Մեկ ազգը, այն էլ մեր պես մշակութային ազգը, մեկ պետություն պետք է ունենա

Եթե ուզում ենք խայտառակ պարտությունից հետո ոտքի կանգնել, պետք է նախևառաջ կարողանանք ճիշտ գնահատել իրավիճակը: Նախ, պետք է մի կողմ դնենք արհեստական բոլոր խնդիրները, որոնք մեզ հրամցնում են դրսից մեր թշնամիները և խլում են մեր ժամանակը, որպեսզի չունենանք հնարավորություն իրական խնդիրները տեսնելու և լուծելու:

Եթե ճիշտ նկարագրենք իրավիճակը, ապա կհասկանանք, որ երեսուն տարի առաջ մենք ոչ թե անկախություն ենք ձեռք բերել, այլ ռուսական կախվածությանը գումարել ենք Արևմուտքի ստորացուցիչ հպատակությունը: Որովհետև ոչինչ ավելի ստորացուցիչ, քան մուրացկան պետություն լինելը` չկա: Իսկ Արևմուտքը, ուղղակիորեն, նախ մեզ դարձրեց չքավոր, այնուհետև փողով գնեց մեր ինքնիշխանությունը: Դրա դիմաց մեզ տվեցին այդ քաղցր բառը` «ազատություն»: Եվ մենք չհասկացանք, որ դա թակարդ է: Երեսուն տարի առաջ այդ թակարդի դռները մեր առջև լայն բացեցին, և մենք, ազատության միամիտ տենչանքով, դեռ չէինք հասցրել մուտք գործել, երբ անձայն և աննկատ այդ դռները փակվեցին: Այս ծանր, ահավոր ծանր կորուստներով պատերազմը մեզ պետք է սթափեցնի:

Այն, փաստորեն, ջնջեց, հողին հավասարեցրեց մեր երեսուն տարվա կեղծ անկախության պատմությունը: Եվ մենք այլևս չպետք է ինքնախաբեությամբ զբաղվենք, որով զբաղվել ենք երեսուն տարի և չպետք է նաև խաբեությամբ զբաղվենք, որը, ինչպես տեսանք, միջազգային հարաբերություններում մեզ չի հաջողվում և չի հաջողվի երբեք, որովհետև խաբելը մեր ինքնությունը չէ:

Երեսուն տարի փորձում էինք աշխարհին խաբել, թե կա Արցախի ժողովուրդ, որը, չգիտես ինչու, չի ուզում միանալ մայր հայրենիքին, այլ ուզում է անկախ պետություն լինել: Ստացանք դաժան պատասխանը: Որովհետև մեկ ազգը, այն էլ մեր պես մշակութային ազգը, մեկ պետություն պետք է ունենա: Հակառակը նշանակում է գնալ Աստծո դեմ: Այս կեղծիքի և անինքնասիրության երեսնամյա էջը պետք է փակենք և սկսենք ՆՈՐԻՑ: Ունենալով ազգային նպատակ, որը ազգային գաղափարն է, և դա, այո, հզոր և ամբողջական Հայաստանն է և ոչ թե ընդմիշտ վատ ապրող «Սերգոյի Հայաստանը»: Հենց այդ գաղափարի հիման վրա ձևավորված ազգային-պետական գաղափարախոսությամբ և ծրագրով մենք կարող ենք ոտքի կանգնել և զարգանալ: Բայց մինչ այդ, զուգահեռաբար, քանի որ ժամանակը շատ սուղ է, պետք է անհապաղ օրենսդրական փոփոխություններ կատարել, բնպահպանական օրենքները համապատասխանեցնել մեր Սահմանադրությանը և բոլոր մետաղային հանքերը ազգայնացնել, միլիարդավոր դոլարների շահույթը ուղղել պետական բյուջե:

Իսկ Սոթքի հանքի շահագործումը պետք է դադարեցնել և օրենքով արգելել և՛ ՀՀ տարածքում, և՛ դրա սահմանին, քանի որ այն վտանգում է Սևանա լիճը, իսկ դա արդեն մեծ և կենսական սպառնալիք է, որն անտեսել պարզապես չենք կարող: Բնականաբար, օֆշորային «Լիդիանը» նույնպես այլևս անելիք չունի Հայաստանում: Մեզ արդեն ցնցել են, ինչպես հարկն է, մնում է այդ ցնցումից հետո մենք ՈՒՇՔԻ ԳԱՆՔ:

Կարինե Հակոբյան

Մեկնաբանություններ