Քրիստոնեական մեծագույն տոներից մեկը Հիսուս Քրիստոսի Պայծառակերպության տոնն է: Նշանակալի է այն առումով, որ տեսանելի կերպով ազդարարում է Հովհաննես առաքյալի այն խոսքերը, թե այդ լույսն էր ճշմարիտ լույսը, որ լուսավորում է ամեն մարդու, որ գալու է աշխարհ (Հովհ. 1.9): Եվ ովքեր նրան ընդունեցին, նրանց իշխանություն տրվեց լինելու Աստծու որդիներ, նրանց, ովքեր իր անվանը կհավատան (Հովհ. 1.12):

Այս տապ օրերից մեկում, երբ մեծ ըմբոշխնումով սառը ջուր էի ըմպում, անկախ ինձնից ասացի. «Ջո՜ւր ջան, ինչ լավն ես», այդ խոսքերով երախտիքս արտահայտելով աստվածային այդ հեղուկի հանդեպ, առանց որի կյանքը մահ է։ Ավետարանում էլ է գրված, որ մեծահարուստը դժոխքում հայր Աբրահամից ընդամենը մի կաթիլ ջուր էր աղերսում և ուրիշ ոչինչ, բայց չարժանացավ, քանի որ երկրային կյանքում անողորմ էր եղել աղքատների հանդեպ։

Հիմա արդեն չենք լսի. «Նա իր գործի մեջ հոգի է դնում»: Փոխարենը բոլորը հավաստիացնում են. «Այս գործընթացում հնարավորինս նվազեցված է մարդկային գործոնը»: Մարդկային գործոն ասելով այսօր հասկացվում են մարդու սխալականությունը, հուզականությունը և սուբյեկտիվությունը:

Հայ եկեղեցու երուսաղեմյան արմատները սկիզբ են առնում դեռևս քրիստոնեության ակունքներից՝ առաքյալների ժամանակներից, և այնպիսի խոշորագույն աստվածաբաններ, ինչպիսիք են Տերտուղիանոսն ու Օգոստինոսը, պնդել են, որ «Գործք առաքելոցի» 2. 9-ում գրված Հրեաստան բառը պետք է փոխարինել Հայաստանով, այն պարզ պատճառով, որ Սուրբ Հոգու գալստյան ժամանակ, որ կոչվում է Պենտեկոստե, այլ ազգերի կողքին ավելորդ է նշել, որ Երուսաղեմում հրեաներ են եղել:

Բարեկամնե՛ր, հայտնի է, որ նոր բաբելոնյան դրսի ուժերը ջանում են ապականել ազգեր ու ժողովուրդներ, քանի որ ապականվածն արդեն փալասի է վերածվում և հեշտ է նրան տիրել: Այդ ապականության հարձակումը Հայաստանի վրա` տարբեր գրանտների խայծերով, օր օրի ավելի է մեծանում ու ավելանում: Տե՛րը մեզ օգնական:

Ինչո՞ւ է Սուրբ Հոգու դեմ հայհոյությունը համարվում ամենաաններելի մեղքը: Ո՞վ է Սուրբ Հոգին: Սկսենք սկզբից, իսկ սկզբում. «Երկիրն անձև ու անկազմ էր, խավար էր տիրում անհունի վրա, և Աստծու Հոգին շրջում էր ջրերի վրա» (Ծննդ. 1.2):

Գրիգոր Նարեկացին աղոթել է. «Ո՛վ անձն իմ թշվառ, իսպա՛ռ վայր ընկած պատկառու վարքից, որ պատասխանի չունես ո՛չ մի խոսք, անպիտա՛նդ Աստծո և սրբոց դասի մեջ մասնակցության...: Եթե Լիբանանի ողջ մայրիներն հատեմ, զոդեմ իրարու ու դարձնեմ մի կշեռքի լծակ, և մի նժարին որպես կշռաքար վերն արդարության` Արարատ լեռը դնելու լինեմ, կրկին չի կարող հավասար կանգնել մյուս նժարի` իմ հանցանքների ծանրության հետ»:

Անչափահասների շրջանում այլասերվածության քարոզչության օրենսդրական արգելքն օրախնդիր անհրաժեշտություն է դարձել նաև Հայաստանում: Հիշենք, որ Ռուսաստանն ավելի վաղ արդեն ընդունել է անչափահասների շրջանում այլասերվածության քարոզչությունն արգելող օրենք, իսկ ԱՄՆ-ի նահանգներից ութում միասեռականության քարոզչությունն արգելված է ընդհանրապես:

«Հիսուսը... նրանց ասաց. «Ո՞Ւմ եք փնտրում»: Նրան պատասխանեցին՝ Հիսուս Նազովրեցուն: Հիսուսը նրանց ասաց՝ Ե՛ս եմ: Երբ Հիսուսն ասաց՝ Ես եմ, հետ-հետ գնացին և գետին ընկան» (Հովհ.18.4-6)։

Թարգմանչաց տոնը նշվում է Հոգեգալստյան չորրորդ կիրակիին հաջորդող հինգշաբթի օրը: «Թարգմանիչ» անպաճույճ ու պարզ բառով են մեծարվում հայ ազգի նվիրյալ զավակները՝ սուրբ Սահակ Պարթև հայրապետը և սուրբ Մեսրոպ Մաշտոցը՝ իրենց ավագ և կրտսեր աշակերտներով: