Նա­խաս­տեղծ Ա­դա­մը տար­բեր է այ­սօր­վա մար­դուց, մար­դիկ տար­բեր են մի­մյան­ցից, ո­րով­հետև մար­դը բո­լոր ժա­մա­նակ­նե­րում ու­նի ընտ­րե­լու հնա­րա­վո­րու­թյուն:

«Վե­ցօ­րյան» հին հաս­կա­ցու­թյուն է, որ հայտ­նի դար­ձավ ա­վե­լի քան հա­զար հինգ հա­րյուր տա­րի ա­ռաջ: Այն ուղ­ղա­կի նշա­նա­կում է Աստ­վա­ծաշն­չի ա­ռա­ջին` Ծնն­դոց գր­քի` աշ­խար­հաս­տեղծ­ման պատ­մու­թյուն:

Քրիս­տոս մշ­տա­պես թա­կում է մեր սր­տի դռ­նե­րը, որ­պես­զի մեզ մե­ռե­լու­թյու­նից կյան­քի կո­չի և մաս­նա­կից դարձ­նի հոգևոր հա­վի­տե­նա­կան խրախ­ճան­քին Եր­կն­քի Ար­քա­յու­թյան մեջ:

Քրիս­տոս սի­րեց մեզ և Իր ան­ձը մատ­նեց մեզ հա­մար որ­պես Պա­տա­րագ և ա­նու­շա­բույր Զոհ: Աստ­ված մեզ հետ է... Ի՞նչ կա ա­վե­լի հու­սադ­րող, քան այս հա­վատ­քը:

Որ­տե­ղի՞ց է մեր մեջ այն գի­տակ­ցու­թյու­նը, որ մեզ­նից վեր կա գե­րա­գույն մի էակ, ո­րին մենք կա­րող ենք դի­մել նե­ղու­թյան պա­հին, խո­սել Նրա հետ սր­տա­բուխ ա­ղոթ­քով կամ մեր դժ­գո­հու­թյու­նը հայտ­նել մեր կյան­քի ան­հա­ջո­ղու­թյուն­նե­րի հա­մար, թեև վեր­ջի­նիս դեպ­քում այդ ա­նե­լու ի­րա­վուն­քը մենք չու­նենք:

«Ճշմարիտ, ճշմարիտ եմ ասում քեզ, եթե մեկը ջրից ու Հոգուց չծնվի, չի կարող Աստծո արքայությունը մտնել, որովհետև մարմնից ծնվածը մարմին է, իսկ Հոգուց ծնվածը՝ հոգի» (Հովհ. 3;5-6)։

Հինգերորդ դարում պարսիկները կամենում էին հայոց քրիստոնյա ազգին պարտադրել զրադաշտությունը (կրակապաշտական կրոն), որ հեշտությամբ ուծացնեն մեզ: Այդ նպատակով կաշառում էին պարսկամետ տրամադրված նախարարներին ու սիրաշահում:

Այսօրվա աղանդները իրենց համարում են քրիստոնեական եկեղեցիներ, Եկեղեցին համարում է քրիստոնեական աղանդներ, սակայն իրականում այդ աղանդները խորապես հեթանոսական են՝ իրենց պաշտամունքային համակարգով և ծեսերով:

Արարիչ Աստված Ծնվեց Սուրբ Կույս Մարիամից, ապրեց մեզ հետ, մեր կողքին` առանց մեղքերի, մկրտվեց Հովհաննես Մկրտչի ձեռքով, քարոզեց, օրինակ ծառայեց Իր իսկ կյանքով, չարչարվեց մեր մեղքերի համար, խաչվեց` մեր մեղքերը գամելով Խաչին, և Իր Սուրբ Արյունը հեղեց մեր փրկության համար, մեռավ Խաչի վրա, թաղվեց և երրորդ օրը Հարություն առավ, երևաց աշակերտներին և քառասուներորդ օրը համբարձվեց Երկինք ու պիտի գա Հոր Փառքով` դատելու ողջերին ու մեռելներին:

Եվ ահա մի բորոտ մոտենալով՝ Նրան երկրպագում էր ու ասում. «Տե՛ր, եթե կամենաս, կարող ես ինձ մաքրել» (Մատթ. 8;2)։