Հրանտ Մաթևոսյանն էսօր ծանր քելքով անցնում է Հայաստանի վրայով, նայում ներքև, սաղ տեսնում ու երևի էլի մղկտում է էդպես էլ չլցված իր հովտի ու Ծմակուտի համար. ուր իր գոմեշը դարձել է պրեգոմեշ, Վանու Չամբար շունը` Սիմբա, Ռոստոմը` օլիգարխ, Աղունը` էթիկայի օրիորդ ու... տակը մնացել են ջրի մոտ պառկած անհասակ վիթխարին ու մեր ղեկավար Վառլամովը:
Հա՜, Հրանտո, մեր վարգի ձին մեր տակից էլի փախել ու էլ հետ չի դառնա:
Ու էդտեղ բոլորս մեր մեղքն ունենք: