Արվեստագետ կամ պարզապես արտիստ Գրիգոր ԽԱՉԱՏՐՅԱՆԸ հասարակական-քաղաքական կյանքի նույնիսկ տխուր և անհույս թվացող իրադարձությունները կարողանում է գնահատել իրեն բնորոշ հումորով և ոչ ստանդարտ ոճով: Եվ քանի դեռ չեն ավարտվել ամանորյա տոները, ու մեր ժողովուրդը չի ընկղմվել քաղաքական ճահճի մեջ, «ըմբոշխնելով» լուրջ դեմքով ներկայացվող շատ տափակ ու ծեծված մտքեր, irates.am-ը Գրիգոր Խաչատրյանին խնդրեց ներկայանալ մեր ընթերցողներին հետամանորյա խոհերով: «Ինչպես գիտեք, անցած տարին անցավ ՀՀ իշխանություններին ուղղված լուտանքների տարափի տակ: Եվ համանուն գրանցամատյան հասարակական կազմակերպության աշխատակիցներին ստիպված կաթ ու մածուն էին տալիս, ինչպես լավ ու բարի սովետի ժամանակներում՝ թունավոր ցեխերում աշխատողներին: Առանձնահատուկ քաղաքացիական ընդգծված կեցվածք և համոզմունքներին զուգահեռ մի քիչ էլ նժդեհականություն էր անհրաժեշտ, տանելու համար մեզ բաժին ընկած այն գոռ բախտի պարսաքարերը, որ դժվար է բարեկրթորեն անվանել կամ ձևակերպել: Սկզբնական էտապում մենք տեսնում էինք ատելություն, զզվանք, անհանդուրժողականություն, բայց շուտով նկատեցինք դրանում առկա մեծ սերը՝ ուղղված իշխանության ներկայացուցիչների նախնիներին: Ես համոզված եմ, որ հասարակությունն այդ կերպ ուզում է փոխել իշխանության արատավոր ժառանգականության էվոլյուցիոն վեկտորը, որի բռնի բարության մոտիվացիան արդարացված և պատճառաբանված է միմիայն հայրենանվիրությամբ: Ինչևէ, դեպի happy end տանող ճանապարհի կանաչ լույսը վառված է, քանի որ իշխանության կողմից էլ նմանատիպ սիրատոչոր արձագանքներ են հնչել հասարակության զանազան ներկայացուցիչների հասցեին, ինչը թույլ է տալիս հուսալ, որ այս տարի ականատեսն ենք լինելու փոխադարձ սիրո փառահեղ արտաժայթքումների՝ ի փառս հայրենյայց և ի սարսափ թշնամյաց»:
Թագուհի ՀԱԿՈԲՅԱՆ