Դատական համակարգի վիճակը մեր հասարակության ընդհանուր վիճակի հայելային արտացոլանքն է։ Դատավորի երդում տվածներից քանի՞սն են պահում այն, քանի՞սն են առհասարակ այդ երդմանը լուրջ վերաբերվում, քանի՞սն են առհասարակ իրենք իրենց հարգում։ Ու չասեք, թե՝ գիտեք, ճնշում են, տուն կա պահելու և այլն։ Բա պիտի ճնշեն, ճնշվողին որտե՞ղ չեն ճնշի։
Ցավոք, սա միայն այդ համակարգի հարցը չի, սա բոլոր ոլորտների ու ողջ հասարակության հարցն է։ Ընդհանուրն է նույն վիճակում ու միշտ է եղել այդ վիճակում։ Արժանապատվություն ունեցող անհատներից բաղկացած հասարակությունն է միայն ունակ կենսունակ պետականություն կերտել։ Իսկ մենք «կերտել» ենք այն, ինչ կա։ Դրա համար էլ Նիկոլը վարչապետ է ու հրամաններ է տալիս։ Դրա համար էլ մեզ սպասվում է այն «ինքնիշխանությունը», որը սպասվում է։ Դրա համար էլ միշտ կողքից նայելու ենք կատարվողին ու պնդելու, թե մեզնից ի՞նչ կա կախված, մենք ո՞վ ենք...
Իսկ վերջում, պատասխանատվության բեռը չզգալու համար, «արյունարբու թշնամին», «դավաճան դաշնակիցն» ու «անհաջող աշխարհաքաղաքական դիրքը» կան ու կան։
Երվանդ Վարոսյան