Երեկ ողջ օրը ՀԴՄ-ի պատմությունը «բոլոլո» դարձրած Նիկոլ Փաշինյանը թեման այդպես հանրայնացնելիս մի շարք հարցեր հաշվի չէր առել։ Դեռ մի կողմ թողնենք, որ նա իրավասու է հայաստանյան բիզնեսի ՀԴՄ տպել-չտպելու մասին խոսել ու իրեն ոչ մեկն իրավունք չի տվել Արցախում էլ զգալ իրեն իշխանության ղեկավար։ Սակայն եթե Փաշինյանը մի քիչ երկար մտածեր ու այդ օբյեկտում ուտել-խմելուց հետո դրա սեփականատիրոջը մինչ զինվորի հաց գողացող անվաներ, կտեսներ, որ շատերը նկատեցին նաև, թե ինչ շարասյունով, քանի մեքենայով է Արցախ գնացել Փաշինյանը ու դա ինչ է նստել բյուջեի վրա։ Առիթ չէր ունենա լսելու նաև այն քննադատությունը, թե ինչու է բյուջեի հաշվին այդքան հաճախ գնում Արցախ՝ իր զինվոր որդուն տեսնելու։ Ու շատ այլ քննադատությունների թիրախում չէր հայտնվի։
Բայց ամեն ինչից ինտրիգ հյուսող վարչապետը միայն ուրիշի սխալներն է տեսնում, մատնանշում, իսկ իր բացթողումների ու չարաշահումների մասին լռում է։ Ավելի ստույգ, դրանք արդարացված համարում։
ՀԴՄ-ով աշխատելը ճիշտ է, բայց ո՞վ կհիշի երկրի վարչապետի՝ տնտեսության զարգացման հստակ մի հայեցակարգի ներկայացում, բացի ՀԴՄ-ի մասին խոսակցությունը։ Տնտեսություն զարգացնելը միայն ՀԴՄ տպել-չտպելը չէ, ոչ էլ սոցիալական ցանցում ինչ-ինչ թվեր հրապարակելն ու հոխորտալը, որոնք կարճ ժամանակ անց և սրբագրվում են, և հերքվում տնտեսագետների կողմից։ Այնպես որ, տնտեսական առաջընթացի համար համալիր մոտեցում է պետք և հստակ քայլերի հաջորդականություն։
Ռուզան ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