Ո՞վ և ինչպե՞ս հետ կբերի Արցախը. այս հարցը շատերն են տալիս ու մնում անպատասխան։ Ոմանք ներքաղաքական նպատակներով մարդկանց խաբում են, թե ուր որ է, շատ շուտով դիվանագիտական ճանապարհով հետ ենք բերելու Արցախը՝ թքած ունենալով հասարակ արցախցու զգացումների վրա։ Ոմանք էլ ինքնախաբեությամբ հայտարարում են, թե Արցախ գնալու ենք մայիսին, հունիսին, հուլիսին, օգոստոսին, և այդպես շարունակ։ Ասում են, էլի, հո խոսքի համար պատասխանատու չե՞ն։

Երկրի խնդիրների համար ընդդիմադիրները մեղադրում են ժողովրդին, թե հանդուրժում է Նիկոլին, դրա համար է այդպես։ Երկրի խնդիրների համար իշխանությունն էլ մատնացույց է անում, կրկին մեղադրում է ժողովրդին, թե ամեն ինչ նրա կամքով է լինում, դրա համար լռում է:

Այն ժողովուրդը, որն իր կազմակերպական բոլոր մակարդակներում, սկսած անձից մինչև պետական մեխանիզմներ, հարգում ու նախանձում է կրիմինալ ու անօրեն ճանապարհներով հաջողության հասածներին կամ հարստացածներին, գիտուն ու գիտակ մարդկանց հարգել չի կարող սկզբունքորեն։

Եթե դու դեգրադացվում ես որպես հանրույթ, դու ամեն հարցում ես դեգրադացվում։

Աշխարհը գնում է դեպի մերկապարանոց ուժային քաղաքականություն, որի պայմաններում ուժ չունեցողներին սպասվում է դառը ճակատագիր։

Եթե սկսել եք հայրենականը կամ տեղականը գովազդել, դա լավ է, բայց մի քանի հանգամանք կա, առանց որի հաշվանցման ջուր ծեծոցի է դառնում ամենը:

Անկախ հոռետեսական պնդումների, երեկվա հանրահավաքը, այնուամենայնիվ, «բավարար քանակի» բազմամարդ էր, որպեսզի Բագրատ Սրբազանի կողմից ներկայացվեին Սրբազան շարժման եզրափակիչ փուլի ընդհանուր ուրվագծերն ու գործողությունների պլանը։ Ինչն էլ, ըստ էության, տեղի ունեցավ։

Ընկերությունն այն անխախտ ու անդավաճան կապն է, որը ողջ կյանքի ընթացքում մարդուն վստահություն և ամրություն է տալիս: Ընկերություն նշանակում է թև ու թիկունք, պարտավորվածություն և պատասխանատվություն:

Մարդկային կյանքի շարունակականության, հարատևման և զարգացման հիմքերի հիմքը մրցակցությունն է տարբեր մեծության մարդկային համակարգերի միջև՝ բազմաբնույթ ռեսուրսների հնարավորինս ավելի մեծ կտորների տիրանալու համար։

Առավոտյան առանց նախազգուշացնելու, անհայտ ժամկետով ջրազրկվեցին մեծ քանակությամբ բնակիչներ: Արդեն ուշ երեկոյան խնդիրը կրիտիկական աստիճանի է հասնում: Շուրջբոլորը ջուր չկա, խանութները փակ են: Մարդիկ չեն կարողանում տարրական խնդիրներ լուծել, օրինակ` «Իմոդիում» դեղամիջոցն են խմում, որ զուգարան չգնան: Չկա գեթ մեկ բաժակ ջուր, որ հիվանդներն իրենց դեղերը խմեն: Այսինքն, կան մարդիկ, որոնք փրկության կարիք ունեն: