ՀՀ Սյունիքի մարզի Սիսիան քաղաքի մոտ գտնվող «Զորաց քարեր» հնավայրում 2015-ի օգոստոսին կշարունակվեն ուսումնասիրությունները, որոնց, ամենայն հավանականությամբ, կմասնակցի նաև Վարշավայի համալսարանի հնագիտության ինստիտուտի հնագիտական ջոկատը: Այս մասին «Իրատես de facto»-ի հետ զրույցում ասաց ՀՀ մշակույթի նախարարության «Պատմամշակութային արգելոց-թանգարանների և պատմական միջավայրի պահպանության ծառայություն» ՊՈԱԿ-ի տնօրենի գիտական աշխատանքների գծով տեղակալ, պատմ. գիտ. դոկտոր ԱՇՈՏ ՓԻԼԻՊՈՍՅԱՆԸ: Մեր խնդրանքով` հնագետը մանրամասներ հաղորդեց այս տարի աշնանն իրականացրած պեղումների արդյունքների մասին. «Այդ շրջանը շատ հետաքրքիր է հնագիտական առումով և եզակիներից մեկն է Հայաստանում: Այն ունի և կառուցապատված բնակավայր, և դամբարանադաշտ: Աշխատանքները հիմնականում իրականացրել ենք դամբարանադաշտի հատվածում, առավելապես այն քարերի մոտ, որոնք անցքեր ունեն։ Մի խումբ հետաքրքրվողներ երևակայորեն դրանք կապում են լուսատուների հետ»: «Զորաց քարերում» 10-15 օր տևած պեղումների շնորհիվ մաքրվել և բացվել է կենտրոնական դամբարանի քարաշար կրոմլեխը: Շրջանաձև այդ կառույցն ունի մոտ 18 մ տրամագիծ: Կենտրոնում գտնվում է դամբանախուցը: Այն կողմնորոշված է արևմուտքից արևելք: Արևմտյան կողմում, անմիջապես կրոմլեխից սկսվում է դամբանախցի մուտքը` դրոմոսը, որն ունի 7 մ երկարությամբ ստորգետնյա ճանապարհ և բացվում է մոտ 7 մ երկարությամբ և 3 մ լայնքով դամբարանախցի մեջ: Վերջինս շատ տարիներ առաջ արդեն թալանված էր և լի էր դամբանախուց նետված ծածկասալերով:
Ա. Փիլիպոսյանը նշեց, որ մաքրելուց հետո շատ հետաքրքիր պատկեր է ստացվել: Պարզվել է, որ միջնադարում` 11-13-րդ դդ., այդ տարածքը, որը մոտ 20 քառակուսի մետր մակերես ունի, օգտագործվել է որպես փոքրիկ ապաստարան մարդկանց համար: Խցում հայտնաբերվել են միջնադարյան ապակե ապարանջանների բեկորներ: Մաքրման աշխատանքների ընթացքում արդեն հողի խառը շերտի միջից դուրս են եկել երկու երկաթե նիզակներ, որոնք իրենց ձևով և պատրաստման եղանակով բնորոշ են երկաթի դարաշրջանի (Ք.ա.10-9-րդ դդ.) զինատեսակներին: Գտնվել են նաև երկաթե ապարանջան, նույն դարաշրջանին վերաբերող երկու արկղից ավելի խեցու բեկորներ և ամբողջական կավանոթ: «Այսինքն, մենք գործ ունենք դամբարանային կառույցի հետ, որի մաքրված շերտը երկաթեդարյան է»,- ընդգծեց հնագետը, նշելով, որ մյուս տարի պիտի իջնեն ավելի ցած, և հավանաբար, ինչ-որ հատվածում անխաթար մնացած շերտ կհայտնաբերվի, որը կարող է ժամանակային կամ թաղման ծեսին առնչվող ավելի լուրջ մանրամասներ տալ: Դամբարանից հայտնաբերվել են նաև տարբեր կենդանիների բազմաթիվ ոսկորներ և մարդկային կմախքի մնացորդների մեկ-երկու փոքր ոսկոր:
