Եթե «Գոյ» թատրոնը ժամանակ ունենար ու փորձերի արանքում քննարկեր ԿԳՄՍ-ի գոյության նպատակահարմարությունը՝ ինչ-որ տեղ հասկանալի կլիներ: Այդ թաթարաբարո կառույցը վաղուց նողկանք է հարուցում: Բայց ստացվել է այնպես, որ ԿԳՄՍ-ն է «քննարկում» թատրոնի լինել-չլինելու նպատակահարմարությունը, ու այսօր արդեն՝ լուծարում:

Հա՛, ես հասարակ տղա եմ: ՈՒ... բոլոր հասարակ, հաճախ անանուն մնացած գրիչների անունից հայտարարում եմ.

Չարությունս արդեն չկա, թե որ լիներ՝ սանձակտուր նժույգի պես դուրս կվազեր չարքապաստան այս վանդակից, ուր որ բախտն է նրան քշել՝ տարիների ժանգը ուսին...

«... Բայց այստեղ ես շեշտելու եմ մեր ազգի խստասրտությունը, այլև ամբարտավանությունը սկզբից մինչև այժմ, որ նրանք անտարբեր լինելով ճշմարտության կամ թե բնությամբ մեծամիտ և կամակոր լինելով, դիմադրում են թագավորի կամքին քրիստոնեական կրոնի վերաբերմամբ` հետևելով իրենց կանանց և հարճերի կամքին։

Անապատի մեջ խավար ու տխուր, Ցրված քարերից մի քարի վըրա, Գլխակոր նըստած, մտախոհ ու լուռ՝ Աշխարհի մասին մըտածում էր Նա։

Սիրելի բարեկամներ, ինձ ասում են 7-րդ դասարանի Հայոց պատմության աղմկահարույց և սխալաշատ դասագրքում ինչն է, որ այնպես չի գրված Էրեբունու մասին:

Աղավնի, ագռավ, ցրտահար երկինք, ձյունե սավանը պատանք է հույսի...

Տարեք քամիներ ինձ ուրիշ աշխարհ, Չեմ կարող ապրել ես այս աշխարհում, Այրվում է սիրտս, լինում կացնահար, Ամեն մեռնողի հետ ես էլ եմ մեռնում։

Ձյունը ծառերի ճյուղերը ճկել, ցուրտը պարում է ճերմակ բքի մեջ, պատուհանի դեմ Քոռ Բուն է կքել, ատելություն կա մենակության մեջ...

Տավուշի մարզի բազմաթիվ դպրոցներում, ԿԳՄՍ նախարար Ժաննա Անդրեասյանի գրության հիման վրա, աշխատանքից ազատվել են միջին մասնագիտական կրթությամբ ուսուցիչներ։ Նոյեմբերյան համայնքի սահմանամերձ Կոթիի միջնակարգ դպրոցից տեղեկացա, որ աշխատանքից ազատվել է միջին մասնագիտական կրթությամբ ռուսաց լեզվի ուսուցչուհին, սակայն նրան փոխարինող, շաբաթական 11 դասաժամը պարապող ուսուցիչ չի եղել, Կոթիի դպրոցի տնօրինությունը ստիպված խնդրել է գյուղի կենսաթոշակառու, վաստակաշատ 74-ամյա ուսուցչուհուն, որ նա պարապի այդ դասաժամերը։