Թուրքերի պահանջները, որ հայ և թուրք անկախ պատմաբանները պետք է անկողմնակալ ուսումնասիրեն Հայոց ցեղասպանության թեման, վաղուց կատարված են։ Թուրքերը հաճախ են կրկնում, թե ոչ մի ցեղասպանություն էլ չի եղել։
Մեկնարկել է Հայաստանի երիտասարդական հիմնադրամի Վայոց ձորի մարզային կենտրոնի «Մայիսյան հաղթանակներ» ծրագիրը՝ նվիրված Հայրենական մեծ պատերազմի հաղթանակի 70-ամյակին:
Թուրքական լրատվամիջոցների ուսումնասիրության և մեդիա վերլուծական կենտրոնի (PRNet) տվյալներով՝ ապրիլի 20-26-ին թուրքական լրատվամիջոցներն ավելի շատ գրել են Հայոց ցեղասպանության մասին, քան Գալիպոլիի ճակատամարտի 100-ամյակի։ Ամենաշատ գրված լուրերի թեման եղել է երեխաների պաշտպանության օրվա հետ կապված հրապարակումները՝ 6728։
Թուրքական Cumhuriyet-ի լրագրող Դույգու Գյուվենչը խիստ քննադատել է թուրքական իշխանությունների քայլերը Հայոց ցեղասպանության ճանաչման դեմն առնելու հարցում՝ շեշտելով, որ Թուրքիան միայն կորուստներ ունեցավ։
Մեքսիկայում հեղուկ սնդիկ են հայտնաբերել մ.թ.ա. 100-ականներին կառուցված Տեոտիուական քաղաքի բուրգում, որը, ըստ գիտնականների, հնարավոր է՝ քաղաքի առաջին թագավորի դամբարանն է, գրում է Daily Mail-ը:
Հարգելի ընթերցող, ճիշտ մեկ տարի առաջ տողերիս հեղինակը միտք հղացավ հայոց Ցեղասպանության 100-րդ տարելիցի առիթով «Իրատեսում» հոդվածաշար հրապարակել՝ շաբաթը մեկ պարբերականությամբ:
Դեռևս խորհրդային իշխանության ժամանակաշրջանից մի միտք (առաջարկ) համառորեն ինձ հանգիստ չի տալիս: Հաճախ մոռանում եմ, ինձ ստիպում եմ մոռանալ, բայց այդ գաղափարը համառորեն չի մոռացվում:
«Ի՞նչ է պատմությունը և ինչպե՞ս ենք մենք վարվում պատմության հետ: Մի շտապեք պատասխանել: Պատմությունը չափազանց հաճախ է դառնում գործիք՝ ապացուցելու օրվա ճշմարտությունը և այդ ընթացքում դառնում է ինչ ասես, բայց ոչ անցյալի համարժեք տարեգրություն:
Ցեղասպանության խնդիրը փոխանցվում է սերնդից սերունդ: Դա մոտավորապես նման է նրան, որ ընտանիքի ավանդույթները փոխանցվում են հաջորդ սերունդներին, թեկուզ կիսատ մնացած տունը շարունակելու պատգամը: Նույն կերպ՝ ցեղասպանության խնդիրը չամոքվող վշտի մակարդակում է:
Ապրիլի 27-ին ԵՊՀ Հայագիտական հետազոտությունների ինստիտուտում տեղի կունենա Մարիա Իմմակոլատա Մաչոտի «Հայոց ցեղասպանությունը պատմության և հիշողության մեջ» մենագրության հայերեն տարբերակի շնորհանդեսը՝ հեղինակի մասնակցությամբ:
1920 թ. թուրքական պետության հիմնադիր Քեմալ Աթաթյուրքը գրում էր, որ «Կովկասյան պատը պետք է վերացնել», այլապես Թուրքիան պաշտպանվելու հնարավորություն չի ունենա և չի կարող զարգանալ։