Երևանյան տոտալ գրոհը Նոր Նորքի «Մեգամոլի» վրա

Եթե պատմեին` չէի հավատա: Ո՞նց ներկայացնեմ, որ ճիշտ ընկալվի:

Հիշու՞մ եք Ստենլի Կրամերի «Խելակորույս, խելակորույս, խելակորույս աշխարհ» ֆիլմը, որտեղ փողի տենդով բռնված ամբոխը, գրոհում, գոռում-գոչում ու նորից է գրոհում...

Երեկ Նորքի մասիվ մեկնելիս, ճանապարհին ճիշտ և ճիշտ նույն պատկերն էր, ինչպես «խելակորույս, խելակորույս, խելակորույս, աշխարհ» ֆիլմում:

Գրեթե բոլոր երևանցիները խոսքները մեկ արած, Շրջանայինից, Կոմիտասի պողոտայից, Ջրվեժից սկսած հերոսաբար գրոհում էին Նորքի մասիվի «Մեգամոլը»:

ՈՒ տրանսպորտային իսկական մի կոլապս:

Բանից անտեղյակներս հարցնում էինք` էս ի՞նչ է պատահել, որ էս ժողովուրդը աչքերը մլարը պատած, ճողոպրում է:

Կիլոմետրերով խցանում...

Մեքենաները, տրանսպորտը փողոցների չորս կողմը թողնելով` մայթերին, խոտածածկույթին, իջնում և ոտքով գնում ու գնում են...

Ջահելությունը նորամոդ սամակատներով, խցանումները շրջանցելով, գնում ու գնում են:

Ռուսաստանից եկվորները ուսապարկերով գնում ու գնում են: Կասկադյորների պես, շլեմավոր մոտոցիկիստները խցանումների արանքով ճողոպրելով գնում են:

Գեղեցիկ, լայնեզր գլխարկներով կանայք իջնելով, մի կողմ թողնելով տրանսպորտը, թոռների ու երեխաների հետ ոտքով են գնում:

Չարենցյան «Ամբոխները խելագարված»-ները, գնում ու գնում են...

Շտապ օգնության խցանված մեքենաները երկարահունչ շչակները միացրած, Նորքի հիվանդանոցի ճանապարհին տագնապում են, թևեր պիտի ունենային, որ թռնեին:

Ճանապարհային պարեկնրը շվարել են: Թվում է ինչ-որ հեղափոխական վիճակ է և ուր որ է համազգային նշանակության մի մեծ երևույթ է կատարվելու:

Գաղտնիքը բացում է տրոլեյբուսում կողքիս նստած տիկինը: Բա չեք ասի, այսօր Նորքի մասիվի « Մեգամոլի» խաղարկությունն է: Ո՛նց թե, խաղարկության համար ամբողջ քաղաքի տրանսպորտը, ելումուտը Նորքի հիվանդանոցի ճանապարհը, պարալիզացվա՞ծ է:

Նորից պոետին ես հիիշում.

- Ինչե՜ր ասես, որ չեն անի ամբոխները խելագարված:

Կատարվում է ամենակոմիկականը: Կողքիս տիկինը հեռախոսով, ուղիղ մացումով է հետևում էպիկենտրոնում կատարվող իրադարձությանը: Իրենք արդեն չեն հասցնի, ուշացել են: Կարծես աշխարհի ֆուտբոլի առաջնության նոր խաղաշրջանն է սկսում, իրենք էլ չեն հասցնի մարզադաշտ հասնել;

Լեփ լեցուն կանգնած տրոլեբուսի ուղևորները, էլ ո՛չ հետ կարող են գնալ ո՛չ առաջ «իրադարձությանը» մասնակցելու ձևը գտնում ու օնլայն են հետևում: Իրենց ծանոթ ընկերների հետ արդեն ուղիղ կապի մեջ են:

Հարցեր, անդադար հարցեր, ո՞վ ինչ է շահում, դա ո՞րերորդ վիճակահանությունն է, դու բան շահեցիր, ու այսպես շարունակ;

Էնտեղից գոռում են, մի միլիոն մարդ կա հավաքված, ոչինչ չի լսվում, թե ո՛վ, ի՛նչ է շահում:

Օսկարի մրցանակաբաշխության տենդը գլուխը քարով էր տվել:

ՈՒ այդ ամենը Նորքի հիվանդանոցի կիլոմետրերով խցանված ճանապարհին:

Մտածում ես, էս մեր քաղաքի իշխանությունները տեսնես ի՞նչով են զբաղված:

Միթե՞ հնարավոր չէր, մարզադաշտում, կամ ինչ-որ ձևով, գուցե և օնլայն, այդ զահրումար խաղարկությունը կազմակերպել:

Չէ՛, ո՞նց կլինի, բա ձեռի հետ էլ, մի անգամ ևս տաքացած ամբոխը մոլից առևտուր չանի՞:

Մտածում ես , եթե Աստվածմի արասցե` մեր երկրին վտանգ սպառնա, վտանգ, որն օրն-օրի ահագնանում է, կամ Լաչինի միջանցքը բացելու հարց լինի, մեր ժողովուրդը գոնե էս խաղարկության մակարդակով ոտքի կկանգնի՞

Չեմ կարծում:

Ինչու՞:

Պատճառը մեկ այլ թեմա է:

Ռոբերտ ՄԱԹՈՍՅԱՆ

Մեկնաբանություններ