«Դամբարանի կրոմլեխի ամբողջ լիցքը մաքրվել և վերականգնվել է, դամբանախցի մեջ ընկած ծածկասալերը բարձրացվել և տեղադրվել են իրենց տեղերում,- հավելեց Աշոտ Փիլիպոսյանը:- Հանված ծածկասալերից մեկի վրա ևս անցք կա: Բնակատեղի մերձակայքում հայտնաբերվել են բազմաթիվ ավերված դամբարաններ, որոնցից մի քանիսի երկարությունն ուղղակի զարմանք է հարուցում: Դրանցից մեկի դամբանախցի երկարությունը մոտ 14-15 մետր է: Այս դամբարաններում ևս մեծ քանակությամբ ծածկասալեր են ընկած, որոնց մի մասն անցքեր ունի: Այսինքն, այդ անցքերը, առաջնային առումով, օգտագործվել են որպես միջոց ծանր քարերը տեղաշարժելու և տեղափոխելու համար:
Տեղանքի մանրազնին դիտարկումը թույլ է տալիս եզրակացնել, որ դամբարանադաշտի եզրով, ամենայն հավանականությամբ, ռազմավարական նշանակությամբ պարիսպ կամ պատաշար է կառուցվել: Դրա հիմքերը լավ նկատվում են: Այդ պատաշարի մեջ տեղ-տեղ պահպանվել են ուղղահայաց դրված քարեր` անցքերով: Թե ինչ նպատակ է հետապնդում կառույցը կամ կառույցի այդ հատվածը, ցույց կտան առաջիկա ուսումնասիրությունները: Դատելով այսօր ունեցած տվյալներից, այն միանշանակ կառուցվել է Ք.ա. 10-9-րդ դարերից հետո: Այսպիսով խնդրո առարկա դամբարանը և նրա մերձակայքում գտնվող կառույցների համալիրը շուրջ 3000-3100 տարվա հնություն ունի, ոչ ավելի»:
Աշոտ Փիլիպոսյանը տեղեկացրեց նաև, որ 1931-ին նույն տարածքում պատահաբար բացվել է մեկ այլ դամբարան, որի նյութերը վերաբերում են Ք.ա. 18-17-րդ դարերին: Նրա խոսքով` եթե մենք ուզում ենք պարզել, թե ինչ ժամանակային սահմաններում է գոյություն ունեցել «Զորաց քարեր» հնավայրը` բնակատեղին և դամբարանադաշտը, ապա, ըստ վերջին տվյալների` այն հիմնվել է Ք.ա. 2-րդ հազարամյակի սկզբներին կամ առաջին քառորդում և շարունակվել մինչև միջնադար: Հետաքրքիր է, որ 13-րդ դարի պատմիչ Ստեփանոս Օրբելյանն այս տարածքն անվանում է «Երիվարաց դաշտ»:
Ըստ Պարիս Հերունու` Քարահունջը («Զորաց քարերը») 7500-ամյա հնագույն աստղադիտարան է: Հերունին, անշուշտ, հետևորդներ ունի: Ոմանք էլ, այդ թվում, աստղագետները, չեն հաստատում, բայց չեն էլ բացառում Հերունու վարկածը: Ի՞նչ լույս են սփռում աղմկահարույց վարկածի վրա վերջին ուսումնասիրությունները:
«Ձեր թվարկած հետաքրքրվողների հիմնական մասը չի տեսել մեր պեղումների արդյունքները, այսինքն` այն մեծածավալ նյութը, որի հիման վրա կոնկրետ հետևություններ են արվում, ուստի ամեն ինչ կարող է ենթադրել,- եղավ պատասխանը:- Ես համոզված եմ, որ ուղղահայաց տնկված ցանկացած առարկայի վրա բացված անցքից եթե նայենք, երկնակամարը և աստղերը կարող են երևալ: Դա դեռ բավարար պայման չէ աստղադիտարանի համար: Գուցե իրենք ինչ-որ հիմնավորումնե՞ր ունեն: Շատ կցանկանայի, որ դրանք լուրջ և կոնկրետ հիմնավորումներ լինեին, սակայն առայժմ այդպիսիք չեմ տեսնում: Ամեն դեպքում 2015-ին պեղումները կշարունակվեն: Կաշխատենք հուշարձանի ավելի մեծ մակերես բացել և, ըստ այդմ, հնարավորինս ավելի լուրջ մոտենալ խնդրի քննարկմանը: Այսօր այդ հարցին չեմ պատասխանի»:
Արմինե ՍԱՐԳՍՅԱՆ