Սոցցանցային տեխնոլոգիաները՝ գլոբալ քաղաքականության պլանավորման հիմք

Ռուսաստանի դուման ընդունեց գերշահույթի հարկման օրենքը, ըստ որի՝ եթե 2021-2022թթ. կազմակերպության շահույթի հանրագումարը գերազանցում է 2018-2019թթ.-ի շահույթը, տարբերության մասով կազմակերպությունը 10% լրացուցիչ հարկ է վճարելու:

Հուլիսի 1-ից բանկերը ֆիզիկական անձանց այլևս վալյուտային (արժութային) վարկեր չեն տրամադրում։

Վերջին շրջանում հայաստանյան իշխանությունները, և ոչ միայն, առանձնահատուկ տեղեկատվական ու ցնդաբանական գրոհ են սկսել ՀՀ երրորդ նախագահ Սերժ Սարգսյանի ուղղությամբ՝ փորձելով տարբեր տիպի լղոզված ու իրականության հետ որևէ աղերս չունեցող մեղադրանքներ ներկայացնել և քննադատել նախագահ Սարգսյանի 10-ամյա կառավարման տարիները։ Նշեմ, որ Սարգսյանի կառավարման տարիների հետ կապված բազում մեկնաբանություններ ու հրապարակումներ կան, որոնք հասանելի են բոլորին և յուրաքանչյուրը կարող է այդ մասին տեղեկանալ, սակայն շատ կարճ ու ամփոփ փորձեմ մի քանի դիտարկումներով անդրադառնալ Սերժ Սարգսյանի կառավարման՝ 2008-2018 թվականների խոշոր ձեռքբերումներին և ՀՀ պետականության համար առանձնահատուկ նշանակություն ունեցող իրադարձություններին։

Ռուսական աղբյուրների հաղորդմամբ՝ ԲՐԻԿՍ-ի նախատեսվող նոր արժույթը կցված է լինելու ոսկու ստանդարտին։ Այդ մասին պաշտոնապես կհայտարարվի օգոստոս ամսին։

Ֆինանսները, փողը տնտեսության զարկերակներով հոսող արյունն է, որը հանրային կենսագործության անհրաժեշտ բաղադրիչն է։ Հասարակ լեզվով, կարելի է ասել, որ չկա ֆինանս, չկա տնտեսություն, չկա ֆինանս չկա ապրանքային շրջապտույտ, և չկա փող, չի լինի անկախություն, չկա փող չի լինի պետականություն։

Տելեկոմները սկզբում չէին հավատում, որ մեսենջերները իրենց գործառույթների մեծ մասը վերցնելու են։ Հետո սկսեցին հավատալ, բայց, փոխանակ ինտեգրվեն նոր տեխնոլոգիական իրականության մեջ, սկսեցին պայքարել դրանց դեմ։ Արդյունքում անիմաստ ծախսեցին հսկայական ռեսուրսներ և ժամանակ։

Կառավարությունը նորից հիշել է ՏՏ-ն։ Անցած անգամ, երբ դրամի փոխարժեքի բարձրացման փոխհատուցում էր տալիս, տարօրինակ մի կրիտերիա էր մտցրել. եթե ընկերության ցուցանիշները ցույց են տալիս, որ նշված ժամանակահատվածում ընկերությունը չի տուժել, ապա՝ տրամադրել, իսկ եթե ընկերությունը տուժել է, ապա՝ չտրամադրել։

Ի՞նչ է մեզ սպասվում առաջիկա Սանկտ Պետերբուրգի միջազգային տնտեսական համաժողովում:

ՀՀ ներկա ապիկար իշխանությունը, իր ոչ տնտեսագետ ղեկավարի շուրթերով, 2018 թվականին հռչակեց տնտեսական հեղափոխություն։ Ինչպես արտաքին դիվանագիտական, ռազմաքաղաքական հարցերում, տնտեսության մեջ էլ ներկա ապիկարները պրակտիկորեն ոչինչ չեն արել, բացի հարկեր, տուգանքներ բարձրացնելուց և գների աճի դեմ պայքարից հրաժարվելուց։ Հիմա անտեղյակ մարդիկ կհարցնեն՝ իսկ ի՞նչ պետք է անեին, որ չեն արել և ինչու՞ են ապիկար: Պատասխանը հետևյալն է։ Շատ բաներ պետք է անեին, բայց չեն արել և չեն անում, քանի որ իրենց ամբողջ խմբակը տնտեսագիտական զրո գիտելիք ունի, իսկ առանց տնտեսական գիտելիքների և դրանց կիրառման երկիրը հայտնվում է դեգրադացիայի մեջ։ Կատարվելիք քայլերից մեկը, այսպես կոչված, կլաստերների ստեղծումն է։ Ի՞նչ է կլաստերը: Դա աշխարհագրական որևէ վայրում փոխկապակցված արտադրությունների, բուհերի, բանկերի, լաբորատորիաների, ենթակառուցվածքների հանգույցն է, որը ստեղծվում է կլաստերի անդամ առանձին ձեռնարկությունների փոխադարձ մրցակցային հնարավորությունների ձևավորման և ընդհանուր հանգույցի նման ֆունկցիան խթանելու համար։ Պարզ լեզվով ասելու դեպքում, դա որևէ արտադրանքի ստեղծմանը հնարավոր մասնակից ձեռնարկությունների և դրանց սպասարկող ծառայությունների կենտրոնացումն է մեկ վայրում։ Կլաստերների օրինակներ համաշխարհային տնտեսության մեջ կան, դրանցից առավել հայտնի են Airbus, Fujitsu Siemens computers և այլն։ Ո՞րն է կլաստերների հաջողության գրավականը, և արդյո՞ք դա ճյուղային պլանավորման, կառավարման հին մոդել է: