Նիկոլն ու իր մերձավոր շրջապատը վաղուց ապացուցված դավաճաններ են։ Դրա մասին գրելը նույնքան անհետաքրքիր ու տաղտկալի է, որքան գրելը սառույցի սառնության ու կրակի ջերմության մասին։
Փոխարենը, կարևոր է գրել այն «տիտղոսավոր» պնակալեզների մասին, որոնք կազմում են նիկոլիզմի երկրորդ էշելոնը և ապահովում են դավաճանների մեջքը։
Օրինակ, Բրյուսովի չընտրված ռեկտոր պրոֆեսոր-լեզվաբան Դավիթ Գյուրջինյանը։
Այդ պատվազուրկ հայախոսը դրսևորում է այնպիսի եռանդ՝ իր դավաճան տերերի իղձերն իրագործելու հարցում, որ բուհից ազատել է արդի հայ իրականության թիվ մեկ ամերիկագետ Սուրեն Սարգսյանին, որն ունի ընդդիմադիր հայացքներ։
Ի՞նչ ասես էդ զազրելի ժպիրհի:
Ռուբեն ՄԵԼԻՔՅԱՆ