Մի հեղինակավոր անձ երկարամյա ազատազրկումից վերադառնում է: Ճերմակահեր տարեց մարդուն դիմավորող երիտասարդները աննախադեպ ճոխ ընդունելություն են կազմակերպում: Փորձելով շեշտել իրենց անսահմանափակ հնարավորությունները՝ նրանք ծերուկին խոստանում են, որ նրա մահվանից հետո առավել առատ և շքեղ մեռելահացի սեղան կպատրաստեն:
Ծերունին լուռ լսում է երիտասարդներին, ապա մտածկոտ, ասես, ծանրութեթև անելով իր փորձառությունը, և առանց զգացմունքներին տուրք տալու, արձագանքում.
-Երեխեք ջան, չի իմացվի, թե ով ում քելեխը կուտի...
Առակս զի՞նչ ցուցանե: Վաղ եք հրճվում ու շտապողական եզրահանգումներ անում, դիմադրության ընդդիմադիրներ: Կարևորը ձևը չէ, այլ բովանդակությունը՝ գաղափարն ու նպատակասլացությունը:
Ազգային ինքնագիտակցություն ունեցող ամեն մի ազնվարյուն հայ, ի սփյուռս աշխարհի, պատրաստ է պաշտպանելու իր հայրենիքը ներքին և արտաքին թշնամուց: Տա Աստված, որ մեր ժողովրդի ըմբոստ ոգին մշտարթուն լինի և հաղթանակներ կռի վատուժի հանդիման: Դրան պարտավոր ենք հասնել համազգային միասնությամբ ու համերաշխությամբ: Օրը գա՝ բարին հետը, այո՛, միայն ու միայն բարին, և չարը կորչի մեր երկրից ու մեր կյանքից: