական էմիսարների դավադրությունը: Բագրատունու այս քաջագործությունը պատվվել է Սուրբ Աննայի 3-րդ աստիճանի շքանշանի ու փոխգնդապետի զինվորական կոչումի շնորհումներով:
Առաջին համաշխարհային պատերազմի տարիները հայազգի զինվորականի ռազմական տաղանդի բացահայտման, դրա հավուր պատշաճի գնահատման ժամանակաշրջան էին: Այս ընթացքում եղել է բանակային այնպիսի միավորումների շտաբի պետ, որպիսիք են դիվիզիան, բրիգադը, կորպուսը:
1915-ին գնդապետի ուսադիրներ կրելու պատվին արժանացած Հ. Բագրատունու շքանշանները համալրվեցին նորանոր պարգևներով: Դրանց թվում էին Սուրբ Ստանիսլավի 2-րդ, Սուրբ Վլադիմիրի 4-րդ, Սուրբ Գեորգիի 4-րդ, Սուրբ Վլադիմիրի 3-րդ, Սուրբ Աննայի 2-րդ աստիճանի մեդալները: 1916-ի նոյեմբերից ութերորդ թուրքեստանյան հրաձգային գնդի հրամանատարն էր:
Լինելով բանակում դեմոկրատական բարեփոխումների կողմնակից` 1917-ի Փետրվարյան հեղափոխությունից հետո ընտրվել է սպաների համառուսաստանյան համագումարի պատգամավոր: 1917-ի հուլիսից Պետրոգրադի զինվորական օկրուգի շտաբի պետն էր: Նույն թվականի օգոստոսին նրան շնորհվել է գեներալ-մայորի զինվորական կոչում: 1917թ. հոկտեմբերի 25-ին նրա վրա է դրվել Պետրոգրադի զինվորական օկրուգի զորքերի գլխավոր հրամանատարի պարտականությունները:
Հ. Բագրատունին ռուսական բանակի կազմում հայկական զինվորական ստորաժանումների կազմակերպիչներից էր: Շարունակելով զինվորական օկրուգի շտաբի պետի պաշտոնում ծառայությունը` 1917 թվականի օգոստոսին ընտրվել է Հայաստանի ռազմական կոմիսար, ռազմական խորհրդի նախագահ, գեներալ Լ. Տիգրանյանի և ազգային ազատագրական շարժման գործիչ Հակոբ Զավրյանի (Զավրիև) հետ կազմել Հայկական կորպուսի կազմակերպման ծրագիրը: 1917-ի նոյեմբերին նշանակվել է նորաստեղծ Հայկական կորպուսի հրամանատար, սակայն ոչ մի կերպ չի կարողացել հասնել Հայաստան:
Չնայած նրա դեմ իրականացված մահափորձին, որն ավարտվել է ոտքերի անդամահատմամբ, 1918թ. մասնակցել է Բաքվի հայության պաշտպանության կազմակերպման, քաղաքը թուրքական ու թաթարական միացյալ ուժերից ազատագրելու գործին, Կենտրոնական կասպիական բռնապետության կառավարության կողմից նշանակվել ռազմական նախարար (1918թ. ամառ): Կովկասյան իսլամական բանակի դեմ Բաքվի ճակատամարտում կրած պարտությունից հետո հայկական զինված խմբավորումների ու փախստականների հետ հարկադրված թողել է քաղաքը, անցել Հյուսիսային Պարսկաստան: 1918-ի նոյեմբերին հետ է դարձել, կրկին վերընտրվել Հայոց ազգային խորհրդում:
1919 թվականին խորհրդատուի որակում եղել է Փարիզյան խաղաղության վեհաժողովին մասնակցած պատվիրակության կազմում: Նույն թվականին գլխավորել է ԱՄՆ մեկնած Հայաստանի ռազմական առաքելությունը (պատվիրակության կազմում եղել է նաև Անդրանիկը), բազմաթիվ հանդիպումներ ունեցել ամերիկյան քաղաքական և հասարարական գործիչների հետ, բարձրացրել Հայաստանին օգնություն ցույց տալու, պաշտոնապես երկիրը ճանաչելու հարցերի շուրջ, Վաշինգտոնում պաշտոնական ընդունելության արժանացել ԱՄՆ ռազմական նախարարի և պետքարտուղարի կողմից: Առաքելության աշխատանքի ավարտից հետո վերադարձել է Ֆրանսիա, 1920 թվին նշանակվել Անգլիայում Հայաստանի Հանրապետության դեսպան:
Մասնակցել է Լոնդոնի (1921), Լոզանի (1923) կոնֆերանսներին:
Մահացել է 1943թ. դեկտեմբերի 23-ին: Հուղարկավորված է Լոնդոնի Բրոմտոնյան գերեզմանոցում: Տապանաքարին արձանագրված է` Ջեյմս Բագրատունի, Ռուսական կայսրության բանակի գեներալ-մայոր:

ԱԱԾ պահեստազորի սպաների միություն ՀԿ

Դիտվել է՝ 4475

Մեկնաբանություններ