Թիֆլիսի հայ գրական շրջանակի անդամներից էր Ռուբեն Խանազատը: Կարճահասակ, խոշոր սապատով, մշտուրախ, հաճելի զրուցընկեր և սեղանակից էր, Թումանյանի հետ էլ բարեկամ:
1911-ին Թիֆլիսի Վերայի այգիներից մեկում Շիրվանզադեի հոբելյանական ճաշկերույթն էր:
ԽՍՀՄ- փլուզումն ուներ իր իրական, տեսանելի պատճառները, դրանք տեխնիկատնտեսական, նաև քաղաքական-գաղափարախոսական էին, որոնք որևէ կապ չէին կարող ունենալ Գորբաչովի «դավաճանության» հետ:
Հովհ. Թումանյանը բանաստեղծում էր ոչ միայն գրչով, այլև առօրյա կյանքի մեջ իր ամեն մեկ շարժումով: Իր հագուստից սկսած մինչև իր աշխատանոցի վառարան վառելը բանաստեղծություն էր Թումանյանի համար:
Հովհաննես Թումանյանի տունը մի փոքրիկ թանգարան և մի հարուստ մատենադարան էր:
Նրբաճաշակ Հովհ. Թումանյանը, երբ իր գրպանը թույլ տար, չէր կարող անտարբեր անցնել մի սիրուն նկարի կամ նրբաքանդակ արձանի մոտից:
Տևական ժամանակ է, որ «Իրատեսի» էջերում չենք հանդիպում իմ հարգարժան ընթերցողների հետ, ներող եղեք: Ասելու և քննարկելու շատ բա կա՝ հատկապես «հայկական» պայմանական անունը ստացած հեղափոխությունից հետո:
Հին Եգիպտոսի լեգենդար փարավոն Թութանհամոնի դամբարանի վերականգնման 9 տարվա աշխատանքներն ավարտվել են: Դամբարանի վերականգնումով զբաղվում էին Արվեստի նմուշների պահպանման Գետիի ինստիտուտի փորձագետները:
Բազմանդամ ընտանիքը, անշուշտ, բազմաթիվ հոգսեր էր դնում Հովհ. Թումանյանի ուսերին: Նա ոչ միայն տանում էր այդ հոգսերը, այլև, կարելի է ասել, ուրախությամբ էր տանում, այնքան շատ էր կապված ընտանիքին:
Հայ գրականության անանց գագաթ Հովհաննես Թումանյանի մասին լավագույն գրվածքներից մեկի հեղինակը հասարակական գործիչ և գրող, Ավետիս Ահարոնյանի որդի Վարդգես Ահարոնյանն է (1888, Իգդիր-1965, Վաշինգտոն):
Բայց այս անգամ չմերժեցի, այլ վերցրի մի ամբողջ տուփ:
Դուրս եկանք քննիչի մոտից: Կատակերգությունն ինձ համար միանգամայն պարզ էր:
Երբ խցիս դուռը բացվեց, բոլոր ընկերներս միասին ընդառաջ եկան: ՈՒրախ դեմքս տեսնելով, իրենք էլ ուրախացան:
Քանի որ վերջին շրջանում Ադրբեջանի բռնապետ ղեկավարը խոսում է չափազանց շատ, և մեծ քանակի նյութեր են կուտակվում, ցանկանում եմ ուղղակի պարբերաբար ելույթներից որոշ հետաքրքիր հատվածներ տեղադրել, որոնք սովորաբար կորում են լրահոսում։