Այսօր աւելի քան երբէք, մենք պէտք է պայքարի դուրս գանք, բառի ողջ իմաստով` ԶԻՆԵԱԼ պայքար եթէ ուզէք, ազատագրելու մեր Հայրենիքը, մեր պատմութիւնը, կրօնը, եկեղեցին, բանակը, դպրոցը, մեր ազգային պահանջատիրութիւնը, ինքնութիւնը եւ երկիրը, մեզ ներսից կրծող պարտութեան, փշրուելու եւ կործանման տանող ամէն հայախօս ՆԵՐՔԻՆ ԹՈՒՐՔի դէմ, որոնք արտաքին թշնամու հետ, ձեռք ձեռքի տուած ճամբայ են բացում մեր ազգի վերջնական ոչնչացման համար։

Նա լարված նյարդ էր, ըմբոստ ջիղ, պրկումից ծնված մղում, անհնազանդ ոգի էր, ծայրահեղության միտք: Նա ժամապահն էր այն ամրոցի, որ վստահվել էր իրեն: Եվ նա ակնդետ հսկում էր այդ ամրոցը գերագույն նվիրումով:

Մեր վիճակը 50-ապատիկ ավելի վատ է, քան 2020-ի նոյեմբերի 9-ին էր։ Նոյեմբերի 9-ից հետո չի եղել մեկ օր, որ արթնանանք ու մի կորուստ ունեցած չլինենք։ Ու արդեն ոչ թե միամտություն, այլ բացարձակ զոմբիություն կլինի հավատալը, թե գործող իշխանությունները մի օր իրավիճակ են փոխելու։ Նոյեմբերի 9-ից հետո յուրաքանչյուր զիջումը մեզ էլ ավելի է թուլացրել, իսկ թշնամու ախորժակն էլ ավելի մեծացրել։

Սահմանադրագետները նշում են, որ ՀՀ նոր սահմանադրության համար «Փաշինյան-Ալիև հիմնադիր հայրերին» (միայն այդ երկուսն են նոր սահմանադրության դիսկուրսի քաղաքական շահառուները) անհրաժեշտ է, որ դրան կողմ քվեարկի առնվազն 650 հազար մարդ, հիմք ընդունելով 2021-ի համապետական ընտրությունների ժամանակ հրապարակված ընտրողների թիվը, որը կազմում է 2 միլիոն 595 հազար։

Նորմալ հասարակություններում կյանքի կայունության հիմքը էլիտայի և ժողովրդի մտածելակերպերի ռադիկալ տարբերությունն է, որտեղ էլիտան բնութագրվում է իր լայնախոհությամբ, ուրիշների հետ լեզու գտնելու և ժողովրդին տեր կանգնելու ու առաջնորդելու կարողությամբ։

Փաշինյանի ու ՔՊ-ականների կատաղի արշավը հայոց ինքնության հիմնաքարը հանդիսացող Հայաստան-հայրենիքի հասկացության դեմ ոչ այլ ինչ է, քան տեղեկատվական ու հոգեբանական հարձակում, բռնություն ու տեռոր...

Վերընթերցեցի անգլիացի հռչակավոր գրող Ջորջ Օրուելի «Անասնաֆերմա» (animal farm) անտիուտոպիան, որը ԽՍՀՄ տարիներին արգելված է համարվել։

Հայոց զինանշանի վերաբերյալ ասեմ, որ ինձ տասնապատիկ խիստ հոգեհարազատ է Սովետական Հայաստանի գերբը՝ Արարատով և խաղողով, ցորենի հասկով և ամենակարևորը՝ տարածությամբ , օդով, որն ուղղակի ես զգում։

Մեր հասարակությունը տարիներ շարունակ փնտրում է մի մարդ, ով..., և սկսում է թվարկել բազմաթիվ արժանիքներ ու բնավորության գծեր, սուբյեկտիվ կարծիքի կամ անձնական համակրանքի վրա հիմնված մտքերի կամ ցանկությունների, երբեմն նույնիսկ անիրական կամ միֆական լիդերի մի կերպար, ով պետք է գա և «փրկի» մեզ (ինչից կամ ումից՝ պարզ չէ)։ Ու հենց այս լոգիկայով լիդեր ընտրելը մեզ դրեց 2018-ից հետո տեղի ունեցած դեպքերի ու դրա հետևանքների առջև։

Հիմա իշխանությունները սկսելու են ակտիվանալ, սոցիալական ցանցերում իրենց նկարներն ավելի տարածել, իրենց արածների մասին սկսելու են ավելի շատ խոսել, իսկ հետո սկսելու են հետևել, թե ինչ արձագանք ունեն: